Στέλνουν "αναλώσιμους" Ελληνες στρατιώτες να πολεμήσουν για τα συμφέροντα των Γάλλων αποικιοκρατών στο Μάλι της της υποσαχάριας Αφρικής

Του Γ. Γ

Δεν αιφνιδίασε κανέναν η δήλωση του υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου ότι «η Ελλάδα εξετάζει την αποστολή ομάδας μάχιμων στρατιωτικών στη ζώνη του Σαχέλ». 

Ηταν κάτι αναμενόμενο από τότε που ανακοινώθηκε η περιβόητη γαλλοελληνική «αμυντική» συμφωνία. Ξέρετε, αυτή, η συμφωνία της κυβέρνησης Μητσοτάκη που μας υποχρεώνει να πληρώσουμε υπέρογκους στρατιωτικούς εξοπλισμού με τις αγορές των Rafale των Belharra και των κορβετών. 
Υπογράφτηκε τότε που ο Ανέμελος πανηγύριζε με δηλώσεις του τύπου: «Η χώρα μας θα έχει στο πλευρό της τον ισχυρότερο στρατό της ηπείρου μας, τη μόνη ευρωπαϊκή πυρηνική δύναμη και τη μόνη χώρα της Ενωσης που είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών».

Ηρθε όμως τώρα η δήλωση του Παναγιωτόπουλος και έβαλε τα πράγματα στην θέση τους. Η διαχρονική  ξενοδουλεία-υποτέλεια, της κομπραδόρικης αστικής τάξης, όπως αυτή εκφράζεται από το υπηρετικό πολιτικό προσωπικό της για μια ακόμα φορά μας εμπλέκει στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ξένων δυνάμεων. 

Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, με την δήλωση του, μας θύμισε την διαβόητη φράση που είχε πει ο υπουργός Στρατιωτικών της τότε  μοναρχοφασιστικής κυβέρνησης Π. Κανελλόπουλος, στην πρώτη του συνάντηση με τον στρατηγό Τζέιμς Βαν Φλιτ, στην διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, τον Φλεβάρη του 1948.  Τότε παρουσιάζοντας στρατιωτικό άγημα του λεγόμενου "Εθνικού Στρατού" του είχε πει: «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας».

(Κάποια στιγμή, θα κάνουμε μια ανάλαφρη ανάρτηση με περιστατικά για το πόσο απίστευτα ξεφτιλισμένα δουλικά ήταν οι αστοί πολιτικοί. Είναι γνωστό, ας πούμε ότι ο αρχηγός της αμερικανικής οικονομικής αποστολής στην Ελλάδα Πολ Πόρτερ, το 1947 πλάκωσε στα χαστούκια δημόσια τον υπουργό Συντονισμού Στέφανο Στεφανόπουλο, και αυτός για να του ζητήσει συγνώμη γιατί τον εκνεύρισε σε σημείο να τον χαστουκίσει, χάρισε στη σύζυγό του ένα πανάκριβο διαμαντένιο περιδέραιο. 
Επίσης είχε γίνει σάλος στα επόμενα χρόνια μετά τον εμφύλιο πόλεμο, το 1950-51, όταν είχε γίνει γνωστό ότι ο τότε Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, Τζον Πιουριφόυ είχε διατάξει δυο υπουργούς της κυβέρνησης του Νικόλαου Πλαστήρα, να του πηγαίνουν τις γυναίκες τους να τις "πηδάει" και να περιμένουν έξω από το κτίριο της Πρεσβείας, για να τις μεταφέρουν μετά σπίτια τους.
Ανάλογα "πιπεράτα" περιστατικά υπάρχουν αρκετά και στις αρχές τις δεκαετίας του '60 με πρωταγωνιστή τον Ελληνοαμερικάνο πράκτορα της CIA Τομ Καραμεσίνη, που τότε ήταν διοικητής της ΚΥΠ).

Να επανέλθουμε όμως στο θέμα της ανάρτησης. Οι Γάλλοι ιμπεριαλιστές -αποικιοκράτες τα έχουν βρει σκούρα στο Σαχέλ της υποσαχάριας Αφρικής. 

Η στρατιωτική επέμβαση της Γαλλίας στο Μάλι αλλά και εντός του Νίγηρα, που ξεκίνησε  το Γενάρη του 2013, επί προεδρίας Φρανσουά Ολάντ είναι λιγότερο πολιτικο-στρατιωτικός, αλλά περισσότερο οικονομικός.

Ο Νίγηρας είναι η πέμπτη χώρα παγκοσμίως σε κοιτάσματα ουρανίου, στο οποίο η Γαλλία έχει  στηρίξει ολόκληρη την ανάπτυξη της πυρηνικής της βιομηχανίας, βασίζει σε μεγάλο μέρος την παραγωγή ενέργειας και στην λειτουργία την πολεμική της βιομηχανίας. Ουσιαστικά δηλαδή, η επέμβαση των γαλλικών στρατευμάτων σ' αυτή την περιοχή είναι η προστασία εγκαταστάσεων και λατομείων της γνωστής εταιρείας πυρηνικής ενέργειας Αρίβα στα εδάφη του Νίγηρα.

Οι Γάλλοι ιμπεριαλιστές όμως τα έχουν βρει μπαστούνια. Και ο λόγος ονομάζεται Τουαρέγκ. Είναι οι αντάρτες, οι οποίοι έχουν μακρά πολεμική παράδοση, οι οποίοι είχαν βρεθεί στο πλευρό του Καντάφι στην Λιβύη,  και όταν επέστρεψαν στο βόρειο Μάλι φέροντας μαζί τους τον βαρύ οπλισμό που κατείχαν. Eκτός αυτού έχοντας τη στήριξη του ντόπιου πληθυσμού, και γνωρίζοντας την περιοχή σαν την τσέπη τους, έχουν κάνει την ζωή μαύρη στα Γαλλικά στρατεύματα κατοχής. Οχτώμιση χρόνια τώρα και οι Γάλλοι όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να νικήσουν το αντάρτικο του Τουαρέγκ αλλά ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έφτασε πριν μερικές μέρες να δηλώσει: "Θέλω είναι να αποσύρουμε τις στρατιωτικές βάσεις το συντομότερο δυνατόν, από το Μαλί, αλλά αυτό προϋποθέτει την επιστροφή ενός ισχυρού κράτους".  

Αυτή την στιγμή φαίνεται ότι οι Γάλλοι χρειάζονται "αναλώσιμους" στρατιώτες στη ζώνη του Σαχέλ. Και οι "δικοί" μας καρπαζοεισπράκτορες ετοιμάζονται να εκτελέσουν τις επιθυμίες των αποικιοκρατών, αν κρίνουμε από την δήλωση του υπουργού Παναγιωτόπουλου που παραθέσαμε αρχικά.   

Κι εδώ να προσθέσουμε και κάτι άλλο για να δείξουμε πόσο εθελόδουλοι είναι οι εξουσιαστές μας. Οντος η γαλλοελληνική "αμυντική" συμφωνία μιλάει για συνδρομή, που μπορεί να είναι και ένοπλη, αν το ένα μέρος δεχτεί πολεμική επίθεση στην επικράτειά του. Και εδώ μπαίνει το (ρητορικό) ερώτημα: Από που κι ως που επικράτεια της Γαλλίας το Μάλι και ευρύτερα η ζώνη του Σαχέλ;