Του Γ.Γ
Θυμήθηκα μια ιστορία που μου είχε πει ένας αγαπημένος, μακαρίτης πια σύντροφος. Μετά την ήττα μας στον εμφύλιο πόλεμο, βρέθηκε να κάνει "σεργιάνια", με την "επιμέλεια" φυσικά του μετακεμβριανού κράτους των "εθνικοφρόνων" σε φυλακές και ξερονήσια.
Μου έλεγε, λοιπόν, ότι σε ένα ξερονήσι, -μου διαφεύγει το όνομα του-, δυο πράγματα έτρεμαν οι εξόριστοι: Τους θανατηφόρους σκορπιούς και έναν ανθρωποφύλακα. Αυτό το δίποδο κτήνος ήταν μπεκρής, και όποτε μεθούσε πήγαινε με δυο άλλα τομάρια ίδια ποιότητας, στο παράπηγμα τους, και άρχιζαν να βαράνε με βούρδουλες τους εξόριστους. Αυτή ήταν η διασκέδασή τους.
Ενα βράδυ λοιπόν, καθώς οι βασανιστές, επιτελούσαν το "έργο" τους ένας σύντροφος ρωτάει το μεθυσμένο τομάρι:
- Μου λες τον λόγο που μας χτυπάτε;
Ετοιμη την δικαιολογία αυτός:
- Γιατί είστε κομμουνιστές
- Και αυτό εσένα τί σε πειράζει;
- Γιατί δεν πιστεύεται στον θεό.
Και η ατάκα του συντρόφου που μου έχει μείνει
- Ευτυχώς που δεν υπάρχει θεός γιατί αν υπήρχε τέτοια καθάρματα σαν και σένα θα βρισκόταν στο πυρ το εξώτερο...
Και σαν επίλογος. Αυτοί που βλέπουμε στην φώτο είναι αισχροί θεομπαίχτες. Και όπως έλεγε και ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ: «Για τους σκοπούς του ο Διάβολος μπορεί να απαγγείλει ακόμα και την Αγία Γραφή»
Δημοσίευση σχολίου