Στις 10 Μάρτη του 2010, παραμονή γενικής απεργίας, πέφτει νεκρός σε ένοπλη συμπλοκή με τους ένστολους υπηρέτες της αστικής τάξης, ο αναρχικός και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Λάμπρος Φούντας.
Πέθανε με το όπλο στο χέρι, όπως ακριβώς έζησε: Όρθιος, αντιστεκόμενος, μαχόμενος για μια ανθρώπινη κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης, χωρίς κράτος και εκμετάλλευση.
Αγωνίστηκε και έδωσε την ζωή του για να μην περάσει η σύγχρονη χούντα της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, η χούντα της τρόικας,του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ.
Αγωνίστηκε και έδωσε την ζωή του για να μην περάσει η σύγχρονη χούντα του κεφαλαίου και του κράτους. Για να μην περάσει ο νέος ολοκληρωτισμός που επιβάλλεται σε όλο τον πλανήτη με αφορμή την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Έδωσε την ζωή του πολεμώντας, για να γίνει η κρίση ευκαιρία για την κοινωνική Επανάσταση.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο θα θυμόμαστε τη ζωή και το θάνατο του σε κάθε σημείο της ταξικής πάλης: Στις εργατικές κινητοποιήσεις, στις απεργίες, στις αντιφασιστικές δράσεις, στις δομές αλληλεγγύης.
Ο Λάμπρος θα είναι πάντα δίπλα μας, εκεί που χτίζεται ένα οδόφραγμα απέναντι στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, εκεί που υψώνεται η αξιοπρέπεια της ανθρώπινης αντίστασης, εκεί που χτίζεται ένας καινούριος κόσμος.
Και αφού διαπιστωμένα πλέον, το κεφάλαιο είναι εφτάψυχο, κι η πλουτοκρατία γαμεί και δέρνει πατώντας επί πτωμάτων, η ένοπλη πάλη είναι μονόδρομος για να πάρουν οι λαοί τις τύχες στα χέρια τους.
Ας μην εθελοτυφλούμε.
Δημοσίευση σχολίου