Και ο «απλός άνθρωπος», πολύπλοκος είναι

Ο Παντελής Μπουκάλας είναι αναμφισβήτητα ένας από τους ελάχιστους δημοσιογράφους που πραγματικά τιμούν το επάγγελμα που κάνουν (είναι ταυτόχρονα και αξιόλογος συγγραφέας) και τα κείμενα του είναι διακριτά απ' τους άλλους δημοσιογράφους της "Καθημερινής". Και το σημερινό του άρθρο, πιστεύουμε ότι πρέπει να "προσγειώσει" πολλούς, που πιστεύουν ότι η κυβέρνηση θα ξεπεράσει το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών "αβρόχοις ποσίν" ή έστω με μικρές απώλειες.

Το παραθέτουμε:

Και ο «απλός άνθρωπος», πολύπλοκος είναι 

Μία εβδομάδα μετά τις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ. δημοσκόποι. κοινωνιολόγοι και πολιτικοί συνεχίζουν να δηλώνουν ότι τους εξέπληξε ο απροσδόκητος παράγοντας που ανέτρεψε το προγνωστικά σε κρίσιμες πολιτείες, προκάλεσε την οργή του Ντόναλντ Τραμπ και επέτρεψε στους Δημοκρατικούς να χαμογελάσουν: ο θυμός των γυναικών.

Η αγανάκτησή τους για τη ρεπουμπλικανικής κοπής απόφαση που περιορίζει το δικαίωμα στην άμβλωση δεν εξατμίστηκε το καλοκαίρι. όπως υπέθεταν όσοι ταξινομούν αυθαίρετα τα ενδιαφέροντα των πολιτών σε σημαντικά, λιγότερο σημαντικά και εντελώς ασήμανια.

Ναι. η οικονομική παράμετρος είναι πάντα κρίσιμη. Ο άνθρωπος, όμως, δεν είναι ένα πλάσμα μονοδιάστατα οικονομικό. Είναι και ιδεολογικό ον. Νοιάζεται και για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του. Ακόμα και ο θρυλικός «απλός άνθρωπος» είναι πολύ περισσότερο πολύπλοκος απ’ ό,τι αποδέχονται όσοι του αποδίδουν αυτόν τον χαρακτηρισμό, υποτιμώντας τον. Μπορεί να ενδιαφέρεται ταυτόχρονο, αχώριστα. και δίχως να πέφτει σε σύγχυση, για τις υλικές συνθήκες του βίου του αλλά και για τα δήθεν ελιτίστικα.

Δεν υπάρχουν δικαιώματα απαραγνώριστα και δικαιώματα πολυτελή, άρα αναιρέσιμα. Οι Αμερικανίδες που υπερψήφισαν Δημοκρατικούς, υποστηρικτές του δικαιώματος στην άμβλωση, δεν έπαψαν να αγωνιούν για τον πληθωρισμό. Εκριναν εντούτοις, μαζικά. ότι η κατάργηση του δικαιώματος τους να ορίζουν οι ίδιες το σώμα τους είναι πολύ σοβαρό πλήγμα για μια κοινωνία που θέλει να λέγεται δημοκρατική και ελεύθερη, και απάντησαν έγκαιρα. 

Δεν ισχύει μόνο για τις ΗΠΑ αυτό. Αίφνης στην Ελλάδα θεωρήθηκε αυθαιρέτως ότι το ενδιαφέρον των πολιτών για τις «επισυνδέσεις» είναι υποτονικό. Αυτή η αστήριχτη εικασία μάλιστα καθόρισε τις πρώτες αντιδράσεις της κυβέρνησης: «θα πουν, θα πουν, θα κουραστούν. άλλωστε το πρόβλημα είναι παγκόσμιο, όπως η πανδημία, η ακρίβεια, η κλιματική κατάρρευση».

 Εχει φυσικά και διεθνή διάσταση η δράση των κακόβουλων λογισμικών, δηλαδή των κακόβουλων χρηστών τους. Αυτό όμως δεν αναιρεί το εθνικό δικαίωμα στην ελεύθερη και ασφαλή επικοινωνία, που είναι θεμελιώδες και όχι πολυτελές. Και δεν απαγορεύει την κοινωνική αξίωση να αναλάβει δράση και η Δικαιοσύνη: κορεοκτονική δράση. Εγκαίρως. Και απερίσπαστη. Πού το περίεργο, λοιπόν, να δηλώνουν οι πολίτες στα γκάλοπ ότι βεβαίως και ενδιαφέρονται για τις υποκλοπές, δηλαδή για τη δημοκρατία; Επικατάρατος δικαιωματισμός είναι και αυτό: