Δεν είναι οπαδική βία, είναι ο καπιταλισμός που σαπίζει…

Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ

Μια παρέα πέντε νεαρών περπατούσε σε δρόμο κοντά στο γήπεδο του Αρη Θεσσαλονίκης. Μια ομάδα 10-15 ατόμων που επέβαιναν σε τρία αυτοκίνητα, σταματά δίπλα τους και τους ρωτά για την οπαδική τους προτίμηση. Η απάντηση που έδωσαν οι νεαροί (οπαδοί του Αρη) δεν άρεσε στους εποχούμενους. Κατέβηκαν και άρχισαν να τους ξυλοκοπούν και να τους μαχαιρώνουν. Ενας 19χρόνος έπεσε νεκρός από ακατάσχετη αιμορραγία (η μαχαιριά βρήκε την μηριαία αρτηρία), δυο τραυματίστηκαν και νοσηλεύονται, εκτός κινδύνου, στο νοσοκομείο και οι δυο πιο τυχεροί κατάφεραν να ξεφύγουν από τη δολοφονική επίθεση.

Σύμφωνα με τους μπάτσους, την κυβέρνηση, τα κόμματα, τις ποδοσφαιρικές ΠΑΕ, την ΕΠΟ και το δημοσιογραφικό εσμό, η δολοφονία οφείλεται στην οπαδική βία. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, άπαντες δήλωσαν τον αποτροπιασμό τους για το έγκλημα και τόνισαν την ανάγκη να μην υπάρξει καμία ανοχή, να συλληφθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι δράστες και να κλείσουν οι σύνδεσμοι και οι θύρες των οργανωμένων οπαδών. 

«Καμία ανοχή, καμία πράξη βίας ατιμώρητη: σύλληψη, δίκη, τιμωρία! Ο αθλητισμός είναι ζωή, όχι αρένα εγκληματιών», δήλωσε ο υφυπουργός Αθλητισμού Αυγενάκης. «Η ανικανότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη επέτρεψε τις τελευταίες ημέρες την ανεξέλεγκτη δράση χούλιγκανς και στην Αττική», τόνισε ο ΣΥΡΙΖΑ, συνδέοντας τη δολοφονία της Θεσσαλονίκης με τα γεγονότα που διαδραματιστήκαν στο γήπεδο της Ραφήνας, στον αγώνα Ραφήνα-Εθνικός Πειραιώς, το περασμένο Σάββατο (μετά την ήττα του Εθνικού, οι οπαδοί του μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και έστειλαν το διαιτητή στο νοσοκομείο). «Μορφή οργανωμένου εγκλήματος έχει λάβει η οπαδική βία», επισήμανε το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ και ζήτησε από τους μπάτσους αποτελεσματικό σχέδιο πρόληψης και καταστολής.

Ολα τα σφυριά στο ίδιο αμόνι. Η οπαδική βία είναι η αιτία για τη δολοφονία του 19χρονου οπαδού του Αρη. Ολα τα βέλη στον ίδιο στόχο. Να κρύψουν την πραγματική αιτία της δολοφονίας. Οσοι δηλώνουμε ότι ανήκουμε πολιτικά «εκτός των τειχών» του καπιταλισμού και διατηρούμε επαφή με τους οργανωμένους οπαδούς των ομάδων, έχοντας περάσει στο παρελθόν από τις εξέδρες των γηπέδων, ξέρουμε ότι τα δεδομένα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο στις θύρες των οργανωμένων οπαδών. Εχουμε την εμπειρία για να καταλάβουμε τη διαφορά ανάμεσα στους συνδέσμους των οπαδών και τους ιδιωτικούς «οπαδικούς» στρατούς των καπιταλιστών ιδιοκτητών των ομάδων. Μπορούμε να διακρίνουμε την αγάπη για τη φανέλα και την ιστορία της ομάδας από τη μετατροπή της στο μοναδικό λόγο που «ομορφαίνει τη ζωή». Και το κυριότερο, μπορούμε να εξηγήσουμε τους λόγους που έχουν οδηγήσει σε αυτή την αλλαγή, που είναι αποτέλεσμα μιας πολύχρονης διεργασίας.

Η ήττα του εργατικού και λαϊκού κινήματος τα προηγούμενα χρόνια, εκτός των άλλων αρνητικών συνεπειών, είχε ως αποτέλεσμα και την απομάκρυνση της συντριπτικής πλειοψηφίας της εργατικής νεολαίας από πολιτικές συλλογικότητες. Η μοναδική μορφή συλλογικότητας στην οποία συμμετέχει η μεγάλη μερίδα της, είναι ο σύνδεσμος των οργανωμένων οπαδών της ομάδας που υποστηρίζει. Στις εξέδρες των γηπέδων οι νεολαίοι της εργατικής τάξης «ξοδεύουν» την ενεργητικότητά τους και προσπαθούν να βρουν τρόπους για να εκφράσουν την αντιπάθειά τους στη βάρβαρη καθημερινότητα που τους έχει καταδικάσει ο καπιταλισμός. 

Μπροστά στον κίνδυνο να μετατραπούν οι εξέδρες των γηπέδων σε χώρους αντικαπιταλιστικής δράσης και αμφισβήτησης του συστήματος, ο αστικός εσμός προσπάθησε να βρει τρόπους για να αντιστρέψει την κατάσταση. Βλέποντας ότι η ομάδα ήταν το βασικό ενδιαφέρον της νεολαίας, έριξαν στην πιάτσα το δόγμα «No Politica». Η ομάδα πάνω απ’ όλα και γι’ αυτήν αξίζει κάθε θυσία. Δεν υπάρχουν τάξεις και ιδεολογίες, μόνο ομάδες. Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, δεξιοί και αριστεροί, μόνο πράσινοι, ερυθρόλευκοι, κιτρινόμαυροι, ασπρόμαυροι οπαδοί. Το λάβαρο της ομάδας είναι το λάβαρο κάτω από το οποίο θα πρέπει να στοιχηθούν οι νέοι και να ξοδέψουν όλη την ενεργητικότητά τους για να επιτευχθούν οι στόχοι της ομάδας. 

Παράλληλα, η διαδικασία εμπορευματοποίησης του αθλητισμού και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου προχώρησε με πολύ ταχείς ρυθμούς. Οι ομάδες, μετατράπηκαν είτε σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις που η μεγιστοποίηση του κέρδους είναι ο πρωταρχικός τους στόχος, είτε σε εργαλεία του μεγαλοκαπιταλιστή ιδιοκτήτη τους, που χρησιμοποιεί τη δυναμική τους για να προωθήσει τα εκτός αθλητισμού επιχειρηματικά του σχέδια. 

Την ίδια στιγμή συντελούνταν και η μετατροπή των συνδέσμων των οργανωμένων οπαδών σε οπαδικές συμμορίες και ιδιωτικούς στρατούς, που προωθούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα του ιδιοκτήτη της ομάδας. Οποιος μπαίνει εμπόδιο στα σχέδιά το είναι εχθρός της ομάδας, προσβάλλει την ιστορία και το μεγαλείο της και γι’ αυτό θα πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά, ακόμη και αν είναι ο διπλανός στη δουλειά. 

Οσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, οι καπιταλιστές γίνονται ολοένα και πιο αδίστακτοι στην προσπάθειά τους να προωθήσουν τα επιχειρηματικά τους σχέδια και να αποκομίσουν το μέγιστο κέρδος και οι οπαδικοί τους στρατοί ολοένα και πιο βίαιοι και ενίοτε ανεξέλεγκτοι. Ας το πούμε σε απλά ελληνικά. Η δολοφονία του 19χρονου φίλου του Αρη δεν οφείλεται στην οπαδική βία, αλλά στον καπιταλισμό που «σαπίζει». 

Η λύση, συνεπώς, δεν είναι το κλείσιμο των συνδέσμων, αλλά η εξάλειψη της αιτίας που ευθύνεται για τη  λειτουργία τους ως οπαδικές συμμορίες. Ο μοναδικός τρόπος για να μην ξαναζήσουμε τέτοιου είδους δολοφονίες, είναι να πείσουμε τους νεολαίους των γηπέδων να μη στοιχίζονται κάτω από ξένα λάβαρα. Να μη δείξουμε καμία ανοχή στον αστισμό και το δόγμα Νο Politita και να παλέψουμε για να τσακίσουμε τον καπιταλισμό. 

Κος Πάπιας