Πηγή: Ηλέκτρα Κούτρα - f/bΑπό τις 100+ γυναίκες κρατούμενες που έχω εκπροσωπήσει, έτυχε να συνδεθώ φιλικά με τις 2. Ήρθε η ώρα για την άδεια της μιας, μετά από 12 χρόνια μέσα στη φυλακή. Δεν προβλεπόταν όμως να την λάβει. Η οικογένειά της ζει εκτός Ελλάδας. Αν δεν υπάρχει οικογενειακό πλαίσιο, ή εν πάση περιπτώσει κάποιος να φιλοξενήσει τον κρατούμενο και "να εγγυηθεί για την τήρηση των όρων της άδειας" (ναι, δίνεται τέτοια υπεύθυνη δηλωση!), η άδεια δεν χορηγείται.
Έτσι, αποφάσισα να εγγυηθώ εγώ, και να την φιλοξενήσω.
Η συγκίνηση από το βλέμμα της, όταν αντίκρυζε ελεύθερη τον κόσμο, από την έκφρασή της, όταν ξαναμπήκε στη θάλασσα, ή όταν έφαγε μετά από 12 χρόνια σταφύλια ή όταν μπόρεσε να μιλήσει με βίντεο με την οικογένειά της, να δει τα παιδιά και τα εγγόνια της χωρίς να την ακούν ανθρωποφύλακες, ήταν κάτι που δεν μπορώ να σας περιγράψω.
Μπορώ όμως να μοιραστώ την πεποίθησή μου ότι ένας κόσμος χωρίς φυλακές όπως τις ξέρουμε, όπου δεν θα κλειδώνουμε τους ανθρώπους τον έναν πάνω στον άλλον για να τους ξεχάσουμε, θα είναι ένας καλύτερος κόσμος.
Δημοσίευση σχολίου