Καρά –Ντροπή!

Της Τζώρτζιας Ρασβίτσου -  mplokia.gr

Να παγώσουν από το κρύο – «να ψοφήσουν». Να μουλιάσουν από τη βροχή- «να ψοφήσουν».  Να αρρωστήσουν από τις κακουχίες- «να ψοφήσουν». Αυτό είναι το σχέδιο της κυβέρνησης για το προσφυγικό. Το «να ψοφήσουν» όμως δεν είναι μόνο σχέδιο, είναι και θέση πολιτική, που δυστυχώς βρίσκει όλο και περισσότερους υποστηρικτές.

Το προσφυγικό  λένε ότι έχει κουράσει, τα ΜΜΕ έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους. Το δράμα της προσφυγιάς  δεν πουλάει όπως παλιά. Οι εικόνες της εξαθλίωσης μέσα στους καταυλισμούς  είναι πια χιλιοπαιγμένες, «καμένες». Οι ιστορίες των προσφύγων, λίγο πολύ γνωστές: δράματα,  μακρύ ταξίδι, απώλειες, πνιγμοί. Οι συνθήκες στον Καρά Τεπέ, επίσης γνωστές: άθλιες, σκηνές στημένες μέσα στη λίμνη του πεδίου βολής, χωρίς θέρμανση.

Το παρακάτω μήνυμα από τον Καρά Τεπέ: «Κάνει τόσο κρύο που ανοίγουν το λιμάνι για τους άστεγους Έλληνες, αλλά είμαστε το κάτι άλλο, δεν θεωρούμαστε καν ζώα, μπορούμε να μείνουμε σε υγρές κρύες σκηνές για τις νύχτες.», περιέχει μια πικρή αλήθεια: Δεν νοιάζεται πια κανείς. Κι ας λυσσομανάει ο βοριάς, κι ας ρίχνει καρεκλοπόδαρα, κι ας κάνει ψοφόκρυο κι ας μένουν δίπλα μας 3.000 παιδιά  μέσα σ’αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες. Οι φωτογραφίες ελάχιστες, η ενημέρωση δύσκολη. Χτες μάθαμε ότι απαγορεύεται η λήψη φωτογραφιών.

Τι πήγε στραβά σ’ αυτήν την κωλοκοινωνία; Έχει στηθεί  ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης και κάνουμε ότι δεν τρέχει τίποτα; Αφήσαμε να κλείσουν ανθρώπους μέσα σε συρματόπλεγμα;

Ήχησε σιωπητήριο. Η κοινωνία κοιμάται.  Οι λίγοι άγρυπνοι έχουν απομείνει να κοιτάζονται αμήχανα: Ο πρωθυπουργός κι ο υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής επισκέπτονται ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης και φωτογραφίζονται ικανοποιημένοι από το δημιούργημά τους. Οι πολίτες δεν αντιδρούν.

Είναι αφελείς όσοι νομίζουν ότι φτιάχνοντας στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξαφανίζοντας του πρόσφυγες από την κοινή θέα, ανοίγει ο δρόμος για τον τουρισμό και την ανάπτυξη.

Ποιος πάει διακοπές σε ένα νησί, όταν γνωρίζει ότι εκεί υπάρχει (κοντά ή μακριά από την πόλη) στρατόπεδο εξόντωσης;

Ποιος απλώνει το χέρι του να πάρει από το ράφι λεσβιακό προϊόν, όταν γνωρίζει ότι οι κάτοικοι του νησιού αρνήθηκαν να υπερασπιστούν ανθρώπινες ζωές; Είδαν την κατάφορη καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είδαν ανθρώπους να κυλιούνται στη λάσπη, έσκυψαν το κεφάλι και σώπασαν;

Την ξεφτίλα αυτή θα την πληρώνουμε για χρόνια. Σαν ρετσινιά θα μείνει επάνω μας αυτή η ανυπόφορη σιωπή. Η αποκτήνωση.