Είναι ίσως η πιο γνωστή γυναίκα μεταξύ των Ρώσων επαναστατών, η πρώτη γυναίκα που εκλέχτηκε ως πλήρες μέλος της κεντρικής επιτροπής των μπολσεβίκων και η πρώτη γυναίκα που εκλέχτηκε κομισάριος (υπουργός) μετά την επανάσταση του Οκτώβρη του 1917.
Εξέφρασε, μεταξύ άλλων, ριζοσπαστικές ιδέες σχετικά με την οικογένεια, το ρόλο της γυναίκας στην επανάσταση και το χτίσιμο του σοσιαλισμού στην επαναστατημένη Ρωσία.
Στην πορεία της ζωής της, έσπασε τους δεσμούς της τόσο με το οικογενειακό παρελθόν της, καθώς προερχόταν από μια φιλελεύθερη αριστοκρατική οικογένεια, όσο και με τα κοινωνικά στερεότυπα που συνδέονταν με το ρόλο των γυναικών στην καπιταλιστική κοινωνία. Δεν μπορούσε να μείνει ικανοποιημένη μόνο με το να είναι σύζυγος ή μητέρα και όπως έγραψε στο δεύτερο σύζυγό της Dybenko «Δεν είμαι η σύζυγος για σένα, γιατί είμαι πρώτα άνθρωπος και μετά γυναίκα… και αυτό είναι όλο».
Η «νέα γυναίκα»
Οι επικριτές της Κολλοντάι την κατηγόρησαν ότι υποστηρίζει το χάος και την αταξία στις προσωπικές και οικογενειακές σχέσεις. Στην πραγματικότητα ήταν επικριτική με τις φευγαλέες, επιφανειακές και κάποιες φορές βίαιες σχέσεις στις οποίες πολλοί κατέφυγαν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
Υποστήριξε ότι θα εμφανιζόταν μια «νέα ηθική» στη διαδικασία οικοδόμησης της νέας κοινωνίας. Οι σχέσεις δεν θα ήταν απαραιτήτως μονογαμικές ή μακροχρόνιες. Οι άντρες και οι γυναίκες (δεν έκανε καμία αναφορά στις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου) θα παρέμεναν μαζί όσο διαρκούσε η αγάπη και θα χώριζαν όταν τελείωνε. Δεδομένου ότι οι γυναίκες δεν θα ήταν οικονομικά εξαρτημένες από τους άνδρες και τα παιδιά θα ήταν ευθύνη της κοινωνίας στο σύνολό της,
δεν θα υπήρχαν οι επιπλοκές που εμφανίζονται όταν οι σχέσεις καταρρέουν στα πλαίσια του καπιταλισμού.
Οι ιδέες της Κολλοντάι, ειδικά αυτές που αφορούν τις προσωπικές σχέσεις και τη σεξουαλικότητα, έχουν διαστρεβλωθεί πολύ συχνά, ή παρουσιάζονται σαν απλουστεύσεις χωρίς ουσία. Αλλά τα ζητήματα που την απασχόλησαν στα πολυάριθμα γραπτά της και στην πολιτική της δραστηριότητα είναι ακόμα επίκαιρα και κάνουν τη μελέτη της ζωής και των ιδεών της πολύ χρήσιμη για όσους/ες αγωνιζόμαστε για την αλλαγή της κοινωνίας και για την απελευθέρωση των γυναικών.
Το 1969 γυρίστηκε ταινία προς τιμήν της με τίτλο “Πρέσβειρα της Σοβιετικής Ένωσης”, τον οποίο παρακολούθησαν σχεδόν 39 εκατομμύρια θεατές στην ΕΣΣΔ,
Δημοσίευση σχολίου