Ζωή Κωνσταντοπούλου και Παναγιώτης Λαφαζάνης: Στο άρμα της κυβερνητικής προπαγάνδας

Του Γ.Γ.

Σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να συμπεράνω ότι είναι τέρμα πολιτικοί ηλίθιοι οι Ζωή Κγνσταντοπούλου και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Ποιο εύκολο είναι να  υποθέσω ότι οι δυο επίδοξοι αποτυχημένοι ηγέτες πολιτικών μορφωμάτων έχουν μίσος για για το κόμμα που τους ανέδειξε σαν στελέχη της κεντρικής πολιτικής σκηνής και η συμπεριφορά τους, μετά της εξελίξεις που επακολούθησαν, οφείλονται σε παράγοντες που εγώ δεν έχω την ικανότητα να προσεγγίσω.

Δυσκολεύεται. δηλαδή, η λογική μου να εξηγήσει για ποιο λόγο σε μια χρονική περίοδο που το κυβερνητικό κόμμα έχει καταπλακωθεί από το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών της ΕΥΠ και στην κυριολεξία δυσκολεύεται να πάρει πολιτικές ανάσες, τώρα ειδικά που προέκυψε η υπόθεση με την παρακολούθηση του τηλεφώνου του Σπρίτζη, αυτά τα δυο πρόσωπα παίζουν το παιχνίδι του αποπροσανατολισμού που επιχειρεί η Ν.Δ., με συνεντεύξεις τους στην φυλλάδα του Κουρτάκη.

Και δεν λένε και κάτι συγκεκριμένο. Μηρυκάζουν γενικολογίες του στυλ ότι και επί διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρχαν τηλεφωνικές υποκλοπές -σιγά το νέο- οπότε είναι μια διαχρονική κατάσταση που συμβαίνει και εξ' αυτού δεν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα το ότι η ΕΥΠ, την οποία έχει υπό την εποπτεία του ο Μητσοτάκης, παρακολουθούμε με το παράνομο λογισμικό Predator τους πολιτικούς αντίπαλους της κυβέρνησης.

Στην περίπτωση δηλαδή της Κωνσταντοπούλου και του Λαφαζάνη δεν έχουμε τον ορισμό των "χρήσιμων ηλίθιων", αλλά παρακολουθούμε δυο άτομα που έχουν δεθεί στο άρμα της κυβερνητικής προπαγάνδας. Γιατί το κάνουν; Είπαμε ... τα αίτια είναι δύσκολα ανιχνεύσιμα από μένα ....