Το περασμένο Σάββατο έπαψε να χτυπάει η καρδιά ενός γνωστού μας αγωνιστή, χτυπημένου από την επάρατο νόσο. Οταν οργανώθηκα σαν κομμουνιστής στα είκοσί μου, άντε να με πέρναγε δέκα χρόνια. Πέθανε σε σχετικά μικρή ηλικία. Κι αυτό μας πονάει ιδιαίτερα, όσους τον γνωρίζαμε.
Ο Γιάννης ήταν ένας αγαθός γίγαντας.
Τη μέρα που συνέλαβαν το Γιάννη Σερίφη, την περίοδο της άγριας τρομοϋστερίας, που όλα τα έσκιαζε η φοβέρα των τηλεεισαγγελέων και τηλεδικαστών, κράτησε δυο ματάδες με τα χέρια του μες στο πανικό της επίθεσης σε όσους κινητοποιήθηκαν για αλληλεγγύη στο Σερίφη. Τα συνθήματα έπρεπε να καλυφθούν με τα γκλομπς στα ανοιγμένα κεφάλια, να μην ακουστούν στις ειδήσεις τα συνθήματα καταδίκης των έκτακτων στρατοδικείων και χαλάσουν το μιντιακό πέπλο της συναίνεσης. Για τη θαρραλέα στάση του και τη μοναδική δύναμή του, ο εχθρός του έδωσε το προσωνύμιο Λαοκόων στην εφημερίδα του Κουρή, παραθέτοντας το απαραίτητο φωτογραφικό ενσταντανέ της αναμέτρησης.
Ηταν ατρόμητος και δεν χαμπάριαζε φοβέρα μπάτσου ή φασίστα. Την ίδια στιγμή ήταν αρκετά προσηνής και φιλικός ιδιαίτερα με τους νεότερους συντρόφους του.
Πάντα πρώτος στις εξορμήσεις σε εργοστάσια αξημέρωτα, πάντα πρώτος σε πρακτικές εργασίες, αφισοκολλήσεις και μοιράσματα, πάντα πρώτος στις συγκρούσεις και πάντα αλληλέγγυος σε όσους δέχονταν την κατασταλτική μανία του κράτους. Συλληφθείς στη Θεσσαλονίκη το 1995 για αλληλεγγύη σε κρατούμενους αναρχικούς απεργούς πείνας, προφυλακίστηκε και ξεκίνησε απεργία πείνας. Το κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε αποφυλάκισε τους συλληφθέντες αγωνιστές.
Συλληφθείς πριν μερικά χρόνια σε συγκέντρωση τούρκων αγωνιστών που δέχτηκαν την ανηλεή επίθεση της αστυνομίας, απ' τους ελάχιστους ντόπιους που έδωσε το παρόν.
Ο Γιάννης αφοσιώθηκε ενεργά και στην υπόθεση της διεθνιστικής αλληλεγγύης στον αγώνα για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Πάλεψε να γίνει η υπόθεση της αλληλεγγύης στην παλαιστινιακή αντίσταση κτήμα περισσότερων ελλήνων.
Ο Γιάννης θα έχει πάντα θέση στη καρδιά μας με το παιδικό του χαμόγελο, με το πείσμα του, με τα πάθη του. Ενας από μας σε μια δύσκολη περίοδο κατάπτωσης ηθών, αξιών, κινήματος.
Δε θα θαφτεί. Η σωρός του θα αποτεφρωθεί. Οι φίλοι του σκέφτονται να γίνει μια συνάντηση για τη μνήμη του.
Δημοσίευση σχολίου