Συνάντησα τον Δημήτρη Μητσοτάκη se ένα καφέ στη Φωκίωνος Νέγρη με αφορμή τη συναυλία του στο Faust. Μιλήσαμε για την ιστορία της “Κυρά Κατίνας” και την αντιπολεμική συναυλία στα Προπύλαια, την εργατική τάξη της εποχής που διανύουμε, την περίοδο των Ενδελέχεια και τα πειράγματα για τη συνωνυμία με τον πρωθυπουργό.
Η αγάπη του για ετερόκλητα ακούσματα -από τα προπολεμικά ρεμπέτικα μέχρι τα παραδοσιακά τραγούδια των ακριτικών περιοχών- απελευθερώνει τη φαντασία και την γκάμα των μουσικών του συνθέσεων. Αυτή την περίοδο προετοιμάζεται για μια σειρά από καλοκαιρινές εμφανίσεις, ενώ πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε και το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο “Ο καιρός άλλαζε” από τις εκδόσεις Κέδρος.
Ας ξεκινήσουμε από τη συναυλία στη σκηνή του Faust. Τι θα παρουσιάσεις:
Θα είναι μια συναυλία εφ’ όλης της ύλης με αγαπημένα τραγούδια από την εποχή των Ενδελέχεια. με κομμάτια από την επόμενη περίοδο με τους Ευδαίμονες, αλλά και με τα διαδικτυακά singles που έχω ανεβάσει τα τελευταία χρόνια στο διαδίκτυο. Λυτή η ιστορία ξεκίνησε από τον Γενάρη του 2017. Αρχισα να ανεβάζω ένα κομμάτι κάθε δυο τρεις μήνες και δεν σταμάτησα ποτέ από τότε. Αρκετά από αυτά τα τραγούδια γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Ηταν μια αρκετά παραγωγική περίοδος για μένα. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα κάτσει να κοιτάει το ταβάνι. Εγραψα αρκετά κομμάτια, τα ενορχήστρωσα και τα ηχογράφησα.
Σε αρκετά κομμάτια αγγίζεις κοινωνικά και καθημερινά ζητήματα Ενα από αυτά είναι και η «Κυρά Κατίνα» που έχει αγαπηθεί πολύ από τον κόσμο. Είναι ένα τραγούδι που αναφέρεται πρώτα απ’ όλα στο προσφυγικό όπως το καταλαβαίνουμε και το αντιλαμβανόμαστε όλοι. Με παρακίνησε το γεγονός ότι μένω στην Κυψέλη και χρησιμοποιώ τρόλεϊ για τις μετακινήσεις μου.
Δημοσίευση σχολίου