Βασικά, αν τo καλοδείς, ο Μητσοτάκης παίζει. Με θεσμούς, ανθρώπους, ζωές, αριθμούς, λέξεις, εταιρείες, παραπομπές εχθρών και πομπές φίλων. Παίζει στα δάχτυλα την αλήθεια, που την εξαφανίζει στο μανίκι του για να εμφανίσει έναν Κούλη ηρωικούλη, δημοκρατικούλη, αντισταοιακούλη, θεσμικούλη, να γλείφει ο απέναντι τα δάχτυλα κι εσύ τις πληγές σου.
Παίζει με το πόθεν έσχες του ευλαβικά συμπληρωμένο, το έτερον ήμισυ υπέρκομψα ντυμένο, το οικογενειακό περιβάλλον αστρονομικά βολεμένο. Παίζει με έννοιες και ιδανικά, που τα μεταλλάσσει σε βρώσιμα για τον ίδιο, τους σπόνσορες και τους φίλους του. Παίζει τον επενδυτή του έθνους, τον βοναπαρτιστή που συνεγείρει τις έντοκες ψυχές και βέβαια τον νοβαρτιστή. Φρουφρου- Φρουζή κι αρώματα.
Ως νοβαρτιστής διαπρέπει τα τελευταία χρόνια, καθώς εκεί βρήκαν δημιουργική εφαρμογή όλα τα θαυματουργά ταλέντα και τα άμπρα κατάμπρα που κληρονόμησε από τον μπαμπά του και καλλιέργησε κοντά στον Σαμαρά. Εκανε το σκάνδαλο σκευωρία, τους ενόχους λευκές περιστερές, τους αθώους μαύρα πρόβατα, τους δύσμοιρους εισαγγελείς διαγγελείς του Κακού, τους μάρτυρες ψευδομάρτυρες. Και τον Βαξεβάνη συμμορίτη και υπόκοσμο. Το τελευταίο ο ίδιος άνθρωπος που είχε κορόνα και καμάρι του, τον Φουρθιώτη. Και αποφάσισε, λόγω οικογενειακών διαταραχών και ταραχών, να καταβυθίσει τον Βαξεβάνη από το προτελευταίο σκαλοπάτι, του κίτρινου, βαλτού, άθλιου πιστολέρο του ΣΥΡΙΖΑ, στο τελευταίο σκαλοπάτι. Στον βυθό του βυθού. Στον υπόκοσμο!
Και την πάτησε. Διότι κάποια στιγμή αποφάσισε και η Δικαιοσύνη να παίξει τον ρόλο της Δικαιοσύνης κι όχι της εταίρας. Ο δικαστής τον ρόλο του δικαστή κι όχι του Αρτέμη Μάτσα. Και πάρ’ τον κάτω τον Κυριάκο. Αθώοι όλοι για σκευωρίες, φρυκτωρίες και άγριες ιστορίες. Αρα ένοχος ο ίδιος, με όλα τα λιλιά και τα τσουλιά που έκλεισαν για χρόνια την Ελλάδα στο καζίνο του τρόμου με την επιγραφή «Οποιος μιλάει, αποκαλύπτει, ελέγχει, αντιστέκεται τιμωρείται αυστηρά».
Να τον κλαίνε οι ρέγγες τον Δικαστικούλη, που καταδίκασε από τo βήμα της Βουλής εκείνους που οι αρμόδιοι αθώωσαν. Πολλαπλά δωσίλογος, να κρύβεται τώρα πίσω από τα επικά ψέματα του απρόσωπου εκπροσώπου και τις κατάρες του διπρόσωπου Λοβέρδου. Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση!
Παίζει βέβαια ακόμη τον ξεπλυμένο εισαγγελέα, αλλά μάπα το χαρμάνι δίχως Βαξεβάνη. Τον έχει πάρει χαμπάρι ένα μεγάλο μέρος του κοινού, ακόμη και οι πιο εύπιστοι, που μέχρι προχτές περίμενε κάτι σε Κολάμπια και τελικά του βγήκε κάτι σε κάμπια. Σκέτη. Που απ’ όπου περνάει αφήνει μια γλοιώδη γραμμή από τοξικά χημικά. Γυαλιστερή πάντα, προς το χρυσάφι. Δύο φορές μπλιαχ και μια ευχή ταιριάζει στην περίπτωση: Αντε να πάμε με το καλό στις εκλογές, να εισπράξει την αμοιβή των ρόλων του και να τον απολαύσουμε ως έκπτωτο της Novartis. Αμήν και πότε...
Δημοσίευση σχολίου