Τα γαλάζια αιγοπρόβατα κάνουν πλάκα στους ρεφορμιστές για τη νέα μεταγραφή του ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΙΝΑΛ, τον Σίμων Κεδίκογλου!
«Ποιον;» θα ρωτήσετε. Αυτός που ήταν υφυπουργός του Σαμαρά; Αυτόν!
Αυτός που στήριξε το ναι στο δημοψήφισμα; Ω ναι!
Αυτός που έβριζε το ΣΥΡΙΖΑ; Μάλιστα αυτός.
Όμως επειδή μ αρέσει να τη σπάω στις γαλάζιες αμοιβάδες, θα τους πω πως υπάρχουν χειρότερα. Θα τους πω μόνο μια λέξη, ένα όνομα: Άδωνις. Κόπηκαν τα γέλια;
Ο Άδωνις λοιπόν κάτι έλεγε για τη ΝΔ πριν πάει.
«Δεν μπορώ να πιστέψω ότι θα μπορούσα να έχω εγώ οποιαδήποτε ιδεολογική ή πολιτική συγγένεια με αυτό το γελοίο τσίρκο».
Πίστεψε το!
Χώρια τα γέλια που έριχνε όταν άκουγε «Μητσοτάκης».Αυτά, καλέ μου φίλαθλε, γίνονται στην πολιτική και το αθλητικό εμπόριο. Πχ είναι ένας γκολτζής της ΑΕΚΑΡΑΣ που ρίχνει στους Γαύρους δυο παστέλια μες το τηγάνι. Και την επομένη σεζόν πάει στο Θρύλο. Εσύ τι λες; Άμα βρει ευκαιρία, δε θα σκοράρει κατά της παλιάς του ομάδας;
Τι σημαίνει όμως η μετεγγραφή; Ότι οι νεογιδοκράτες είναι ηλίθιοι. Γιατί ο Σίμων ξέρει πως
1) Το ΚΙΝΑΛ δεν πρόκειται να ξαναδεί Βουλή. Λογικό, τσόντα είναι, παρά την αβάντα των ΜΜΕ, ο κόσμος τους σιχαίνεται περισσότερο από ποτέ. Οι χειρότεροι αλήτες είναι πάντα οι Κιναλήτες κλπ.
2) Πιο πιθανό είναι να ξανάρθει ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτά που πρόκειται να κάνει ο Μητσοτάκης, παρά να βγει πάλι ο ανθρωποφάγος. Γι αυτό πήγε ΣΥΡΙΖΑ κι όχι ΝΔ που θα ήταν πιο ταιριαστό.
3) Οι διαφορές που έχουν οι αστικές συμμορίες είναι ελάχιστες. Εντάξει του βρικόλακα κλέβουν περισσότερο, γιατί έχουν μεγαλύτερη πείρα. Κι έχουν περισσότερους ναζί μέσα. Η πολιτική όμως είναι ίδια.
4)Ας κοιτάξουμε τα σοβαρά. Την κατάσταση της Οικονομίας, την Υγεία, την Παιδεία και τα γέλια θα κοπούν αμέσως. Μάλιστα θα αρχίσουμε τα κλάματα και τα μοιρολόγια.
Αλλά καταλαβαίνω, καλύτερα να γελάμε παρά να κλαίμε.
Το ΚΙΝΑΛ είναι παρελθόν. Γαλάζιοι χάνετε την τσόντα. Μαγειρέψτε ένα γκάλοπ να τους βοηθήσετε. Τόσα έκαναν για σας. Χαλάκι έγιναν να τους πατήσετε.Τους κιναλήτες μην τους κλαις
Εκεί που παν να σκύψουν
Γιατί τους ρίχνουν κόκκαλο
Έχουν λουρί στο σβέρκο
Να 'τοι πετιούνται από 'ξαρχής
Για να ξαναμασήσουν
Και καμακώνουν τον παρά
Με το καμάκι του ήλιου…
Του ήλιου του πράσινου
Του ήλιου που αναδύει
Μπόχα πολύ.
Εμπρός στον αγώνα
για ένα πιάτο πίτουρα
κλείνει το μαγαζί...
Δημοσίευση σχολίου