Το περιστατικό της δολοφονίας του νεαρού, ετών δεκαεννέα, Άλκη από ομάδα χούλιγκαν, φέρει για πολλοστή φορά στο φως τη σαπίλα και τη βρωμιά του ελληνικού επαγγελματικού αθλητισμού. Τι και αν έχουν ψηφιστεί νόμοι και νόμοι, τι αν οι εικόνες από τους αθλητικούς χώρους με περιστατικά βίας πολλαπλασιάζονται, οι κυβερνήσεις ανέχτηκαν και τα συντήρησαν όλα αυτά τα χρόνια, καθώς οι μεγαλοπαράγοντες των ομάδων είναι και αυτοί που συγκεντρώνουν τεράστιο πλούτο και κέρδη από τον ποδόσφαιρο που ορούν ως επιχειρηματική δραστηριότητα και προϊόν άσκησης πολιτικής προς τη εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Ωστόσο αυτό που προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση και πιθανόν ελάχιστοι έχουν μυριστεί ένα κείμενο που περιέχεται στο σχολικό βιβλίο γλώσσας της Ε’ δημοτικού και μάλιστα στο τεύχος γ’ και στις σελίδες 67-68. Πρόκειται για απόσπασμα από το βιβλίο των Ρενέ Γκοσινί και Ζακ Ζαν Πε με τίτλο "Ο μικρός Νικόλας". Το κείμενο αυτό απευθύνεται σε μαθητές δέκα ετών και όχι μεγαλύτερους και περιγράφει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα σε μια αλάνα. Τα παιδιά, αντί να παίζουν ποδόσφαιρο παρουσιάζονται να χτυπιούνται μανιωδώς μέχρι που αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν μπάλα να παίξουν. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
+ σχόλια + 1 σχόλια
Ωπα ωπα συντρόφια κάπου έλεος !!!! Όχι να αναθεματίσουμε τώρα και τον Μικρό Νικόλα επειδή σαν λαός είμαστε μαλάκες !!!! Ναι, τα παιδιά και ξύλο θα ρίξουν και ρουθούνια θα ανοίξουν και θα ματώσουν γιατί είναι παιδιά. Τώρα, αν δεν μάθουν και συνεχίσουν να είναι ανώριμα επειδή οι δάσκαλοι, οι γονείς, η κοινωνία τους δέχεται δεν είναι λόγος να καταδικάζουμε το έργο δύο ανθρώπων με το οποίο έχουν μεγαλώσει γενιές ολόκληρες αλλά την ίδια τη κοινωνία.
Είναι σαν κάποιος να παίζει Fifa και να το δένουμε τοις μετρητοίς ότι είναι καλός ποδοσφαιριστής. Μπορεί να έχει το ταλέντο , δεν τον έκανε το βιντεοπαιχνίδι ποδοσφαιριστή. Με την ίδια λογική εγώ που διαβάζω Lovecraft είμαι ένας από τους Old Ones.
Δημοσίευση σχολίου