Ναι, "είναι δύσκολοι καιροί" που θα 'λεγε και η Κατερίνα Γώγου, και δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε τους λόγους. Εξακολουθεί, όμως να ισχύει το χιλιοειπωμένο "χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν γίνεται".
Σε ένα καθεστώς Πάτσηδων -όταν ένας δικηγορίσκος, βουλευτάκος κάνει τέτοιες αρπαχτές, σκεφτείτε το γίνεται με τους παραπάνω-.
Οταν υπάρχει κεντρικά "θεσμοθετημένη" και ελεγχόμενη η μίζα που πρέπει να παίρνουν από τους καπιταλιστές οι υπουργοί -όπου να ναι θα σκάσει και με ονόματα η περίπτωση του μιζαδόρου πρωτοκλασάτου υπουργού-, αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει "νεοδημοκρατική κανονικότητα".
Οταν πρωθυπουργικοί ανιψιοί με μυστικές υπηρεσίες και λογισμικά παρακολούθησης, διαφεντεύουν τις ζωές μας, είναι φανερός ο ζόφος που ζούμε.
Και όταν η φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, αυτό που προβάλλει σαν άμεση αναγκαιότητα είναι η ταξική οργάνωση του κόσμου της εργασίας και των απόμαχων της δουλειάς.
Εν κατακλείδι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ντάριο Φο: "Μπούμ-Μπούμ - Ποιός Είναι; - Αστυνομία!"
Όποιος σκύβει το κεφάλι, ο αφέντης του το λειώνει.
Σήκω ψηλά το κεφάλι σύντροφε.
Είναι αλήθεια σύντροφε, αν είσαι μόνος σου που σηκώνεις το κεφάλι τ αφεντικό στο λειώνει, αλλά αν είναι πολλά τα κεφάλια που σηκώνονται τ αφεντικό θα τα βρει δύσκολα.
Σήκω το κεφάλι κι εσύ σύντροφε.
Μα βέβαια δεν μπορείς να περιμένεις να γίνουμε πολλοί για να κουνηθείς.
Θα γίνουμε πολλοί μονάχα αν κάποιος έχει κιόλας αρχίσει.
Έχει αρχίσει για να μην είναι μονάχος του ο μοναδικός ήρωας, αλλά γιατί στις μάζες χρειάζεται
σ’ όλους τους μαζικούς αγώνες πάντα κάποιος να ’χει αρχίσει.
Σήκω το κεφάλι
Και περπάτα μαζί μας
Δεν πέφτεις όταν περπατάς ο ένας δίπλα στον άλλο.
Έχω δει σιδερόφρακτους στρατούς να διαλύονται μπροστά σε γυναικόπαιδα, οπλισμένα μονάχα με το μίσος και την οργή τους.
Ακριβώς μ’ αυτή την οργή πρέπει να οπλιστούμε σύντροφε.
Δεν μπορείς να περιμένεις να γίνουμε πολλοί.
Θα γίνουμε πολλοί αν έχουμε αρχίσει έστω και λίγοι.
Δημοσίευση σχολίου