Ο Μάξιμ Σάμσον είναι Βρετανός γεωγράφος και ερευνητής, διδάσκει στο πανεπιστήμιο DePaum στο Σικάγο και ειδικεύεται στις γεωγραφίες της θρησκείας, της παγκοσμιοποίησης, της πολυπολιτισμικότητας και της αστικοποίησης. Στο πρώτο του βιβλίο «Αόρατες γραμμές – Τα αθέατα σύνορα που διαμορφώνουν τον κόσμο μας» που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά (εκδ. Μεταίχμιο, μτφρ. Γιώργος Μαραγκός) καταπιάνεται με τις αόρατες γραμμές που διαμορφώνουν καθημερινά τα συναισθήματα, τη συμπεριφορά και τη ζωή μας. Οι διαχωριστικές γραμμές που τον απασχολούν είναι χωρικές –δηλαδή είναι δυνατόν να χαρτογραφηθούν– ενώ επισημαίνει την ανάγκη του ανθρώπινου όντος να χαράξει νοερά σύνορα, εντάσσοντας τον εαυτό του σε διάφορα πλαίσια, ώστε να νιώθει ότι αποκτά έλεγχο του περιβάλλοντός του.
«Ως όριο ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια της Γης, ο Ισημερινός –ίσως η πιο διάσημη αόρατη γραμμή στον κόσμο- μας δίνει άφθονες πληροφορίες για τις εποχές, το σχήμα, την περιφέρεια και την τροχιά του πλανήτη και την κίνηση των ρευμάτων και των ανέμων στους ωκεανούς» σημειώνει ο Βρετανός γεωγράφος. Μέσα από παραδείγματα που περιγράφουν αθέατα σύνορα ο Σάμσον επιχειρεί να αποκωδικοποιήσει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον πλανήτη. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται το Αρκτικό Όριο Εξάπλωσης των Δέντρων (στα πολύ βόρεια γεωγραφικά πλάτη η εμφάνιση δέντρων είναι ανησυχητικό φαινόμενο σε ό,τι αφορά την κλιματική αλλαγή), η Ζώνη της Ελονοσίας (της ασθένειας που έχει σκοτώσει τους περισσότερους ανθρώπους παγκοσμίως), η Ζώνη Αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ (δημιουργήθηκε σαν κύκλος 30 χιλιομέτρων γύρω από τον Αντιδραστήρα 4, λίγες μέρες μετά την πυρηνική καταστροφή του 1986 και έκτοτε τα όριά της αλλάζουν ανάλογα με τις μετρήσεις), η Διεθνής Γραμμή Ημερομηνίας (το πλασματικό όριο ανάμεσα σε δύο ημερολογιακές μέρες που πηγαίνει από τα βόρεια στα νότια μέσω του Ειρηνικού Ωκεανού).
Εύστοχο παράδειγμα σε ό,τι αφορά τον τρόπο που οι αόρατες γραμμές επιτρέπουν τη διεκδίκηση περιοχών είναι εκείνο που αφορά τις ζώνες ποδοσφαίρου στο Μπουένος Άιρες. Στην πρωτεύουσα της Αργεντινής οι ποδοσφαιρικές ομάδες είναι τόσο στενά συνδεδεμένες με συγκεκριμένες γειτονιές, ώστε αν φοράει κανείς φανέλα άλλης ομάδας μπορεί να προκαλέσει επεισόδια. Εξίσου ωραία παρατήρηση αποτελεί το παράδειγμα που αφορά τον Βόσπορο και τον τρόπο που χωρίζει το ασιατικό από το ευρωπαϊκό κομμάτι, αλλά και εκείνο σχετικά με τη γεωγραφία των συμμοριών του Λος Αντζελες, μιας πόλης περιβόητης για τον υπόκοσμό της, η οποία τη μέρα λειτουργεί κανονικά αλλά τη νύχτα χωρίζεται σε σφαίρες επιρροής.
Διαφωτιστικό είναι επίσης το κεφάλαιο που αφορά τη Ζώνη της Βίβλου και τον τρόπο που το θρησκευτικό αίσθημα διαμορφώνει την αντίληψη περί ζωής στον αμερικανικό Νότο αλλά και το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, κάτι που συχνά στην Ευρώπη αφήνουμε εκτός κάδρου όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον τρόπο που ψηφίζουν οι Αμερικανοί.
Για επίλογο ο Σάμσον κρατά το παράδειγμα που αφορά τις αόρατες γραμμές ανάμεσα στην Ουκρανία, τη Ρωσία και την Ευρώπη και ειδικά τον τρόπο που διαμορφώνεται η μεταξύ τους ισορροπία μετά τον πόλεμο που εξέπληξε όσους πίστευαν πως δεν θα υπάρξει ξανά σύρραξη επί ευρωπαϊκού εδάφους.
παϊκού εδάφους.
Δημοσίευση σχολίου