Η Λέσβος αποτελεί τα τελευταία χρόνια κεντρική πύλη εισόδου χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών που θέλουν να έρθουν στην Ευρώπη.Στοιβάζονται σε μικρές πλαστικές βάρκες προσπαθώντας να περάσουν το υδάτινο σύνορο Τουρκίας - Ελλάδας. Κάποιοι δεν τα καταφέρνουν ποτέ. Τα τελευταία 20 χρόνια τουλάχιστον 1.100 μετανάστες και πρόσφυγες έχασαν τη ζωή τους στο Αιγαίο.
Το ελληνικό λιμενικό με τις πρακτικές «αποτροπής εισόδου» που εφαρμόζει παραβιάζει τα δικαιώματα των προσφύγων και θέτει σε κίνδυνο τη ζωή τους. Ταυτόχρονα η δράση του ενισχύεται από τη Frontex.
Το πρώτο πλοίο στα πλαίσια της Frontex ανέλαβε δράση στο νησί τον Ιούλιο του 2008. Προσφάτως αξιωματικοί της Frontex ξεκίνησαν συνεντεύξεις / ανακρίσεις σε πρόσφυγες και μετανάστες που κρατούνται στην Παγανή Λέσβου.
Στην Παγανή (2 χλμ. έξω από τη Μυτιλήνη, την πρωτεύουσα του νησιού) βρίσκεται το κέντρο κράτησης, στο οποίο οδηγούνται οι μετανάστες και πρόσφυγες μόλις φτάσουν στη Λέσβο. Εκεί παραμένουν έγκλειστοι για εβδομάδες ή μήνες. Είναι μια φυλακή, όπου καταπατούνται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Το κτίριο είναι ακατάλληλο για ανθρώπους, χωρίς στοιχειώδεις υποδομές, ενώ δεν τους παρέχονται δυνατότητα επικοινωνίας, πληροφόρηση και προαϋλισμός.
Αφού καταχωρηθούν στο σύστημα Eurodac, αφήνονται ελεύθεροι με ένα χαρτί διοικητικής απέλασης που τους υποχρεώνει να εγκαταλείψουν τη χώρα μέσα σε ένα μήνα. Κάποιοι απ’ αυτούς καταθέτουν αίτημα ασύλου, εμπλέκονται σε χαοτικές γραφειο-κρατικές διαδικασίες, βιώνουν την κρατική βία (2 νεκροί στο τμήμα αλλοδαπών της Αθήνας τους τελευταίους μήνες), ενώ μόνο το 0,60% αυτών των αιτημάτων εγκρίνεται.
Γι’ αυτούς που θα επιλέξουν να μείνουν στην Ελλάδα, η εύρεση εργασίας υπόκειται σε ποικίλους εξαναγκασμούς, ακραία ωράρια, απάνθρωπες συνθήκες και εξευτελιστικές αμοιβές. Λόγω επισφαλούς θέσης δεν τους δίνεται η δυνατότητα συλλογικών διεκδικήσεων για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ένα παράδειγμα είναι η πρόσφατη απόπειρα δολοφονίας αλλοδαπής συνδικαλίστριας με βιτριόλι στην Αθήνα.
Αυτοί που προσπαθούν να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την υπόλοιπη Ευρώπη -συνήθως μέσω Ιταλίας- στοιβάζονται στα δυτικά λιμάνια, όπως η Πάτρα. Εκεί η καταστολή από το λιμενικό είναι ένα καθημερινό φαινόμενο, όπως και οι θάνατοι μέσα στις κρύπτες των φορτηγών κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Όσοι καταφέρουν να προχωρήσουν επιστρέφονται πίσω στην Ελλάδα σύμφωνα με τη Συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ.
Από τη Συνθήκη του Σενγκεν μέχρι αυτήν του Δουβλίνου, από το Σύμφωνο Μετανάστευσης μέχρι τη Ντιρεκτίβα του Αίσχους, από τη Frontex μέχρι την ΙΟΜ, από τα κέντρα κράτησης μέχρι τις απελάσεις και τις πρακτικές αποτροπής και από τα σύνορα μέχρι τις μητροπόλεις η Ευρώπη αποδεικνύει ότι αντιμετωπίζει τα φαινόμενα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης σαν προβλήματα καταστολής και συνοριοφύλαξης.
Εδώ, στη Λέσβο, όπου αποτυπώνεται καθαρά το καθεστώς ελέγχου των ευρωπαϊκών συνόρων, εδώ σας καλούμε, 25-31 Αυγούστου 2009, να αποκτήσουμε από κοινού την εμπειρία της συνοριογραμμής, να συζητήσουμε, να συντονιστούμε, να αγωνιστούμε:
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΒΑΝΑΥΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ
ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΧΩΡΟΙ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ
ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Συντονιστικό Νο Βorder Λέσβος 2009
Δημοσίευση σχολίου