Η φράση που "έγραψε" του άνκορμαν Νίκου Ευαγγελάτου: "Τελικά, σε τι κόσμο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας (...Νίκο Τσιαμτσίκα); μου ήρθε στο μυαλό παρακολουθώντας την ειδησεογραφία.
Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ ότι υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες "άνθρωποι της διπλανής πόρτας" που στο πρόσωπο του αρχηγού της "Ελληνικής Λύσης" βρίσκουν τον πολιτικό ηγέτη τους. Το πώς γίνεται δεκάδες βουλευτές να ακούνε τον Κυριάκο Βελόπουλο να τους λέει ότι τα συστατικά του εμβολίου για τον κωρονοϊοί αποτελούνται από "αδενοϊό χιμπατζή, ανθρώπινο εμβρυϊκό νεφρό" και δεν καλούν ψυχίατρο να του υποδείξει θεραπεία.
Την άλλη διαβάσαμε την "μαρτυρία" του Γιάννη Ζουγανέλη ο οποίος επισκέφτηκε το Αγιο Ορος όπου συνάντησε ένα καλόγερο, ο οποίος «μετά από πέντε λεπτά προσευχής και αυτοσυγκέντρωσής του, είδαμε μπροστά μας την θάλασσα και τα δελφίνια να “πετούν” κολυμπώντας. Κι η θάλασσα ήταν χιλιόμετρα μακριά. Κι όμως, ο καλόγηρος είχε καταφέρει να φέρει την θάλασσα με τα δελφίνια μπροστά μας. Μια μαγική εικόνα». Τι διάολο κέρασε τον ηθοποιό ο καλόγερος; Θέλω κι εγώ.
Τώρα διαβάζω ότι ο Κώστας Χαρδαλλέας συνάντησε την Μεγαλόχαρη η οποία του "έδωσε ένα μπουκαλάκι με λάδι, και έτσι νίκησε τον καρκίνο".
Τώρα μην με ρωτήσετε λεπτομέρειες. Γιατί δηλαδή χρειάστηκε η Παναγία να κατέβει αυτοπροσώπως από το Υπερπέραν και να δώσει το σκεύασμα που είχε φτιάξει για να γιατρευτεί ο Χαρδαβέλλας, Δεν μπορούσε να κάνει το θαύμα της χωρίς να μπει σ' όλο αυτόν τον κόπο;
Ξέρετε το τραγούδι Στέλιου Βαμβακάρη "Ξεκινάει τ' αρχοντολόι" στους στίχους του οποίου περιλαμβάνεται η φράση "αχ ν' αρπάξω τη μαγκούρα και να δέρνω μια βδομάδα". Ε, αυτή ακριβώς η διάθεση μου δημιουργήθηκε ...
Δημοσίευση σχολίου