Ένα από τα βαρελότα είναι πως δήθεν θα κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία.
Ένας πόλεμος στοιχίζει ανθρώπινες ζωές (που δεν τις υπολογίζουν οι πολεμοκάπηλοι), αλλά και χρήμα, που αυτό το υπολογίζουν. Βέβαια οι μαυραγορίτες κερδίζουν, ειδικά αν το κράτος που μένουν χάνει, όμως αν δεν υπάρχει κέρδος, δεν υπάρχει πόλεμος.
Αν τα κοιτάσματα που βρήκαν στην Κύπρο, είναι όσα λένε, αυξάνεται πραγματικά ο κίνδυνος καθώς οι εταιρείες θα τσακωθούν μεταξύ τους και θα βάλουν μπροστά τους πολιτικούς που έχουν αγοράσει. Κι αυτοί με τη σειρά τους θα στείλουν εμάς να πεθάνουμε για τα συμφέροντα των πολυεθνικών.
Όμως υπάρχει ελπίδα. Τα κοιτάσματα αυτά θα αξιοποιηθούν μετά από τουλάχιστο δυο χρόνια. Ως τότε μπορεί να μειωθούν οι τιμές, οπότε να μην αξίζει να γίνει πόλεμος.
Στο μεταξύ στο Αιγαίο δε βρέθηκε τίποτα, ευτυχώς. Ελπίζω να μη βρεθεί ο καταραμένος θησαυρός των Νιμπελούνγκεν. Όσοι διάβασαν Γερμανική μυθολογία, ξέρουν πως όποιος έχει τον αμύθητο θησαυρό πεθαίνει, αφού γίνεται στόχος άλλων που επίσης θέλουν να τον βάλουν στο χέρι.
Τα κράτη που έχουν πετρέλαιο πχ, έχουν συνήθως ή δικτατορία ή πόλεμο.
Οπότε δε βλέπω πόλεμο. Βλέπω όμως φαγοπότι. Τούρκοι και Έλληνες πολιτικοί κάνουν δηλώσεις για να πάρουν μίζες. Μίζες από τους εξοπλισμούς. Τους οποίους εμείς, σαν καλοί μαλάκες, μπορεί να χαρίσουμε στους Ουκρανούς, ενώ οι γείτονες πουλάνε.
Αν πω πως είμαστε χαϊβάνια, θα με κατηγορήσουν ως Τουρκόφιλο και δε συμπαθώ καθόλου το Σουλτάνο.
Εκείνος που του κάνει δώρα είναι ο Μητσοτάκης. Μια ολόκληρη νησίδα στον Έβρο. Την οποία δεν ζήτησε καν ο Τούρκος! Γιατί να κάνει πόλεμο μετά;
Μας δουλεύουν. Γιατί να μιλήσουν άλλωστε; Για τη μαύρη αγορά; Για το ρουφιανιλίκι των παρακολουθήσεων; Για τα αμέτρητα σκάνδαλα; Για τους βιαστές, παιδεραστές και φονιάδες του γαλάζιου κόμματος; Για τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας;
Λένε για να φοβηθούμε κάτι που δεν πρόκειται να γίνει, χωρίς τουλάχιστο την άδεια των Αμερικάνων. Δεν κάναμε πόλεμο το 1974, που πούλησαν οι χουντικοί την Κύπρο, θα κάνουμε τώρα;
Το 1996 μάλιστα μας την έβαλαν κι είπαμε κι «ευχαριστώ». Τη σημαία εννοώ.
Να πούμε τώρα πώς να πληρώσουμε το ρεύμα; Πώς να πάρουμε ψωμί; Όχι! Να πουν οι στρατηγοί του καναπέ τι όπλα θέλει ο πολιτικός για να αυξήσει το λογαριασμό στο εξωτερικό. Όντως μας ψεκάζουν. Αλλά οι ψεκαστήρες είναι στις τηλεοράσεις.
Δημοσίευση σχολίου