Αν εξαιρέσει κανείς τον Τίτο Πατρίκιο, το Μάνο Ζαχαρία και τον Αλέξη Πάρνη δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιον άλλον εν ζωή καλλιτέχνη- διανοούμενο, απ' τη γενιά της Εθνικής Αντίστασης.
Μια γενιά που επέλεξε συνειδητά την Αντίσταση απ' τη συνθηκολόγηση, την αγάπη απ' το μίσος, τη στέρηση απ' την εξαγορά, τη δημιουργία απ' την παραίτηση, τη θέληση για ζωή απ' την κατάθλιψη. Μια ηρωική γενιά καλλιτεχνών που γαλουχήθηκε με κομμουνιστικές αξίες, παρήγαγε όχι μόνο ιερά τέρατα, αλλά και ολοκληρωμένες προσωπικότητες, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση αισθητικής της τέχνης στη μεταπολεμική Ελλάδα.
Κάποτε ο Μίκης Θεοδωράκης είχε πει: "Εμείς με την τέχνη μας θέλουμε να κάνουμε τους ανθρώπους να θυμούνται, ενώ κάποιοι άλλοι να τους κάνουν να ξεχνούν!"
Αυτή είναι και η ειδοποιός διάφορα ανάμεσα στους θιασώτες της "Τέχνης για την τέχνη" απ' τους στρατευμένους καλλιτέχνες στην υπηρεσία του λαού! Φυσικά, για να είμαστε αντικειμενικοί με την ιστορία, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι οι κοινωνικές συνθήκες δημιουργούν τις προσωπικότητες και όχι οι προσωπικότητες τις συνθήκες.
Τέτοιες προσωπικότητες ήταν: Οι Γ. Ρίτσος, Ν. Βρεττάκος, Τ. Λειβαδίτης, Μ. Αναγνωστάκης, Κ. Βάρναλης. Γ. Σκαρίμπας, Ν. Καρούζος, Β. Ρωτάς. Β. Δαμιανάκου, Ν. Καββαδίας, Α. Εμπειρικός. Ν. Εγγονόπουλος, Φ. Αγγουλές, Α. Πανσέληνος. Αλκή Ζέη, Ζωρζ Σαρή. Διδώ Σωτηρίου, Αιμ. Βεάκης, Μ. Κατράκης, Αλ. Αλεξανδράκης, Κ. Κουν, Γ. Τσαρούχης, Τζ. Καρούσος. Γ. Γιαννίδης, Θ. Βέγγος, Ν. Κούνδουρος, Μ. Φωτόπουλος, Ν. Περγιάλης, Δ. Σταρένιος, Δ. Μυράτ, I. Καμπανέλλης, Τίτος Βανδής, X. Τσαγανέας, Κ. Κοτζιάς, Γ. Κορδάτος, Ιάννης Ξενάκης, Σ. Μπέλλου, Γρ. Μπιθικώτσης, Στ. Καζαντζίδης, Τάσσος (χαράκτης), Βάσω Κατράκη, Γ. Φαρσακίδης και πολλοί άλλοι που προτίμησαν το δρόμο της αξιοπρέπειας και του αγώνα, απ' αυτόν της καριέρας και της ενσωμάτωσης.
Αργότερα βέβαια, ήρθε η ιδεολογικοπολιτική ήττα, η παραίτηση και η ενσωμάτωση για πολλούς.
Σήμερα, στην εποχή της ολοκληρωτικής παρακμής και της σχεδόν πλήρους ενσωμάτωσης της τέχνης, όπου την ελέγχουν διάφοροι χορηγοί για να ξεπλένουν βρώμικο χρήμα και για να διαιωνίζουν τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί, το γιατί ενώ υπάρχει τέτοια πρόσβαση στην πληροφορία και στη γνώση, δεν παράγονται σήμερα έργα ανάλογου βεληνεκούς συγκριτικά με τις προηγούμενες γενιές.
Πολύ γρήγορα άρχισε να γίνεται λόγος από κάποιους πως ο Μίκης Θεοδωράκης ανήκει σε όλους τους Έλληνες! Ο Μ. Θεοδωράκης ανήκει σε όλους τους ανθρώπους που αγωνίζονται να ζήσουν με αξιοπρέπεια! Σε καμία περίπτωση δεν ανήκει ούτε στους βασανιστές του, ούτε και σ' αυτούς που με διάφορους τρόπους σήμερα καταστρέφουν τη ζωή και το μέλλον των ανθρώπων!
Η τέχνες του σήμερα ή θα αναστατώνουν συνειδήσεις ή τίποτα!
Δημοσίευση σχολίου