Έναν χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας COVID-19 η συστημική κρίση εντείνεται όλο και περισσότερο, ενώ παράλληλα οξύνονται ο αυταρχισμός και οι επιθετικές πολιτικές που επιχειρείται να επιβληθούν σε όλα τα πεδία της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Η κυβέρνηση, το κράτος και οι εργοδότες εργαλειοποιούν τη διαχείριση της πανδημίας εντείνοντας τις σκληρές συνθήκες διαβίωσής μας, βάζοντας σε κίνδυνο, θυσιάζοντας την ανθρώπινη ζωή, την υγεία, τις ελευθερίες του λαού, που δίνει με αίσθημα ευθύνης έναν σκληρό αγώνα για επιβίωση. Γιατί τι άλλο δείχνει η προκλητική πολιτική επιλογή της εξουσίας που αρνείται να λάβει μέτρα προστασίας απέναντι σε μια κοινωνία που έχει καθημερινά θανάτους από τον κορονοϊό και επιμένει προκλητικά να καταστρέφει το δημόσιο σύστημα υγείας, να μη θίγει, αλλά να ενισχύει τα συμφέροντα των μεγαλο-κλινικαρχών, να ευνοεί και να διευκολύνει την υπερ-συσσώρευση του κεφαλαίου με κάθε τρόπο.
Να αγνοεί επιδεικτικά και εγκληματικά την προέλευση των βασικών εστιών υπερ-μετάδοσης του κορονοϊού, όπως είναι οι μαζικοί εργασιακοί χώροι και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, χωρίς να λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο αποσυμφόρησης, χωρίς τεστ με ευθύνη του κράτους και των αρμόδιων υγειονομικών αρχών, παρά μόνο ένα πρωτοφανές πεντάμηνο(!) lockdown.
Η κυβέρνηση, παρ’ όλα αυτά, εν μέσω γενικευμένης υγειονομικής και οικονομικής κρίσης δηλώνει έτοιμη μέσω του σημερινού υπουργού της Κ. Χατζηδάκη να καταθέσει ένα νέο αντεργατικό- αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο, που προετοιμάστηκε από τον προηγούμενο υπουργό εργασίας, με την επιδίωξη να σαρωθούν βασικά εργασιακά κεκτημένα.
Ήδη πριν το ξεκίνημα της υγειονομικής κρίσης έχουν προηγηθεί η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και των βασικών αρχών των συλλογικών διαπραγματεύσεων, το πάγωμα της αύξησης του κατώτατου μισθού, η υποβάθμιση και αποδυνάμωση των θεσμών για τα εργασιακά ζητήματα του ΣΕΠΕ και του ΟΜΕΔ. Έκτοτε ακολούθησαν σε χιλιάδες εργασιακούς χώρους και κλάδους, μεταξύ αυτών και ο κλάδος του βιβλίου και ευρύτερα του εμπορίου, η εντατικοποίηση, οι εκβιαστικές αναστολές συμβάσεων εργασίας και ο φόβος της επόμενης μέρας, η εφαρμογή του συστήματος της εκ περιτροπής εργασίας, το καθεστώς της τηλεργασίας, ενώ ενίσχυσαν το νομικό τους οπλοστάσιο για την απελευθέρωση της Κυριακάτικης λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων, άλωσαν τις ημέρες κανονικής άδειας με τις άδειες ειδικού σκοπού και τώρα επιδιώκουν να ολοκληρώσουν την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
Όλα τα παραπάνω, που θέσπισαν εν μέσω καραντίνας σαν προληπτικά μέτρα, όχι μόνο τα εδραιώνουν, αλλά προσθέτουν και άλλα με το νομοσχέδιο που θέλουν εδώ και καιρό να καταθέσουν. Πρόκειται μεταξύ άλλων για τα εξής σημαντικά ζητήματα που αφορούν σε βασικά εργασιακά δικαιώματα:
· Κατάργηση του 8ωρου, με τον εργοδότη να έχει πλέον το δικαίωμα να απασχολεί τον εργαζόμενο έως και 10 ώρες την ημέρα, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, αλλά με αντίστοιχη μείωση του χρόνου εργασίας σε άλλη ημέρα ή ρεπό ή πρόσθετη άδεια μέσα στο ίδιο εξάμηνο. Σε αυτό το πλαίσιο είναι προφανές ότι επιδιώκουν να εξωθήσουν τους εργαζόμενους σε ατομικές συμβάσεις εργασίας. Αυτή την εκβιαστική συνθήκη χαρακτηρίζουν διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου εργασίας, ενώ στην πραγματικότητα οι εργαζόμενοι γίνονται έρμαια στις ορέξεις των αφεντικών.
· Οι επιχειρήσεις θα μπορούν με μια απλή διαδικασία να ενταχθούν στην κατηγορία αυτών που δεν έχουν Κυριακάτικη αργία. Ουσιαστικά εντείνουν με κάθε ευκαιρία την διαδικασία για την πλήρη κατάργησή της.
· Στρέφεται ενάντια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες των εργαζομένων, ποινικοποιείται η συνδικαλιστική δράση, η απεργία και οι απεργιακές κινητοποιήσεις και περιφρουρήσεις καθίστανται όχι μόνο «παράνομες και καταχρηστικές», όπως έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια, αλλά ποινικά κολάσιμες πράξεις.
· Μετατρέπεται ο συνδικαλισμός σε μια ψηφιακή μάχη μηχανισμών όπου ακυρώνονται οι πραγματικές διαδικασίες της συνέλευσης με τη ζωντανή συναδελφική συζήτηση, ζύμωση και ανταλλαγή σκεπτικών (πολιτική και συνδικαλιστική), ενώ προωθείται η ηλεκτρονική ψήφος, ιδιαίτερα σε σημαντικά ζητήματα λήψης αποφάσεων όπως αυτό της απεργίας.
· Στο ζήτημα των απολύσεων, θεσμοθετείται το εργοδοτικό δικαίωμα, σε περίπτωση προειδοποίησης, να απαγορεύεται στον εργαζόμενο να προσέρχεται στον εργασιακό του χώρο, δυσχεραίνοντας έτσι τη δυνατότητα να υπερασπιστεί την αδικία που συντελείται σε βάρος του.
Ουσιαστικά πρόκειται για μια διαρκή ταξική επίθεση απέναντι στον κόσμο της εργασίας, στα εργασιακά και τα πολιτικά του δικαιώματα, απέναντι στις πιο ευάλωτες κοινωνικές κατηγορίες. Η κυβέρνηση, και με την αντεργατική της πολιτική, έναν στόχο έχει να επιτελέσει: να μετασχηματίσει το τοπίο για την επόμενη μέρα σε όφελος του κεφαλαίου και των ιδιωτικών συμφερόντων, να συνεχίσει την αντικοινωνική της πολιτική και να καταργήσει ό,τι έχει απομείνει από τον πυρήνα των εργασιακών δικαιωμάτων.
Από την πλευρά μας καλούμαστε ως κομμάτι του κόσμου του αγώνα για μια ακόμη φορά στις πιο δύσκολες συνθήκες να μην επιτρέψουμε την υποτίμησης της δουλειάς και της ζωής μας και να υπερασπιστούμε τα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, τις ανάγκες, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.
Γνωρίζουμε καλά ότι οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου είναι οι εργαζόμενοι, ο κόσμος που βρίσκεται όλο και πιο συχνά σε επισφαλές εργασιακό πλαίσιο, οι από κάτω. Για να επιστραφεί πίσω στην κοινωνία ο παραγόμενος πλούτος, χρειάζεται να παλέψουμε ενάντια στην εκμετάλλευση και σε όσους καρπώνονται τους κόπους μας και κερδοφορούν σε βάρος μας. Ιδιαίτερα σήμερα μέσα στο ασφυκτικό τοπίο που διαμορφώνεται με αφορμή την υγειονομική κρίση και με το γεγονός ότι μας αφήνουν έκθετους και απροστάτευτους οι κυβερνώντες, χρειάζεται να αγωνιστούμε αλλά και εμείς οι ίδιοι να προστατέψουμε τους γύρω μας και τον εαυτό μας, αφού μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό.
Ενώνουμε τις δυνάμεις μας με όσα σωματεία αγωνίζονται σε ταξική αγωνιστική κατεύθυνση και συνδέουμε τις αντιστάσεις μας στους χώρους δουλειάς κόντρα στην ενσωμάτωση, τη μοιρολατρία, την υποταγή και την απραγία που προωθεί ο εργοδοτικός συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ. Απέναντι στην ανάθεση και τη διαμεσολάβηση, ο κόσμος της εργασίας μπορεί να βασίζεται στις δικές του δυνάμεις και να οργανώνει από τα κάτω και αποτελεσματικά τους αγώνες του.
Να μην κατατεθεί στη Βουλή ο αντεργατικός αντι-συνδικαλιστικός νόμος Χατζηδάκη – Βρούτση. Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα, το δικαίωμα στην απεργία, τη συλλογική δράση.
Να παρθούν πίσω όλες οι αντεργατικές ρυθμίσεις με πρόσχημα την πανδημία (εκ περιτροπής εργασία, αναστολές, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, απελευθέρωση της Κυριακάτικης λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων, ροκάνισμα ημερών κανονικής άδειας με τις άδειες ειδικού σκοπού, τηλεργασία κ. ά.).
Αυξήσεις στους μισθούς / αμοιβές και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σύμφωνα με τις ανάγκες μας. Ενάντια στην αδήλωτη εργασία και τη μη καταβολή δεδουλευμένων
Όχι στην ελαστικοποίηση και στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Απαγόρευση των απολύσεων.
Ενάντια στην εργασιακή επισφάλεια, για μόνιμη και σταθερή εργασία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα
Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση του μισθού. Ενάντια στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας και της τηλεκπαίδευσης
Να απαγορευτούν οι απολύσεις. Μέτρα για την προστασία των ανέργων.
Επίταξη τώρα του ιδιωτικού τομέα υγείας, με άμεση προτεραιότητα τις κλίνες ΜΕΘ, χωρίς αποζημίωση των κλινικαρχών.
Φτάνει ως εδώ! Να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα. Καθολική, άμεση και ισότιμη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΙΣ 7 Μ.Μ.
όποιος/α συνάδελφος θέλει να παρακολουθήσει τη διαδικτυακή συνέλευση, ας στείλει μήνυμα στο μέιλ του Συλλόγου για να του αποσταλεί το λινκ
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια – Αθήνα | 210-3820537 & 6980182255 | sylyp_vivliou@yahoo.gr | bookworker.wordpress.com
Δημοσίευση σχολίου