Για την κυβέρνηση είμαστε πελάτες

Πηγή: "ΕφΣυν"

ΜΟΙΑΖΕΙ σχεδόν ποιητική ως περιγρα­φή, αλλά είναι ίσως η πιο σκοτεινή στιγμή όταν κάποιος ζει την πραγματικότητα που τόσο εύστοχα περιγράφει ο Μπάουμαν ως «ρευστούς καιρούς». Με το κράτος να αποσύρεται ολοένα και περισσότερο από κάθε τομέα ευθύνης του και τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των πολιτών να αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα, στην καθημερινή «μονόπολη» τα ζάρια είναι ση­μαδεμένα και δείχνουν πάντα τον εξής έναν νικητή: την αγορά και τους ιδιώτες.

ΣΕ ΑΥΤΗΝ την ακραία νεοφιλελεύθερη εκδοχή του παρασιτικού καπιταλισμού που βιώνουμε από το καλοκαίρι του 2019, όλοι εμείς αντιμετωπιζόμαστε από τους κυβερνώντες «απανθρωποποιημένοι»: είτε ως αντικείμενα προς πειθάρχηση -εσχάτως και παρακολούθηση-, είτε ως πελάτες για κλινικάρχες, φροντιστηριάρχες, σχολάρχες και πλείστους άλλους στους οποίους η κυ­βέρνηση μας μεταπωλεί.

ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ για το ΕΣΥ που έφερε η κυβέρνηση παρά την καθολική αντίθεση χιλιάδων -ακόμα και «γαλάζιων»- γιατρών επιβεβαιώνει τη γενεσιουργό αιτία των πο­λιτικών της: τον βαθιά ταξικό τους χαρα­κτήρα.

Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ του νόμου λειτουργεί υπέρ των μεγάλων επιχειρηματικών ομί­λων, αφήνοντας να ρημάξει ένα ήδη τα­λαιπωρημένο δημόσιο σύστημα, αφού κα­ταργεί τον θεμέλιο λίθο του, την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των γιατρών του, διευρύνει τις σχέσεις απασχόλησης-λά­στιχο και, επί της ουσίας, ρίχνει τους για­τρούς στις αγκάλες του ιδιωτικού τομέα.

ΟΠΩΣ ΚΑΤΑ τη διάρκεια της πανδημίας η κυβέρνηση μιλούσε για «ατομική ευθύ­νη» των πολιτών, έτσι και τώρα πουλάει την «ελεύθερη επιλογή» των πολιτών (μια ωραία μετωνυμία για τον εκβιασμό): ή πληρώνεις και γιατρεύεσαι ή καληνύχτα και καλή τύχη. ΕΙΝΑΙ Η ΔΑΡΒΙΝΙΚΗ λογική τού «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει», που ειλικρινέστατα είχε εκστομίσει -πριν ανα­γκαστεί να ανασκευάσει εν μέσω κατακραυ­γής- ο κ. Πέτσας το φθινόπωρο ενόψει του δύσκολου ενεργειακά χειμώνα.

Η ΥΓΕΙΑ ΠΣ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ, η παιδεία ως εμπόρευμα, η ασφάλεια ως εμπόρευμα. Ενιέλει εμείς οι ίδιοι ως εμπορεύματα, που μάλιστα πωλούνται φτηνά την ώρα της πιο μεγάλης ανάγκης τους.

ΜΟΝΟ ΠΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, εκτός από εύθραυστο, είναι και ον εύφλεκτο. Κι αυτό η κυβέρνηση, που βάζει τη σπίθα της αδικίας, καλό θα είναι να μην το λησμονεί.