Εσκασαν μύτη και οι πρώτες αφίσες των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που μας καλούν να τους δώσουμε ψήφο στις ευρωεκλογές.Δεν θα σταθούμε στα λεφτά που ξοδεύονται απ’ αυτές τις συλλογικότητες για να πάρουν μέρος στην φιέστα των ευρωεκλογών.
Θα μας απέδιδαν λαϊκισμό αν εμείς ισχυριζόμαστε ότι το κίνημα έχει πιο σοβαρές οικονομικές ανάγκες απ’ το να δαπανηθούν αυτά τα λεφτά στον εκλογικό χαρτοπόλεμο.
Αυτό το προσπερνάμε και στεκόμαστε στην πολιτική διάσταση του θέματος. Όταν «το μεγάλο άγχος των κυβερνητικών κομμάτων είναι η αποχή γιατί αποτελεί μια ηχηρή καταδίκη του πολιτικού συστήματος», όπως έγραψε το τελευταίο «Ποντίκι» -είναι ενδεικτικό και το γεγονός ότι ρίχνουν τόσα φράγκα σε καμπάνιες κατά της αποχής-, όταν βρισκόμαστε σε μια περίοδο που ο αστικός κοινοβουλευτισμός έχει φτάσει στο απώγειο της ξεφτίλας του, σε μια περίοδο που οι εκλογές δεν συγκινούν απολύτως κανέναν, σε μια περίοδο που αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι το μόνο που διακυβεύεται στις εκλογές είναι το μοίρασμα της εξουσίας ανάμεσα στα αστικά κόμματα, ποια είναι η πολιτική πρόταση με την οποία ζητούν υποτιθέμενες επαναστατικές δυνάμεις την ψήφο του λαού;
Δημοσίευση σχολίου