Το διαχρονικό που μπορούμε να πούμε και που αυτό δείχνει και την λειτουργία ολόκληρου του πολιτικού συστήματος είναι όταν τα δάση και οι λαϊκές κατοικίες ήταν τράπεζες, θα είχαν παρθεί μέτρα για να σωθούν.
Το πόσο ενδιαφέρεται το αστικό κράτος για την προστασία του "ανόργανου σώματος του ανθρώπου" - όπως χαρακτήριζε ο Μαρξ την φύση- αρκεί να σας θυμίσουμε μια προηγούμενη ανάρτησή μας στην οποία αναφέραμε το πώς μακέλεψε η ένστολη αλητεία του Θεοδωρικάκου τους εποχιακούς πυροσβέστες οι οποίοι διεκδικούσαν τα αυτονόητα.
"Ανθρωποι και δάση καίγονται γιατί κάποιοι κερδίζουν", έγραφε πριν χρόνια ο σ. Μήτσος λέγοντας με άλλα λόγια αυτό που είχε τονίσει ο Μαρξ. Οτι δηλαδή ο καπιταλισμός θεωρεί αντιπαραγωγικό ό,τι δεν αποφέρει άμεσο κέρδος. Τα ίδια τα δάση τα βλέπει σαν πηγή αποκόμισης κέρδους. Γι’ αυτό και διαχρονικά οι αστικές κυβερνήσεις αφήνουν απροστάτευτα τον δασικό μας πλούτο στις ορέξεις καταπατητών, στο στόχαστρο τουριστικών ομίλων και άλλων μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.
Ολοκληρώνουμε την ανάρτησή μας επαναλαμβάνοντας τα αυτονόητα:
Θα "καιγόμαστε" όσο δεν κάνουμε "προσάναμμα για τη σόμπα" το αστικό προσωπικό που μας κυβερνά.
Θα "ισοπεδώνεται" η τάξη μας, όσο δεν "κατεδαφίζουμε" όλους αυτούς που σαν "θεό" του έχουν το κέρδος.
Μαζί με μας, θύμα θα είναι και ο φυσικός πλούτος της χώρας μας, που για τους αστούς είναι "περιττό βάρος" αν δεν μπορούν να τον "αξιοποιήσουν", αν δηλαδή δεν αποτελεί γι' αυτούς πεδίο κερδοφορίας.
Δημοσίευση σχολίου