Σε μια περίοδο που ο έλεγχος της διαχείρισης και της διακίνησης της πληροφορίας από τους εργολάβους της ενημέρωσης μεγιστοποιείται, γεγονός που απαξιώνει ακόμη περισσότερο το ρόλο των εργαζόμενων σε αυτό το χώρο, κάποιοι θεωρούν ότι η εναλλαγή και η ανακατάταξη των συνδικαλιστικών θώκων μπορεί να αποβεί υπέρ των εργαζομένων.Σε αυτούς συγκαταλέγονται (ανεξαιρέτως) όλοι οι συνδυασμοί που διεκδικούν τις ψήφους στις εκλογές της «Ε»ΣΗΕΑ. Από το σημερινό ξεπουλημένο δουκάτο της σημερινής πλειοψηφίας στο Δ.Σ. της «Ένωσης» που επιθυμεί να εξακολουθήσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην εργοδοσία, έως τις αντιπολιτευόμενες παρατάξεις που υπηρετούν το καταστατικό ενός σωματείου που «αγωνίζεται» όχι για να εκπροσωπεί έναν ολόκληρο κλάδο, αλλά μια ολιγαρχία εργαζομένων.
Είναι οι νυν και μέλλοντες συνδικαλιστές που θεωρούν ότι η συμμετοχή στις εκλογές (με ένα κουκί στο τσουκάλι - κάλπη) είναι απαραίτητη γιατί αποδεικνύει την ενεργητικότητα των εργαζομένων και, παράλληλα, αποστρέφονται την ενεργή συμμετοχή τους στους εργασιακούς χώρους και την ανάληψη πρωτοβουλιών από τα «κάτω» για την αναχαίτιση των εργοδοτικών επιθέσεων.
Ολοι αυτοί που μας θέλουν άλλοτε υποταγμένους και άλλοτε δουλικούς, αλλά πρωτίστως διαλλακτικούς, σε ότι αφορά την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος ανύπαρκτων ή τσαλαπατημένων εργασιακών δικαιωμάτων.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες και ενώ, ήδη, έχει πραγματοποιηθεί μεγάλος αριθμός μεμονωμένων απολύσεων και έχουν εξαγγελθεί μελλοντικές ομαδικές, η μειοψηφία των εργαζομένων στα ΜΜΕ που είναι εγγεγραμμένοι στην «Ε»ΣΗΕΑ οδεύουν προς τις εκλογές.
Και σε αυτές τις εκλογές η πλειονότητα των εργαζομένων - που με την ανάπτυξη των νέων μέσων ενημέρωσης συνεχώς διογκώνεται - αποκλείεται με καταστατικούς και γραφειοκρατικούς μηχανισμούς από την «Ένωση» μη έχοντας τη δυνατότητα να επηρεάσει την έκβαση των εκλογικών αποτελεσμάτων και, αυτομάτως, μη έχοντας την παραμικρή αντιπροσώπευση στα όργανα που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν το δημοσιογραφικό κλάδο.
Οι εκλογές στην «Ε»ΣΗΕΑ δεν στερούνται τίποτα από τις ανάλογες αστικοδημοκρατικές διαδικασίες, αφού από τη στιγμή που εξαγγέλθηκαν βουλιάξαμε στις εμετικές υποκρισίες των υποψηφίων, στα ασύστολα ψεύδη, στο ανελέητο κυνήγι των ψήφων, αλλά και στην όψιμη ριζοσπαστικοποίηση.
«Συνεχίζουμε με αίσθημα ευθύνης χωρίς ψέματα και παραπληροφόρηση» (!), «Δεν παίζουμε με την αγωνία των νέων συναδέλφων μας» (!!), «Όχι στις αυθαιρεσίες της εργοδοσίας» (!!!), «Εξω τα κόμματα από την ΕΣΗΕΑ» (!!!!) είναι μερικά από τα βασικά συνθήματα του συνδυασμού του νυν προέδρου Πάνου Σόμπολου που, κατά τα λοιπά, ομολογεί αναίσχυντα ότι εξασφάλισε την «εργασιακή ειρήνη» στον κλάδο, προφανώς σε ένα ξέσπασμα ειλικρίνειας που εξαϋλώνει τα προαναφερόμενα ψεύδη.
«Όχι όλοι στον ΕΔΟΕΑΠ - Όχι στο ενιαίο Ταμείο» είναι το βασικό σύνθημα του συνδυασμού του Τσαλαπάτη, που μαζί με το Σόμπολο ευλόγησαν και διατήρησαν ως μέλη της «Ε»ΣΗΕΑ εργοδότες, διευθυντικά στελέχη, βουλευτές, τηλεπαρουσιαστές που εξευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, κουμπουροφόρους δημοσιογράφους και εμπόρους ή εμποράκους της μετάδοσης των πληροφοριών. Οι ίδιοι που δεν προχώρησαν στην εκκαθάριση του μητρώου της «Ε»ΣΗΕΑ, ούτε καν γι’ αυτούς που έχουν πάψει να ασκούν το επάγγελμά τους.
Που, ως έμμισθοι των εργοδοτών, προχώρησαν σε «σκληρά» διαβήματα εναντίον τους (δια του τηλεφώνου) και παράλληλα πιπίλιζαν την καραμέλα των κινητοποιήσεων (μέχρι που αυτή έλιωσε) και συγκαλούσαν σε συνελεύσεις στα μαγαζιά που άρχισαν να πλήττονται από τις απολύσεις για να δηλώσουν την αμέριστη συμπαράστασή τους (προτείνοντας αντί κινητοποιήσεων ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ).
Από την άλλη, οι υποψήφιοι της «παραδοσιακής αριστεράς», ασπαζόμενοι τους όρους που επιβάλλει το κυνήγι για την εξουσία και συμβιβαζόμενοι με τη γραφειοκρατία, ως θεμέλιο λίθο του, μπορεί να μην συνδράμουν σε «συγκαλύψεις», αλλά αποφεύγουν συστηματικά τις ρήξεις. Πάντως, ενόψει εκλογών, θυμήθηκαν τους μπλοκάκηδες, τους ανασφάλιστους και τη «μαύρη εργασία», ενώ θέτουν ζήτημα για ενιαίο συνδικάτο τύπου.
Λίγο πιο πέρα, η δραστηριότητα για την ενοποίηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, που εξακολουθεί να βρίσκει πρόσφορο έδαφος πάντα ενόψει εκλογών (εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες) και στη συνέχεια να εξατμίζεται, κάνει αισθητή την παρουσία της και στις εκλογές της «Ε»ΣΗΕΑ με την κοινή κάθοδο δύο συνδυασμών. Που αποστρέφονται τις πλειοψηφίες στα διοικητικά συμβούλια, αλλά επιδιώκουν τη συλλογή περισσότερων ψήφων, προφανώς για να … εξοβελίσουν το χαρακτηρισμό των εξωκοινοβουλευτικών.
Σε αυτές τις συνθήκες, ανεξαρτήτως «ιδεολογίας», προθέσεων και διακηρύξεων η συμμετοχή στις εκλογές της «Ε»ΣΗΕΑ νομιμοποιεί τη δράκα της όποιας πλειοψηφίας προκύψει, εξουσιοδοτεί την εκπροσώπηση των μελών της με την ταυτόχρονη εξουδετέρωση της φωνής τους, επικροτεί την υπάρχουσα φυσιογνωμία μιας κλειστής και υποταγμένης συντεχνίας και εξοβελίζει στο πυρ το εξώτερο την επίλυση των εργασιακών ζητημάτων χιλιάδων εργαζόμενων, κυρίως νέων, που ως μη μέλη της δεν χαίρουν της συνδικαλιστικής της εύνοιας.
Μέσα σε όλο αυτό το συφερτό της δημαγωγίας των υποψηφίων που συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια των δημοσιογραφικών παρατάξεων δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά για το ρόλο των δημοσιογράφων στη βιομηχανία των ΜΜΕ και στα συμφέροντα που ηθελημένα ή άθελα εξυπηρετούν. Ουδεμία, παραμικρή, αναφορά στη λογοκρισία και, κυρίως, στην αυτολογοκρισία που υφίστανται. Αραγε, είναι δευτερεύοντα αυτά τα ζητήματα μπροστά στα εργασιακά προβλήματα που υφίστανται οι εργαζόμενοι ή πρόκειται για απόρροια της αυτονόητης υποταγής των «αναγνωρισμένων» συνδικαλιστών των ΜΜΕ στη λογική του «μόκοτο»;
ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ
- ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΑ «ΚΑΤΩ» ΤΩΡΑ
Κατάληψη ΕΣΗΕΑ
Δημοσίευση σχολίου