Του Γιώργη Γιαννακέλλη
1. Τη λαθεμένη προγραμματική αντίληψη του Κόμματος που ακολουθούσε τη λογική των σταδίων και διαχώριζε το πρόγραμμα σε μίνιμουμ και μάξιμουμ, αντίληψη από την οποία απέρρεε και η λαθεμένη πολιτική συμμαχιών.
2. Την επίδραση των προβλημάτων στρατηγικής στην επεξεργασία και πρακτική για το συνδυασμό της παράνομης και της νόμιμης δουλειάς, έτσι ώστε η αυτοτελής οργάνωση και φυσιογνωμία του Κόμματος να εκφράζεται σε κάθε περίπτωση στο κίνημα, σε όλες τις μορφές της ταξικής πάλης. Μέρος αυτής της πάλης είναι και να διεκδικεί το Κόμμα την ανοιχτή δημόσια αναγνώριση της δράσης του, ανεξάρτητα από το αν έχει νομιμοποιηθεί από το αστικό κράτος»΄
«Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ - Β΄ Τόμος, 1949-1968», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2011, σελ. 407.
Το πρακτικό της συμφωνίας υπογράφτηκε από τον Γιάννη Πασαλίδη του Σοσιαλιστικού Κόμματος, τον Δημήτρη Μαριόλη εκ μέρους του Δημοκρατικού Συναγερμού, τον Σταμάτη Χατζήμπεη στο όνομα των Αριστερών Φιλελευθέρων και τον Μιχάλη Κύρκο του Δημοκρατικού Ριζοσπαστικού Κόμματος.
Από την πρώτη στιγμή η ΕΔΑ άρχισε να μοιάζει με το συνασπισμό κομμάτων του ΕΑΜ. Βέβαια από τα παρασκήνια κινητήριος μοχλός της ΕΔΑ ήταν το παράνομο ΚΚΕ.
Με ανοιχτές της πληγές από τον εμφύλιο στο εργατικό και αριστερό κίνημα και σε πολύ δύσκολες συνθήκες το εγχείρημα αυτό απέβλεπε και κατόρθωσε στο να δημιουργήσει ένα μαζικό κόμμα της Αριστεράς στην Ελλάδα.
Παρά το όργιο φυλακίσεων, εξοριών και εκτελέσεων και τη διογκούμενη αντικομμουνιστική προπαγάνδα. που ακολούθησε την ήττα του ΔΣΕ (οι βόμβες ναπάλ του Τρούμαν και τα δολάρια του Μάρσαλ είχαν καταφέρει να δαμάσουν ένα μεγαλείο ψυχής, τα ιδανικά που ατσάλωναν τους μαχητές του ΔΣΕ), η κορυφαία ένοπλη ταξική σύγκρουση του ΔΣΕ είχαν αφήσει θετικό αποτύπωμα στη συνείδηση της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς και των υπόλοιπων καταπιεζόμενων,
Και η θέση του ΚΚΕ όπως είχε διαμορφωθεί στην3η Συνδιάσκεψη τον Οκτώβρης 1950 ήταν ξεκάθαρη: «Κεντρική, ανώτατη πολιτική έκφραση της οργάνωσης και πάλης του λαού για τα δίκαιά του πρέπει να ’ναι το πανελλαδικό, παλλαϊκό μέτωπο ή συνασπισμός όλων των λαϊκών προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων, οργανώσεων, κομμάτων, παραγόντων, προσωπικοτήτων της χώρας. Ο αγωνιστικός δημοκρατικός αυτός συνασπισμός θα πρέπει ν’ απομονώσει και να αποξενώσει όλους τους κεντρωτικούς και ψευτοσοσιαλιστικούς ρεφορμιστικούς αγροτοκάπηλους και συμβιβαστικούς παράγοντες και οργανώσεις, που για αποστολή έχουν στην περίοδο της γενικής πολιτικής κρίσης στη χώρα να ευνουχίσουν το λαϊκό αγώνα και να στερεώσουν την εξουσία της πλουτοκρατίας και της αμερικανοκρατίας»
Απ' αυτή την απόφαση πηγάζει η απόφαση για την ίδρυση της ΕΔΑ. Οι οργανώσεις της που στήθηκαν σε όλη την Ελλάδα και η έκδοση αρχικά της καθημερινής εφημερίδας, της «Δημοκρατικής» και της «Αυγής» αργότερα, αποτέλεσαν τον συνδετικό πόλο της πολιτικής έκφρασης της ηττημένης Αριστεράς κάτι που στην αρχή προκάλεσε προβληματισμό στο κατεστημένο -αστικά πολιτικά κόμματα, Παλάτι, στρατός, και παραστρατιωτικές οργανώσεις σε ντόπιες και ξένες μυστικές υπηρεσίες, κλπ) και πανικό στην συνέχεια.
«Φυσικά και στις εκλογές αυτές -γράφει ο παλιός βουλευτής της ΕΔΑ Γ. Παπαδημητρίου– λειτούργησαν τα παραδοσιακά μέσα βιασμού της λαϊκής θέλησης, επιτροπές ασφαλείας, εκτοπίσεις, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Εκατοντάδες οι εξόριστοι, χιλιάδες οι πολιτικοί κατάδικοι. Κατά τα άλλα όμως η (υπηρεσιακή) κυβέρνηση του Κ. Γεωργακόπουλου κατέβαλε προσπάθειες ομαλής διεξαγωγής των εκλογών. Την έρπουσα όμως τρομοκρατία την έβρισκες και το 1958 σε κάθε βήμα σου» (Δείτε περισσότερα).
Αμέσως, δε, μετά τις εκλογές υπήρξε ένα μπαράζ διωγμών εναντίον της Αριστεράς, ενώ συνελήφθησαν και εκτοπίστηκαν εκατοντάδες στελέχη της ΕΔΑ, ανάμεσα στα οποία και ο Μανώλης Γλέζος, γραμματέας του κόμματος και διευθυντής της «Αυγής».
Καταλήγοντας από εκεί που ξεκινήσαμε πρέπει να αναφέρουμε ότι σήμερα και όπως αναφέρει το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, η συγκρότηση της ΕΔΑ το 1951 και ο χαρακτήρας της ως συμμαχίας πολιτικών δυνάμεων αντανακλούσε προβλήματα στρατηγικής του ΚΚΕ, τόσο στο επίπεδο της προγραμματικής επεξεργασίας που ακολουθούσε τη λογική των σταδίων όσο και προβλημάτων στην οργανωτική πολιτική.
Επίσης το ΚΚΕ θεωρεί κορυφαίο θεμελιακό λάθος τις αποφάσεις της 8ης Ολομέλειας του 1958, για τη διάλυση των παράνομων Οργανώσεων του Κόμματος στην Ελλάδα και το πέρασμα των μελών του ΚΚΕ στην ΕΔΑ.
+ σχόλια + 6 σχόλια
Η επιλογή της ίδρυσης της ΕΔΑ την εποχή που έγινε, ως συμμαχία των αριστερών κομμάτων των αρχών της δεκαετίας του 1950 -με μορφή κόμματος, λόγω της θέσης του ΚΚΕ στην παρανομία, αλλά με την πολιτική ηγεμονία και την ουσιαστική καθοδήγηση εκ μέρους του επαναστατικού ΚΚΕ, ήταν απολύτως σωστή επιλογή και αγκαλιάστηκε αμέσως από τον προοδευτικό κόσμο του τόπου μας μες στις συνθήκες της πιο βαριάς παρανομίας και διώξεων σε βάρος του ΚΚΕ κι όλου του δημοκρατικού- προοδευτικού κόσμου. Συνεπώς ό,τι και να λέει η τωρινή ηγεσία του Περισσού (που άλλωστε τα λέει για να δώσει άλλοθι στη δική της τωρινή "στρατηγική και τακτική", να μην συγκροτεί δηλαδή πολιτικά μέτωπα με κανέναν άλλον πλην του εαυτού της) εμείς πρέπει να κρίνουμε το ιστορικό γεγονός με βάση τις συνθήκες, τις προϋποθέσεις και τις απαιτήσεις της εποχής. Επιπλέον, η ΕΔΑ στα χρόνια που το ΚΚΕ είχε επαναστατική στρατηγική, δηλαδή μέχρι και το 1956, που έγινε το χρουστσοφικό πραξικόπημα και η ξένη επέμβαση στο Κόμμα, η ΕΔΑ λοιπόν σε καμία περίπτωση δεν λειτούργησε εις βάρος του ΚΚΕ, ούτε επιτράπηκε στο ρεφορμισμό να διανοηθεί καν να διαλύσει ή να ενσωματώσει το επαναστατικό παράνομο κόμμα. Οι αποτιμήσεις επομένως της Παπαρήγα και των άλλων δύο συνεταίρων της στο περιβόητο αυτό "δοκίμιο" (δηλαδή της Μπέλλου και του μακαρίτη του Μαΐλη) αφορούν αποκλειστικά τη φραξιονιστική δράση της κλίκας αυτής στο σημερινό "επίσημο ΚΚΕ", του οποίου γύρευαν τον πλήρη κι αποκλειστικό έλεγχο, μέσα από καινοφανείς μεγαλοστομίες και από αριστερίστικες δήθεν επαναστατικές θεωρήσεις του ... παρελθόντος! Τα ίδια ακριβώς έκανε αυτή η κλίκα στην προσπάθεια της για μονοκρατορία επί του Περισσού, με ολόκληρη την ιστορία του επαναστατικού ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Ήταν το προσωπείο της κλίκας για να κρύβει το συνήθη ρεφορμιστική κοινοβουλευτικό της χαρακτήρα, τη δική της αμαρτωλή ιστορία και τους πραγματικούς πολιτικούς της σκοπούς. Μια μέρα που θα γραφτεί η πραγματική ιστορία του ΚΚΕ, θα φανεί ξεκάθαρα τι μέρος του λόγου ήταν το περιβόητο αυτό "δοκίμιο" του σεχταρισμού- νεοτροτσκισμού των τριών...
Νικο εισαι εκτος θέματος ....Το αρθρο ειναι για την ΕΔΑ οχι για τον "περισσό"
Δεν μπορείς να παρεις μια καθαρη θεση,,τι παει να πει μεχρι το 56 ηταν σωστη,μετα τι εγινε...Ετσι θα κρίνουμε τα πραγματα αν έγιναν πριν η" μετα το 20ο συνέδριο...
Μα ακριβώς επειδή το άρθρο του Γιώργη ήταν για την ΕΔΑ και σε αυτό το άρθρο παρατίθενται οι απόψεις του "δοκιμίου" της τωρινής ηγεσίας του Περισσού ( του τωρινού ΚΚΕ, αν δεν σου αρέσει ο όρος "Περισσός"), γι'αυτό το λόγο έκανα το σχόλιο. Οι απόψεις μου είναι ξεκάθαρες για το θέμα και γνωστές στους αναγνώστες αυτού του ιστότοπου: θεωρώ σωστή τη στρατηγική και την τακτική του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ ως την επέμβαση των ρεβιζιονιστών το 1956. (Κι αυτό είναι η γενική μου τοποθέτηση, πέρα από την κριτική σε λάθη της τότε ηγεσίας που φυσικά δεν πρέπει να παρασιωπούνται. Άλλο όμως αυτό κι άλλο η εκμηδένιση εκείνης της στρατηγικής και τακτικής του επαναστατικού ΚΚΕ, που επιχειρείται επί δεκαετίες από όλες τις παραλλαγές του ρεβιζιονισμού...) Στην επέμβαση αυτή αποδίδω και τη μετάλλαξη που έγινε στην ΕΔΑ, την κυριαρχία σε αυτή του ρεφορμισμού και τη διάλυση των κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ από τη νέα, τη ρεβιζιονιστική δηλαδή ηγεσία του. Το να μην συμφωνείς με αυτή την άποψη, Διονύση, είναι απόλυτο δικαίωμά σου και διόλου δεν αρνούμαι σε κανένα αναγνώστη αυτό το δικαίωμα, να διαφωνεί πλήρως με μια τοποθέτηση δική μου... Άλλο αυτό όμως κι άλλο να μου λέει ότι δεν έχω ξεκάθαρη άποψη. Το ίδιο ξεκάθαρη και γνωστή είναι η αντίθεσή μου στην πολιτική που διαμόρφωσε στο χώρο του σημερινού ΚΚΕ η ηγεσία της Παπαρήγα και των άλλων δυο που αναφέρω στο σχόλιο. Τίποτα το ακαθόριστο λοιπόν. Από κει και πέρα υπάρχει απλώς η διαφορά των απόψεων μεταξύ μας και τίποτε περισσότερο.
Νικο εχω την ισχυρή πεποίθηση πως οργανώσεις των κατα την γνωμη σου "συνεπών" Μ/Λ επαναστατών και παει λεγοντας που εμπιστευεσαι ,,θα διαφωνήσετε σε θεμελιακά ζητηματα της ταξικης παλης.,,
Θα ειχα μεγάλο ετσι οπως τα τοποθετείς ενδιαφερον,,,,να παρακολουθήσω αυτη την συζητηση.....
Ο Νίκος έχει μια αντικκε μανία που του δημιουργεί μια σχιζοφρένεια της δικιάς μοναδικής άποψης.
Ο Νίκος δεν έχει ούτε είχε ποτέ του καμιά "αντιΚΚΕ μανία". Απλώς θεωρεί ως κυριολεκτικά ανόητη, ως σχιζοφρενική όπως εσύ λες, την πολιτική αντίληψη και κατεύθυνση που επέβαλε η κλίκα της Παπαρήγα στον χώρο αυτού του κόμματος, το οποίο εξακολουθεί να φέρνει τον τίτλο του ΚΚΕ. Όπως επίσης θεωρεί απαράδεκτες και τις εσωκομματικές μεθοδεύσεις με τις οποίες επέβαλε τη γραμμή των νεόκοπων "δοκιμίων" της μέσα στο κομματικό αυτό σώμα, προκαλώντας του μάλιστα νέες οδυνηρές διασπάσεις. Θεωρεί δηλαδή ο Νίκος ως καθαρά αντιΚΚΕ και βλαπτική ακριβώς την πολιτική αυτής της ηγετικής κλίκας, που σήμερα συνεχίζεται χωρίς την Παπαρήγα σε εμφανή ηγετικό ρόλο. Μια πολιτική που ήδη έχει στοιχίσει πολύ ακριβά στο λαϊκό κίνημα... Τα έχουμε πει αυτά πολλές φορές και από αυτή την ενημερωτική σελίδα... Εδώ έγκειται η καθαρά πολιτική διαφωνία μας, αφού εσύ, κύριε "Κόκκινε", υποστηρίζεις ολόθερμα αυτή ακριβώς τη γραμμή αυτής της ηγεσίας, που εγώ εδώ και πολλά χρόνια την κατακρίνω ανοιχτά και χωρίς περιστροφές... Και είναι η διαφωνία αυτή που προκαλεί σε κάθε ευκαιρία τους επαναλαμβανόμενους, μονότονους και αστήρικτους εκ μέρους σου χαρακτηρισμούς εναντίον μου.
Δημοσίευση σχολίου