Ασπιρίνες

«Η κεφάλαιοκρατική παραγωγή τείνει πάντα να ξεπεράσει αυτά τα εσωτερικά της όρια, τα ξεπερνάει όμως με μέσα που της αντιτάσσουν εκ νέου και σε πιο τεράστια κλίμακα αυτά τα όρια».

θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για προφητικό κείμενο. Ομως τα επιστημονικά συμπεράσματα δεν συνιστούν προφητείες. Είτε επιβεβαιώνονται, οπότε είναι ορθά, είτε διαψεύδονται, οπότε είναι λαθεμένα.
Εν προκειμένω, πρόκειται για ένα συμπέρασμα του Μαρξ, διατυπωμένο στον τρίτο τόμο του «Κεφαλαίου» (ελλην. έκδ. σελ. 3 τόμος 3), που αναφέρεται στις περιοδικές κρίσεις που πλήττουν το καπιταλιστικό σύστημα (τη σφαίρα της παραγωγής και τη σφαίρα της κυκλοφορίας) και στην αδυναμία του συστήματος να απαλλαγεί άπ' αυτές, ακριβώς διότι τα μέσα διαχείρισης των κρίσεων δεν κάνουν τίποτ' άλλο από το να αναπαράγουν το πρόβλημα σε μεγαλύτερη βάση.

Ακριβώς αυτό βλέπουμε στις μέρες μας. Τα μέτρα που παίρνουν οι αστικές κυβερνήσεις για να βοηθήσουν την παραπαίουσα χρηματοπιστωτική σφαίρα θυμίζουν τα ισχυρά αναλγητικά με τα οποία βοηθιέται από τους γιατρούς ένας βαριά ασθενής που υποφέρει από πόνους.
Οσο διαρκεί η επίδραση των αναλγητικών ο ασθενής ανακουφίζεται και χαμογελά, όμως σε λίγο βρίσκεται στην ίδια απελπιστική κατάσταση.

Και αυτή η κρίση θα κάνει τον κύκλο της, θα εκτονωθεί μέσα από τεράστιες καταστροφές κεφαλαίου και παραγωγικών δυνάμεων (η βασική παραγωγική δύναμη είναι ο εργαζόμενος άνθρωπος), το σύστημα θα ανακάμψει (αν οι δυνάμεις της προλεταριακής επανάστασης δεν το χτυπήσουν), οι ιδεολόγοι του θ' αρχίσουν πάλι τους ύμνους «στις αστείρευτες δυνάμεις της αγοράς», μέχρι την επόμενη κρίση...

Σχόλιο απ την εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ