Σκληρές μάχες με τη χρήση κυρίως του πυροβολικού διεξάγονται σε όλο το μέτωπο της Ουκρανίας. Οι Ουκρανοί μετά από τις πρόσφατες νίκες και μέχρι να πάνε στο μέτωπο οι ενισχύσεις της Ρωσίας, θα πιέσουν πιθανότατα στο Ντονμπάς, τόσο λόγω του δημοψηφίσματος, όσο και γιατί εκεί φαίνεται να έχουν πρόβλημα οι Ρώσοι.
Οπότε θα συμβούν τα εξής ανάλογα με τις τακτικές και τον αριθμό δυνάμεων.
Ή μια νέα επιτυχημένη επίθεση των Ουκρανών, που θα αναγκάσει τους Ρώσους να υποχωρήσουν κι άλλο και μάλιστα από εδάφη των Λαϊκών Δημοκρατιών, τα οποία πρόκειται να ενσωματωθούν στη Ρωσία.
Ή μια καλή άμυνα των Ρώσων που θα φθείρει τους Ουκρανούς και θα σταθεροποιήσει το μέτωπο, όπως στη Χερσώνα, μέχρι να φτάσουν οι ενισχύσεις. Λόγω του ότι οι Ρώσοι έχουν λιγότερο στρατό τη συγκεκριμένη στιγμή, πιθανό να γίνει το πρώτο σενάριο.
Για την επιστράτευση εκείνο που κάνει εντύπωση είναι η ανοργανωσιά του Ρωσικού κράτους. Προφανώς δεν φεύγουν πολλοί για να αποφύγουν τη στράτευση, η CIA πάντα υπερβάλει, όμως τι να συγκρίνουμε; Το 1941 οι ναζί επιτέθηκαν στην ΕΣΣΔ και ήταν αρχικά υπερδιπλάσιοι από τους αμυνόμενους. Αμέσως κινητοποιήθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι παρά τη σφοδρότητα της επίθεσης. Τώρα οι Ρώσοι δυσκολεύονται να οργανώσουν 300.000 στρατό (να οργανώσουν, όχι να εξοπλίσουν), ενώ επί Στάλιν σε λίγους μήνες οι Σοβιετικοί απέκτησαν υπεροχή σε όλα!
Κι εδώ είναι το πρώτο μάθημα, του ανεφοδιασμού. Όταν πολεμάνε πολύ μεγάλες δυνάμεις σημασία δεν έχουν μόνο οι απώλειες αλλά κατά πόσο αυτές αναπληρώνονται και πως διαμορφώνεται κάθε φορά ο συσχετισμός δυνάμεων. Εκεί ακριβώς υστερούμε εμείς σε σχέση με γνωστή γειτονική και σύμμαχο χώρα, που μπορεί να παράγει πολλά περισσότερα.
Το δεύτερο είναι πως, όσο καλός κι αν είναι ένας επαγγελματικός στρατός, δεν αρκεί σε ένα πόλεμο φθοράς. Γιατί μόλις χαθούν οι πανάκριβοι επαγγελματίες, δε θα μείνει τίποτα! Το ξέρουμε αυτό από την εποχή του Ναπολέοντα.
Παρόλα αυτά οι καπιταλιστές προσλαμβάνουν όλο και περισσότερους μόνιμους ή μισθοφόρους με τη δικαιολογία πως χρειάζεται εμπειρία για τον σύγχρονο εξοπλισμό. Τρίχες! Ο λόγος είναι πως ο κόσμος πουθενά δε θέλει να γίνει κιμάς για τα συμφέροντα των πλουσίων. Φαντάζεστε ακόμα εκατοντάδες χιλιάδες καλά οπλισμένους Κομμουνιστές;
Το επόμενο συμπέρασμα είναι η κινητικότητα. Ο Ρωσικός στρατός έχει άρματα, οχήματα, πυροβόλα, κάθε είδους όπλα, που μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε άλλο στρατό ακόμα και τον Αμερικανικό. Όταν όμως στέκεται ακίνητη μια μονάδα, τότε ο αντίπαλος της βρίσκει τρόπο να την παρακάμψει.
Τέλος, τα drones είναι το μέλλον. Είναι ακόμα στην αρχή, αλλά πρόκειται να εξελιχθούν ταχύτατα. Οι Ρώσοι έχουν καταστρέψει πάνω από 2.000 κι ακόμα δε φαίνεται να τέλειωσαν, ενώ περίμεναν καμιά 300αριά… Είπαμε αναπλήρωση απωλειών, χάρη στο ΝΑΤΟ που στέλνει ό,τι έχει και δεν έχει κυρίως σε πυρομαχικά.
Όμως το σίγουρο είναι πως οι Ρώσοι θεωρούν τα εδάφη δικά τους και θα επιμείνουν. Το ίδιο φυσικά κι οι Ουκρανοί. Αδιέξοδο; Δυστυχώς κάτι χειρότερο: Κλιμάκωση του πολέμου και ίσως χρήση μη συμβατικών όπλων…
+ σχόλια + 1 σχόλια
Η δυτική προπαγάνδα έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει ότι ο Πούτιν παραγκωνίζει τους στρατηγούς για να αναλάβει αυτός την διαχείριση της πολεμικής επιχείρησης. Αυτό βέβαια φέρνει στα μυαλά όλων μας συγκρίσεις με την διοίκηση του Στάλιν (κακώς βέβαια, ποτέ δεν υποκατάστησε το γενικό επιτελείο ο Σταλιν) και περισσότερο με την διοίκηση του Χίτλερ, του μωρόδοξου δεκανέα που έγινες αυτός μόνος του Επιτελάρχης (και επιτελείο ταυτόχρονα) του γερμανικού στρατού και των παραστρατιωτικών σχηματισμών τύπου SS. Παρεπιμπτόντως, η πιό επικίνδυνη πλευρά της προπαγάνδας των δυτικών είναι ότι γίνεται πιστευτή από τις ίδιες τις ελίτ της, με αποτέλεσμα να παροξύνεται η ούτως η άλλως οξυμένη αλαζονεία τους.
Όμως ο Πούτιν είναι κυρίως πολιτικός και η διαχείριση του πολέμου από την μεριά του είναι καθαρά πολιτική. Ξεκινώντας από την παραδοχή ότι ο Ρωσικός στρατός είναι ένας υπερύγχρονος στρατός, ο οποίος διοικείται από ένα ικανότατο επιτελείο (είναι ακριβός αυτό το επιτελείο που κατόρθωσε χωρίς κάν επίγειες δυνάμεις να σώσει την Συρία από την πλήρη ήττα και να τσακίσει τους ισλαμιστές, το ίδιο επιτελείο που έκανε την χειρουργική κατάληψη της Κριμαίας και τώρα την κατάληψη του 20% της πρώην ουκρανικής επικράτειας), είναι πολύ δύσκολο ότι διακρίνεται από ανοργανωσιά, ότι δήθεν αιφνιδιάστηκε στο Χάρκοβο και υπέστη ήττες.
Αυτό που πιστεύω, είναι ότι η προσωρινή υποχώρηση των ενόπλων ρωσικών δυνάμεων (rosgvardia και μιλίτσια του Λουγκάνσκ) αποσκοπούσε στην χειραγώγιση (manipulation), της ρωσικής κοινής γνώμης προκειμένου να αποδεχθεί την επιστράτευση. Η οποία: α. είναι απαράδεκτη για την άρχουσα τάξη της Ρωσίας. Την τελευταία φορά που η καπιταλιστική Ρωσία εξόπλισε τον λαό, την πάτησε με μία επανάσταση και β. ωστόσο (η επιστράτευση) είναι απαραίτητη, προκειμένου να διαφυλάξει τα εκτενή εδαφικά οφέλη του πολέμου. Οι επίστρατοι δεν πρόκειται να προωθηθούν σε μάχιμες θέσεις πρώτης γραμμής, θα ασχοληθούν με καθήκοντα διοικητικής μέριμνας, αστυνόμευσης και φύλαξης των νέων συνόρων.
Δημοσίευση σχολίου