Τα ιδανικά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, όπως εκφράζονται από το συμπυκνωμένο τρίπτυχο «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» διατηρούν την ιστορικότητά τους εκφράζοντας σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες με αναγκαίο συμπλήρωμα τη δημόσια υγεία.
Η κυβέρνηση της ΝΔ μέσα στην μπόχα των αποκαλύψεων για υποκλοπές και παρακολουθήσεις έχει διαμορφώσει ένα σιδερένιο θεσμικό πλαίσιο κονιορτοποιώντας τα εναπομείναντα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Έχει καταργήσει θεσμικά το πανεπιστημιακό, ενώ δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες έχουν μπει στον γύψο με το δικαίωμα της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης να περιστέλλεται. Με αυτά τα υλικά οικοδομούν ένα καθεστώς «έκτακτης ανάγκης», απαγορεύσεων, σιδηρόφρακτης αστυνομοκρατίας σε όλη τη χώρα.
Σε αυτό το μαύρο τοπίο εντάσσεται και ο νέος συνδικαλιστικός νόμος Χατζηδάκη που βάζει φραγμούς στη συνδικαλιστική οργάνωση, περιστέλλει ακόμα και το δικαίωμα της απεργίας. Με αυτά τα υλικά οικοδομούν ένα καθεστώς «έκτακτης ανάγκης», απαγορεύσεων, σιδηρόφρακτης αστυνομοκρατίας σε όλη τη χώρα. Η κυβέρνηση της ΝΔ παίρνοντας την σκυτάλη από τις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ κατεδαφίζει δικαιώματα και κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα, όπως η μόνιμη και σταθερή εργασία , το οκτάωρο, οι συλλογικές συμβάσεις, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Ιδιωτικοποιεί τις κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, παιδεία, πρόνοια), ξεπουλά την δημόσια περιουσία και «απελευθερώνει» τις απολύσεις.
Ποτέ άλλοτε και σε καμιά άλλη χώρα σε καιρό ειρήνης δεν σημειώθηκε τόσο βίαιη ανακατανομή πλούτου που οδηγεί στην κατάρρευση του επιπέδου ζωής, τη μαζική πτώχευση του λαού, στην ανεργία και την πείνα. Το ψωμί λιγοστεύει καθημερινά. Αυξάνεται με ανησυχητικό ρυθμό το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού και εξαιτίας των χαμηλών εισοδημάτων του, στερείται βασικών αγαθών και υπηρεσιών.
Το 28,3% του πληθυσμού, ήτοι περίπου 3 εκατομμύρια άτομα, βρέθηκε στο όριο της φτώχειας το 2021, ποσοστό αυξημένο κατά 0,9 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2020 (27,4%). (Έρευνα Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών της ΕΛΣΤΑΤ και δημοσιεύονται στην πρόσφατη έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής). Το ποσοστό του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στην Ελλάδα παραμένει σημαντικά υψηλότερο από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Δίπλα στους φτωχούς συνταξιούχους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους μια νέα γενιά εργαζομένων διαμορφώνεται με κοινά χαρακτηριστικά την ευέλικτη σχέση απασχόλησης και μισθούς χαρτζιλίκι. Το τρίπτυχο «μισή δουλειά - μισός μισθός και σύνταξη 500 ευρώ» είναι ο κανόνας που επικρατεί στην αγορά εργασίας.
Δικαιώνεται έτσι αυτό που τονιζόταν στην ανακοίνωση της Σ.Ε. των φοιτητών του Πολυτεχνείου: «Έχουν δεμένους χειροπόδαρα τους εργάτες κι όλους τους μισθοσυντήρητους και τούτο για να μπορέσουν να περάσουν τα αντιλαϊκά τους μέτρα και να εκμεταλλευτούν ασύδοτα τον λαό»! Γι αυτό και το αίτημα για «ψωμί» που συμβολίζει τις υλικές ανάγκες των εργαζομένων, είναι δραματικά επίκαιρο.
Ταυτοχρόνως το αίτημα για μια καθολική δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση που να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά βρίσκει την ιστορική αναφορά στο ανθρωπιστικό όραμα για μια λαϊκή παιδεία, όπως αποτυπώθηκε στα ντοκουμέντα του Νοέμβρη, ενάντια στην Παιδεία που υποτάσσεται στους νόμους της αγοράς. Η εκπαιδευτική πολιτική συρρικνώνει τις ήδη χαμηλές δαπάνες με συγχωνεύσεις – καταργήσεις τμημάτων και σχολείων χωρίς να καλύπτονται οι βασικές ανάγκες λειτουργίας τους και με ελλείψεις εκπαιδευτικών. Μετατρέπεται, έτσι η παιδεία σε εμπόρευμα για «λίγους και εκλεκτούς» με τη χορηγία των κάθε λογής ειδωλολατρών της αγοράς και του Δ.Ν.Τ. Διαμορφώνουν την ιδιωτικοποιημένη και ευέλικτη εκπαίδευση των ταξικών φραγμών και των «αρίστων», των κολεγίων, ένα σχολείο, με αλλαγμένο DNA, των περικοπών, της λιτότητας, της αξιολόγησης και των απολύσεων, με έναν στους τρεις εκπαιδευτικούς ελαστικά εργαζόμενους, με μαθητές και δασκάλους περιφερόμενους, ΑΕΙ-επιχειρήσεις με δίδακτρα. Έτσι οικοδομούν το «σχολείο της αγοράς» και το «πανεπιστήμιο – επιχείρηση» υποβαθμίζοντας τη μόρφωση σε πανάκριβες δεξιότητες δια βίου ειδίκευσης και κατάρτισης. Οι επιπτώσεις της εκπαιδευτικής πολιτικής στη μαθητική νεολαία είναι δραματικές, βυθίζουν τη νέα γενιά σε μορφωτικά, παιδαγωγικά και ψυχολογικά αδιέξοδα.
«Η εγκαθίδρυση της Λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την Εθνική Ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στηρίζουν την τυραννία της χώρας μας», όπως έγραφε η διακήρυξη της Σ.Ε. του Πολυτεχνείου και το σύνθημα «ΕΞΩ ΑΙ ΗΠΑ-ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ» που ήταν γραμμένο στην πύλη του Πολυτεχνείου επανέρχονται με τον πιο επίκαιρο τρόπο.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και οι προηγούμενες προσφέρουν «γη και ύδωρ» στις ΗΠΑ. Οι πρόσφατες εξελίξεις σηματοδοτούν στα Βαλκάνια πιέσεις σε Αιγαίο, ελληνοτουρκικές σχέσεις, Κυπριακό και όξυνση της προσφυγικής κρίσης. Πιέσεις για το χρέος, τις «μεταρρυθμίσεις» και για την προώθηση των αμερικανικών μονοπωλιακών συμφερόντων στην Ελλάδα. Αλλά και σε ζητήματα ενεργειακής εκμετάλλευσης στον εδαφικό και θαλάσσιο χώρο της Ελλάδας (ΑΟΖ). Η χώρα δέθηκε χειροπόδαρα με νέες πολυετείς συμφωνίες για τις Βάσεις και προνόμια για τις αμερικανικές πολυεθνικές συμπράξεις σε ενέργεια, πετρέλαια, ναυπηγεία κλπ. την ώρα που τα σύννεφα του πολέμου μαζεύονται πάνω από την Ανατολική Μεσόγειο.
Το πραγματικό νόημα της εξέγερσης ενοχλεί όσους θέλουν να μετατρέψουν την επέτειο του Πολυτεχνείου σε μία αποστειρωμένη επετειακή γιορτή, όπου τα αιτήματα της δε συνδέονται με τη σημερινή πραγματικότητα και που οι εξεγέρσεις και ο αγώνας ανήκουν στο μακρινό παρελθόν.
Το Πολυτεχνείο στέλνει μήνυμα και προς τα αριστερά. Αφού και τότε η Αριστερά της «ευθύνης», η συστημική Αριστερά είτε μιλούσε για τους 300 προβοκάτορες είτε για αξιοποίηση της «φιλελευθροποίησης» με τον Μαρκεζίνη προβάλλοντας την πολιτική του συμβιβασμού στα πλαίσια της εθνικής αντιδικτατορικής ενότητας.
Τους νεκρούς του Πολυτεχνείου τους τιμάμε πιάνοντας το νήμα της εξέγερσης και αγωνιζόμενοι σήμερα ενάντια σε ντόπιους και ξένους δυνάστες, ενάντια σε μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, ενάντια σε ΕΕ – ΔΝΤ και ΝΑΤΟ. Αγωνιζόμενοι για την υπεράσπιση της Δημόσιας Δωρεάν Υγείας και Παιδείας, την προάσπιση των εργασιακών κατακτήσεων, των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών. Τους τιμάμε γνωρίζοντας ότι ο εχθρός είναι το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα που στο όνομα του κέρδους εξαθλιώνει και εξανδραποδίζει τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Ο αγώνας συνεχίζεται για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία
* O Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, της Σ.Ε. του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπaίδευσης» και του Εκπαιδευτικού Ομίλου
+ σχόλια + 1 σχόλια
Όλα αυτά γιατί δεν κρεμάσαμε, όπως έπρεπε, τους χουντικούς προδότες.
Πέφτουμε συνέχεια στην άβυσσο. Οι ναζί εγκληματίες έχουν ξεσαλώσει, αφού κυβερνάνε πάλι οι μπάσταρδοι του Παπαδόπουλου. Χιλιάδες βαφτιστήρια με στολές στο δρόμο, απαγόρευση κυκλοφορίας, ψέματα από τους ΑΡΔ… Ό,τι κάνει κάθε χούντα δηλαδή.
Το ψωμί ακρίβυνε, όπως όλα τα βασικά είδη διατροφής, τα μεταφορικά, το ρεύμα, οι υπόλοιποι λογαριασμοί, η Ελευθερία συρρικνώθηκε σε σημείο εξαφάνισης, όσο για την Παιδεία, που είχε πάντα χάλια, έγινε ιδιωτική τουαλέτα, μόνο για τον πλούσιο γόνο.
Το τρίπτυχο Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία δεν είναι απλά αδικαίωτο, έχουμε οπισθοδρόμηση στο Μεσαίωνα όσον αφορά την παιδεία, στη χούντα όσον αφορά τις ελευθερίες και την Κατοχή όσον αφορά τις τιμές. Πως τα καταφέραμε έτσι; Είναι απλό: Δεν κρεμάσαμε, όπως έπρεπε, τους χουντικούς προδότες.
Θα φτάναμε σε αυτό το σημείο, αφού κάθε φορά που επιστρέφει η δεξιά, κάνει χειρότερα και περισσότερα εγκλήματα από την προηγούμενη.
Εκείνο που τσούζει τους προδότες, τους χουντικούς, τους υποταγμένους, τους ναζί, είναι η ανάμνηση της Αντίστασης του κόσμου. Προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε, χωρίς όμως ποτέ να τα καταφέρουν. Γιατί η ίδια η δεξιά δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά, όπως είχε πει κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Βέβαια κι αυτός ξέχασε τι σημαίνει Σοσιαλισμός, Αλλαγή κλπ.
Η χούντα του Παπαδόπουλου έπεσε το 73, συντρίφτηκε από το πλήθος του κόσμου που βγήκε και διαδήλωσε παρά την τρομοκρατία και τη δολοφονική μανία των δεξιών αποβρασμάτων. Η δικτατορία δεν μπόρεσε να κρατηθεί ούτε ένα χρόνο στην εξουσία μετά το Πολυτεχνείο. Αυτοί που στα μαϊμού δημοψηφίσματα έπαιρναν πάνω από 90%.
Εμείς λοιπόν δεν ξεχνάμε τη χρυσή σελίδα Ιστορίας που έγραψε ο απλός κόσμος, οι εκατοντάδες χιλιάδες θαρραλέοι ανώνυμοι, που έδωσαν ως και τη ζωή τους για την Ελευθερία. Ούτε ποτέ θα ξεχάσουμε. Κάθε χούντα κάνει τα ίδια και έχει την ίδια κατάληξη.
Ας θυμηθούμε όμως, όταν με το καλό πέσει κι αυτή η χούντα, να κρεμάσουμε τους εγκληματίες, τους προδότες, τους πραξικοπηματίες, τα καθάρματα, τους χουντικούς. Να μην προλάβουν οι ακροδεξιοί αρουραίοι να χωθούν πάλι στους αστικούς υπονόμους. Φασίστες κουφάλες, έρχονται κρεμάλες. Αν τη γλυτώσατε την προηγουμένη φορά, λάθος μας. Αυτή τη φορά δε θα τη γλυτώσετε.
Δημοσίευση σχολίου