Νότα αισιοδοξίας απ' τις σημερινές φοιτητικές κινητοποιήσεις στην Θεσσαλονίκη (Βίντεο)

Ισως η μόλις μεγάλη επιτυχία αυτής της ανάλγητης και βάρβαρα ταξικά προσανατολισμένης κυβέρνησης είναι ότι κατόρθωσε να αναστήσει το φοιτητικό κίνημα. Και δεν είναι απλώς η μαζικότητα και ο δυναμισμός των πανεκπαιδευτικών συλλαλητηρίων που προηγήθηκαν. Σήμερα χιλιάδες φοιτητές κατέβηκαν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης για να κάνουν "απολύμανση" από την μπόχα της χθεσινής μπατσάδικης κτηνωδίας.  

Στο βιντεάκι που φτιάξαμε και παραθέτουμε βλέπουμε σκηνές από την χθεσινή μπατσάδικη βαρβαρότητα και την σημερινή, μαζική απάντηση που έδωσαν οι φοιτητές της Θεσσαλονίκης, όπου με μια μεγαλειώδη συγκέντρωση έφτασαν στα δικαστήρια για να συμπαρασταθούν στους φοιτητές που συνελήφθησαν και δικάζονται με ένα στημένο κατηγορητήριο.

Τα συνθήματά τους "Η καταστολή δεν θα περάσει του λαού η πάλη θα την σπάσει" και "Λόγο  για το άσυλο τον έχουμε εμείς και όχι οι Πρυτάνεις τα ΜΑΤ κι οι εισαγγελείς", συμπληρώθηκαν με το "Φοιτητές εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά", όταν συνάντησαν τους συγκεντρωμένους απεργούς υγειονομικούς της συμπρωτεύουσας.

Ενας άθλιος τύπος που παριστάνει τον Πανεπιστημιακά δάσκαλο ονόματι  Νίκος Παπαϊωάννου προσπάθησε με αστειότητες σε εφημερίδα να δικαιολογήσει την κατάπτυστη ενέργεια του να καλέσει χτες την επέμβαση των ΜΑΤ ψελλίζοντας ότι "Το μόνο που έκανα ως πρύτανης, ήταν να ενημερώσω την εισαγγελία ότι υπήρχε παρεμπόδιση του εργασιακού δικαιώματος των συναδέλφων και πιθανές φθορές δημόσιας περιουσίας εντός του κτηρίου". Σε ερώτηση δεν δημοσιογράφου ποιες υποδομές βανδαλίστηκαν με απίστευτο θράσος απάντησε: "Ε. τώρα τί να σας πώ; που να ξέρω δεν μπήκα μέσα. Είμαι εκτός Πανεπιστημίου"..

Αν δεν κάνουμε λάθος μετά τον «ο πρύτανης των τανκς» Σδράκα ο οποίος ήταν ο πρώτος που κάλεσε το 1973 τις δυνάμεις καταστολής στο ΕΜΠ στην μεταπολίτευση μόνο δυο πρυτάνεις (Πελεκρίνης και Μαρκάτος -πιθανόν και ο Φορτσάκης αλλά γι' αυτόν δεν είμαστε σίγουροι- ) ήταν οι μόνοι που κάλεσαν τα ΜΑΤ να επέμβουν σε πανεπιστημιακούς χώρους!  

Το βασικό πάντως είναι ότι σήμερα είχαμε μια νότα αισιοδοξίας βλέποντας τόσα νέα παιδιά να αντιστέκονται στην κρατική καταστολή και στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης. Κι αν αυτό το κίνημα μπολιαστεί με το εργατικό να δηλαδή γίνουν "Φοιτητές, εργατιά, νια φωνή και μια γροθιά" τότε είναι λίγες οι μέρες της κυβέρνησης των αρίστων.