"Εμαθατε τι εγίνηκε στης Πάτρας τα χωριά ... στης Πόλης τα στενά ... στης Σπάρτης .... σε μέρη ελληνικά .... η Φεβρωνία, η Ανδρονίκη ...." δολοφονήθηκε από τον αδερφό της επειδή πήγε στον καφενέ.
Ένα δημοτικό τραγούδι που τόποι πολλοί το διεκδικούν, κάτι φανερώνει αυτό.
Άλλες εποχές, άλλα ήθη ....εγκλήματα τιμής αλλοτινών εποχών ... γίνονταν μέρα μεσημέρι κι ο θύτης συνήθως δικαιωμένος από τη κοινωνία
Πάνε τελειώσανε αυτά οι γυναίκες ισότιμα δουλεύουν, διεκδικούν, ντύνονται, στολίζονται, κυκλοφορούν μόνες τους ... και ξαφνικά διαπιστώνεις πως το κάδρο είναι ίδιο, οι λόγοι αλλάζουν:
-"Με αγαπάει πολύ γι' αυτό ζηλεύει"
- "Δε θέλει να κάνω παρέα, με τις παλιές μου φίλες"
- "Μου 'δωσε ένα χαστούκι, μια φορά το έκανε, έλα μωρέ με αγαπάει κατά βάθος".
Κουβέντες αληθινές από εικοσάχρονες, τριαντάχρονες ,κορίτσια που ξαναγύρισαν πίσω, να παριστάνουν το μπιμπελό ...
Από την Ξανθίππη του Σωκράτη στην Κασσιανή, στις μάγισσες που κάηκαν στην πυρά, στην κυρία Φρόϊντ "που πάλι την ξεχάσαμε" στο φεμινιστικό κίνημα, στις διεκδικήσεις, στις κατακτήσεις κι από εκεί στις γυναικοκτονίες.
Πόσες μετράμε: τη Φαίη, τη Ζωή, την Ελένη .τη Σβετλάνα, την Κλειώ .... την Καρολάιν
Τι γίνεται τα τελευταία χρόνια και πίσω από τις κλειστές πόρτες της καραντίνας τι δράματα εκτυλίχθηκαν;
Ποιος θα νοιαστεί; η κοινωνία, η πολιτεία, οι θεσμοί που ακόμα μας βλέπουν ως μηχανή αναπαραγωγής;
Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου
Δημοσίευση σχολίου