Μόλις λίγες μέρες του καινούργιου χρόνου διανύουμε και ήδη η εργατική τάξη θρηνεί πέντε δολοφονημένους απ’ το κεφάλαιο εργάτες.
Και το πιο τρομερό σ’ αυτά τα καπιταλιστικά εγκλήματα είναι να βλέπεις να δολοφονούνται εργάτες 75 (!!!) χρονών που η μείωση των συντάξεων τους διαχρονικά απ’ τις αστικές κυβερνήσεις τους αναγκάζουν να κυνηγάν το μεροκάματο σ’ αυτή την ηλικία στις οικοδομές.
Τι ιστορίες υα είχε να σου διηγηθεί ο τελευταίος δολοφονημένος εργάτης! Ζωντανό βιβλίο της πρόσφατης ιστορίας μας ήταν. Γιάννης Φωτίου λεγόταν. Είχε γεννηθεί το 1934και τα παιδικά του χρόνια θα είχε σημαδέψει η Γερμανική κατοχή, η Εθνική αντίσταση, ο εμφύλιος!
Και η κατοχική μπότα μπορεί να του ήταν μια θλιβερή ανάμνηση, η μπότα του κεφαλαίου όμως μέχρι την τελευταία του στιγμή εξακολουθούσε να τον καταπλακώνει ασφυκτικά. Μέχρι που του πήρε την ζωή.
Εβδομήντα πέντε χρονών ήταν και ανέβαινε στην σκαλωσιά της οικοδομής. Για ένα πιάτο φαϊ. Για τα φάρμακα του.
Επεσε από ύψος 5 μέτρων και το σώμα του «σφηνώθηκε» ανάμεσα στο σημείο όπου είχαν ξεκινήσει οι εκσκαφές και τα πρώτα καλούπια.
Η μεγαλοκατασκευαστική εταιρία «Κόρδας και Κυριαζής» θα τον «αντικαταστήσει». Μπορεί και να στείλει ένα στεφάνι στην κηδεία του.
Δεν θα στεναχωρηθεί καθόλου που ένα γρανάζι στο μηχάνημα της που κόβει αιματοβαμμένα κέρδη έσπασε.
Στο πρόγραμμα είναι κι αυτά.
Ιδια αντίδραση θα έχει και η λατομική εταιρεία «ΜΑΝΖΟΝ». Σ’ αυτήν εργαζόταν ο εργάτης Νικόλας Καραγιάννης. Ηταν 60 χρονών και το όνειρο του να βγει στην σύνταξη το πήρε μαζί του στον τάφο. Το τρυπάνι του δούλευε του «έπιασε» τα ρούχα και τον παρέσυρε οδηγώντας τον σε φρικτό θάνατο.
Ηθικός αυτουργός σ’ αυτά τα εγκλήματα είναι το κράτος που υποχρεώνει τους εργάτες να δουλεύουν μέχρι να βρεθούν με το ένα πόδι στον τάφο.
Φυσικός αυτουργός οι καπιταλιστές που υποχρεώνουν τους εργάτες να δουλεύουν με εξοντωτικούς ρυθμούς χωρίς κανένα μέτρο προστασία.
Τα αστικά δικαστήρια όμως δεν δικάζουν αυτά τα εγκλήματα.
Δημοσίευση σχολίου