Πολιτικός Χώρος ''Ηλέκτρα Αποστόλου''Με μεγάλη θλίψη ενημερωθήκαμε για την απώλεια του συντρόφου μας Γιάννη Αναγνώστου.
Ο σύντροφος Γιάννης βρέθηκε για ένα διάστημα στις γραμμές του Πολιτικού Χώρου «Ηλέκτρα Αποστόλου».
Είμαστε περήφανοι που βρεθήκαμε στις ίδιες συνελεύσεις, στις ίδιες διαδικασίες, στις ίδιες συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις. Δεχθήκαμε τις επιθέσεις των κρατικών συμμοριών έξω από την Πρεσβεία του Κράτους Τρομοκράτη του Ισραήλ και αμυνθήκαμε κοινά, με το σύντροφο Γιάννη να στέκεται ακέραιος κρατώντας το πανό του Πολιτικού μας Χώρου.
Δεν αφήνουμε το πανό ποτέ έλεγε, το πανό είναι η σημαία μας, το σύμβολο μας, το πως μας βλέπει να στεκόμαστε ο εργαζόμενος λαός μπροστά στις δυνάμεις καταστολής.
Ο σύντροφος Γιάννης Αναγνώστου ήταν κομμουνιστής παλιάς κοπής. Αιχμηρός, αλλά ταυτόχρονα δοτικός προς τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του, συνεπής με ακρίβεια δευτερολέπτου στους λαϊκούς-ταξικούς αγώνες, στην καθημερινότητα του Πολιτικού μας Χώρου.
Αισθανόμαστε τιμή, που έστω και για ένα μικρό διάστημα, μας μεταλαμπάδευσε τις γνώσεις, τις δυσκολίες και τα μεγάλα καθήκοντα που έπεσαν στις πλάτες των κομμουνιστών στην εποχή του «τέλους της ιστορίας», της διάλυσης και της ιδιώτευσης του κομμουνιστικού-αντιφασιστικού-αντι ιμπεριαλιστικού-ταξικού-λαϊκού κινήματος.
Συλλυπούμαστε βαθιά την οικογένεια του, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που στάθηκαν μεγαλύτερο καιρό πλάι-πλάι σε κοινές αλυσίδες και πονούν με την απώλεια του.
Στη νέα κοινωνία με τους εργάτες και τον λαό στο τιμόνι της πολιτικής,οικονομικής,κοινωνικής ζωής, είμαστε σίγουροι πως αγωνιστές του ταξικού-λαϊκού κινήματος σαν τον σύντροφο Γιάννη Αναγνώστου θα μεταγγιστούν όπως τους αρμόζει στο σύνολο του λαού της επαναστατημένης νέας κοινωνίας.
Χρέος μας, με τις μικρές μας δυνάμεις, να κατοχυρωθεί και από το δικό μας μετερρίζι, πως ο σύντροφος Γιάννης Αναγνώστου ήταν ένας κομμουνιστής-λαϊκός αγωνιστής μαχητής της εργατικής τάξης ,του λαού και της νεολαίας, διεθνιστής με μεγάλη αγάπη για τον λαό και τον τόπο του.
Κλείνουμε με τους στίχους του παρακάτω ποιήματος του Γιάννη Ρίτσου, γιατί είμαστε σίγουροι πως η συγγραφική του έμπνευση προερχόταν από αδαμάντινους και αλύγιστους κομμουνιστές και αγωνιστές του λαού σαν τον σύντροφο Γιάννη Αναγνώστου.
Κι ο Πέτρος στα χέρια των διαδηλωτών φωνάζοντας:
«σύντροφοι, δεν είναι ο θάνατος εδώ πέρα. – Οι σκοτωμένοι μας,
να τοι μαζί μας πάλι και πολεμάνε. Να, Ο Βαγγέλης
μπροστά, μπροστά στον ήλιο, σύντροφοι
Ενός λεπτού σιγή για τους νεκρούς μας».
Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.
Δημοσίευση σχολίου