Ο αυθεντικός λαϊκός καλλιτέχνης εκφράζει τις απόψεις του για την μουσική και τα τραγούδια, την παράδοση και τους αυτοσχεδιασμούς, την ποίηση και την πεζογραφία, για όνειρα και αξίες, για όλα όσα μπορούν να μας ενώσουν.
Ευκαιρία να παραθέσουμε και κάποιους στίχους από ένα δημιούργημα του Κωστή:
Του μέλλοντος κι αν κλέψανε τον σπόρο φυτρωμένο
τόπο θαρρώ παράδεισου θα φτιάξω ανθισμένο
Είναι του νου μου η κραυγή το μέγα καλεσμά του
π ‘αναζητά στο σώμα του ν ‘ανοίξει τα φτερά του
Χάδι γλυκό της διαφθοράς μπούκωσε τα ρουθούνια
παίζω μπουνιές στον άνεμο ταιριάζοντας τραγούδια
Κόσμε μου τα σκουλίκια σου θα κάνω πεταλούδες
και τις αγέλες των σκυλιών, φλογάτες κοπελούδες
Την τρέλα μου βάζω μπροστά να ξεντραπεί η γης μας
να λέω τα στιχάκια μου στην νέα χαραυγή μας
Μέσα στην ματαιότητα την κρίση δεν φοβούμαι
Στο θρήνο τον αιώνιο με στίχο πιλογούμαι
Βάζω τα με τα κύματα πάλι της φαντασίας
το κρίμα του εγκλήματος πόρτα τσ’ αθανασίας
Βασανισμένο μου μυαλό και χιλιοπροδομένο
στα κύματα θα δέρνεσαι πάντα ξεγυμνωμένο.
Δημοσίευση σχολίου