Η Δήμητρα, ένας από τους καλύτερους και πιο ευαίσθητους ανθρώπους της Λέσβου είναι νεκρή. Οργή προκαλεί πως βρήκε ανακοίνωση στα ΜΜΕ για την εξαφάνισή της μετά το θάνατο της, όπως αποδείχθηκε. Το ξέρουμε άλλωστε πως είμαστε το απόλυτο μπάχαλο.
Είναι επίσης τρομερό πως η Δήμητρα πέθανε για κάποιους πολύ πριν πεθάνει. Ήταν νεκρή για κείνους τους συγγενείς που δεν σεβάστηκαν την επιθυμία της, που δεν δέχτηκαν τη διαφορετικότητα της. Που την έκλεισαν άδικα στο ψυχιατρείο.
Αν δεν κλείνονταν στο ίδρυμα σήμερα ίσως ζούσε και συνέχιζε να προσφέρει. Γιατί έτσι ήταν η Δήμητρα, πρόσφερε σε όλους αφού η ίδια γνώρισε την εγκατάλειψη, τη σκληρότητα και την αδιαφορία. Δεν ήταν η μοναδική φορά που χτυπήθηκε στο μοιραίο τροχαίο κι εγκαταλείφτηκε.
Κι εδώ φαίνεται το μεγαλείο της ψυχής ενός ανθρώπου. Ένας άνθρωπος που γνωρίζει τόσο πόνο, συνήθως γίνεται σκληρός. Όμως η Δήμητρα ήταν ισχυρός χαρακτήρας, ανυποχώρητη. Βοηθούσε τους πάντες. Ήταν πάντα ευγενική, καλοσυνάτη. Γι αυτό άλλωστε την έκλεισαν μέσα. Σε ένα κόσμο σκληρό, παρανοϊκό, δεν έχουν θέση οι πραγματικοί άνθρωποι. Μόνο οι υποταγμένοι που παίζουν το ρόλο που τους δίνουν άλλοι. Όσοι αμφισβητούν, διώκονται.
Η Δήμητρα ήταν επαναστάτρια με τον τρόπο της. Είχε θάρρος, τολμούσε να πει αυτό ακριβώς που αισθάνονταν. Όχι μόνο δεν πείραξε ποτέ κανένα, αλλά ήταν ο άνθρωπος που δέχονταν συνεχώς χτυπήματα και παρόλα αυτά ανταπέδιδε καλοσύνη. Αν υπήρξε ποτέ κάποιος πραγματικός οπαδός του Ιησού αυτή ήταν η Δήμητρα και όχι οι υποκριτές που μισούν τον συνάνθρωπο.
Τώρα οι μπάτσοι έχουν τεράστια ευθύνη. Γιατί, ενώ ένα όχημα την χτύπησε και την εγκατάλειψε αιμόφυρτη να πεθάνει, πράγμα που είναι έγκλημα, η σορός της μπήκε στα αζήτητα ενώ οι Αρχές αρνούνται να δώσουν πληροφορίες ή να κάνουν εξέταση DNA! Μάλιστα το πτώμα έμεινε εκτεθειμένο με αποτέλεσμα να αλλοιωθεί σημαντικά πολύ γρήγορα, με αποτέλεσμα να χαθούν πολύτιμα στοιχεία, τα οποία ίσως φανέρωναν τον ασυνείδητο εγκληματία οδηγό.
Αν ήταν γόνος κάποιου κηφήνα θύμα τροχαίου, θα είχε κινητοποιηθεί το Σύμπαν! Αλλά η Δήμητρα ενοχλούσε πολλούς. Βγήκε λοιπόν από τη μέση. Όμως θα λείψει η προσφορά της. Οι ηλίθιοι ομοφοβικοί θα ανακαλύψουν πως το πρόβλημα τους δεν είναι οι διαφορετικοί, αλλά η βλακεία τους και η υποταγή τους σε παράσιτα. Η Δήμητρα είναι νεκρή, ο κόσμος έγινε φτωχότερος.
Για μας όμως τέτοιοι άνθρωποι δεν πεθαίνουν. Ζουν στην καρδιά μας. Στις αναμνήσεις μας. Ζουν με τα έργα τους, το θάρρος τους, την ειλικρίνεια και την καλοσύνη τους. Κάποτε θα τελειώσει η κακία, το παράλογο μίσος. Ποτέ όμως η αγάπη.
Δημοσίευση σχολίου