Στην υγεία των κορόϊδων

Του Γιώργου Λιανού

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ αναστήθηκε. Όχι μόνο του. Το ανέστησαν αυτοί, οι οποίο αποπειράθηκαν να το κρύψουν πίσω από μετονομασίες και ενώσεις. «Ελιά», «Δημοκρατική Συμπαράταξη», «Κίνημα Αλλαγής» ήταν τα ονόματα πίσω από τα οποία τα ίδια πρόσωπα καμουφλαρίστηκαν για επτά χρόνια, επιδιώκοντας ένα ρόλο απάθειας και αδυναμίας. Η έλευση του Νίκου Ανδρουλάκη, στελέχους με θητείες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δίνει έναν πιο σκληρό και αυταρχικό νεοφιλελεύθερο τόνο. Η ψηφοφορία για το όνομα του κόμματος ήταν αναμενόμενη καθώς οι ίδιοι ήθελαν να μπει το όνομα ΠΑ.ΣΟ.Κ και το έμβλημά του, μπροστά, με στόχο, να θυμίσει την παλαιά αίγλη των εποχών που βρισκόταν σε θέσεις εξουσίας ή αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Βασικότερος σκοπός, είναι να συστηθούν ξανά στο κοινό, ως κάτι το καινούριο, που έρχεται από τα παλιά, σαν το καλό τυρί. Μόνο που εδώ δεν υπάρχει τυρί, αλλά άνθρωποι και πολίτες που επηρεάζονται από την ψήφο, τις επιλογές τους, αλλά και τις επιλογές αυτών που οι πρώτοι ψηφίζουν. Ο Νίκος Ανδρουλάκης και οι λοιποί του ΠΑ.ΣΟ.Κ προσπαθούν να πείσουν, ότι άλλαξαν. Τα μνημόνια και οι πολιτικές φτωχοποίησης είναι εδώ και συνεχίζονται βαθύτερα και εντονότερα. Φέρουν τη υπογραφή και την ψήφο τους. Όσοι κυβέρνησαν από το Νοέμβριο του 2011 και ύστερα βασίζονται στις δικές τους αποφάσεις. Οι συγκυβερνήσεις Ν.Δ και ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν πρέπει να ξεχαστούν. Ούτε το 2015 όταν μαζί με Ν.Δ  ΠΑΣΟΚ και ΣΥ.ΡΙΖ.Α στήριξαν τη λαϊκή κατακρήμνιση. Δεν έχει διέλθει αρκετός καιρός από τότε.

Παρόλαυτα οι πολίτες φάνηκε να ξέχασαν. Η συμμετοχή και στις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις ήταν αρκετά σημαντική (εκλογή προέδρου και ονόματος). Τα Μ.Μ.Ε και οι δημοσκοπήσεις τους, δίνουν στο άλλοτε κραταιό κόμμα ξανά διψήφια ποσοστά. Αν σε μελλοντικές βουλευτικές εκλογές επαληθευτούν, τότε διαπιστώνεται και πάλι το ότι, ο λύκος το μαλλί αλλάζει και όχι τη γνώση. Λαός που λησμονεί την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει, είναι το επίκαιρο μήνυμα του Θουκυδίδη. Και αφού αποφάσισαν να λέγονται ξανά ΠΑ.ΣΟ.Κ, τα χρέη μένουν εκεί και περιμένουν την εξόφληση τους. Στην υγειά των ανόητων και των κορόιδων και πάλι λοιπόν. Πολιτικά απολιθώματα και σκιάχτρα του παρελθόντος προσπαθούν να πείσουν, για το αντίστροφο.

Όλοι οι επόμενοι που κυβέρνησαν και κυβερνούν βασίζονται πάνω στις υπογραφές τους. Αυτό ας μην λησμονηθεί από τους πολίτες που τρέχουν να βρουν στυλοβάτη της αντιλαϊκών πολιτικών τους. Οι Μεσσίες και οι ψευδοσωτήρες της δεκάρας, αντί να έχουν εξαφανιστεί, ζητούν τη στήριξη των πολιτών. Αμετροέπεια μεν απύθμενη, ανοησία δε κολοσσιαία. Η λογική του ψηφίζω τον έναν για μη βγει ο άλλος δεν περνά. Το ιδεολογικό υπόβαθρο δε μετρά. Εξάλλου για τους κυρίους του ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι ανύπαρκτο. Αποτελούν άμεσο κίνδυνο για τους πολίτες και τη χώρα. Και έτσι πρέπει και επιβάλλεται να αντιμετωπιστούν, με ταξικότητα, αγωνιστικότητα και μαχητικότητα. Δοκιμάστηκαν πολλές φορές στο παρελθόν. Δεν χρειάζεται ξανά. Ήρθε η ώρα να δουν για πάντα τη πλάτη των πολιτών και την απαξίωση. Μόνο με αντίσταση και αγώνες θα οδηγηθούν στον πολιτικό Καιάδα της ιστορίας.