Θα σου απαντήσουμε, λοιπόν. Το χαμένο οχτάωρο, αυτό που σου καταστρατήγησαν και συ το ανέχτηκες, μακριά από αγώνες και σωματεία, το χρωστάς στα παιδιά σου. Το βρήκες, βαριά κληρονομιά, πληρωμένη με θυσίες και αίμα, από κάποιους που οι ίδιοι, ίσως και να μην πρόλαβαν να το χαρούν ...
Ποτέ, τίποτα δεν χαρίστηκε, όλα κατακτήθηκαν.
Τις αμειβόμενες υπερωρίες, την πλήρη ασφάλιση, τα επιδόματα και όσες παροχές είχαμε, που μας βοηθούσαν να ζούμε αξιοπρεπώς, κι όχι με κόπο να επιβιώνουμε, αυγατένοντας με τον ιδρώτα μας τον πλούτο των αφεντικών, κάποιοι μας τα πρόσφεραν μέσα από διεκδικήσεις και θυσίες.
Αν εμείς τα χάσαμε, βαριά χρεωμένοι και υπόλογοι είμαστε, στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας, για το ''βιός'' που βρήκαμε, μα δεν διαφυλάξαμε.
Μα τώρα δεν είναι μόνο αυτά.
Το εργασιακό έκτρωμα του νόμου Χατζηδάκη μας αφαιρεί ακόμα και το δικαίωμα να έχουμε δικαιώματα. Με τις ρυθμίσεις που φέρουν, ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση και έντεχνα καταπατούν το δικαίωμα της απεργίας, της μόνης ουσιαστικής αντίδρασης απέναντι στην ακρατη εκμετάλλευση των αφεντικών.
Στοχεύουν σ' ένα πισωγύρισμα αιώνων, πλήρους εργασιακής εξαθλίωσης και υποταγής. Για πάνω από μια δεκαετία, ενεργοποίησαν το φόβο, την ανασφάλεια, την καταστολή, τον κοινωνικό αυτοματισμό, για να μας ισοπεδώσουν.
Τώρα είναι η δική μας ώρα. Να ενεργοποιήσουμε την ταξική μας συνείδηση, για να ανυψωθούμε. Πάλι, αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς και εναντίον μας. Εμεις στις 10 Ιούνη ας τους δώσουμε την απάντηση που τους πρέπει. Μαζικά, δυναμικά, αποφασιστικά με τη σκέψη στο παρελθόν και το βλέμμα στο μέλλον
Δημοσίευση σχολίου