«Ακτινογραφία», του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ

Μόλις προχτές είδαν το φως της δημοσιότητας τα αστρονομικά χρηματικά ποσά τα οποία το αστικό κράτος επιδοτεί το μεγάλο κεφάλαιο στις ΗΠΑ - και όχι μόνον εκεί - για να αντιμετωπίσει τη βαθύτατη καπιταλιστική κρίση.
Το ακόμα πιο αποκαλυπτικό είναι ποιος πληρώνει τις επιπτώσεις και πάλι - πέρα απ' όσα έχει ήδη πληρώσει: Η εργατική τάξη, όχι μόνο από το κρατικό χρήμα που έχει εισπραχθεί από τη δουλειά των εργατών, αλλά και με τις περικοπές στα δημόσια σχολεία, και τους δήμους.

«Στο ιλιγγιώδες ποσό των 23 τρισ. δολαρίων το οποίο ξεπερνά κάθε άλλο στην αμερικανική ιστορία, μπορεί να φτάσει το κόστος σωτηρίας της αμερικανικής οικονομίας από την κρίση (...) το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από το κόστος όλων των πολέμων που έχουν κάνει οι ΗΠΑ συμπεριλαμβανομένου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το κόστος του οποίου σε τιμές του 2008 ανέρχεται στα 4,1 τρισ. δολάρια.

Ούτε το ταξίδι στη Σελήνη το 1969 και η πρώτη προσεδάφιση ανθρώπου στο φεγγάρι δεν είχε κοστίσει τόσο.
Σε τρέχουσες τιμές, το κόστος του υπολογίζεται σε 237 δισ. δολάρια ενώ το κόστος του περιβόητου "νιου ντιλ" για την αντιμετώπιση της κρίσης του '30, υπολογίζεται σε 500 δισ. δολάρια.
Η αξία ολόκληρου του αμερικανικού ΑΕΠ ανέρχεται στα 14 τρισ. δολάρια (...) με άγρια λιτότητα που προβλέπει περικοπή δαπανών 15,5 δισ. δολαρίων αντιμετωπίζει η Καλιφόρνια το τεράστιο έλλειμμα των 26 δισ. δολαρίων. Τις περικοπές των 15,5 δισ. δολαρίων θα πληρώσουν τα δημόσια σχολεία, κολέγια και πανεπιστήμια, η χρηματοδότηση των οποίων θα μειωθεί κατά 9 δισ. δολάρια, η χρηματοδότηση των φυλακών θα μειωθεί κατά 1 δισ. δολάρια, ενώ κατά 4 δισ. δολάρια θα μειωθεί η χρηματοδότηση των πόλεων και των κομητειών»
(Τα στοιχεία που παραθέτουμε είναι από δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας).

Τα γεράκια του Πενταγώνου όμως δεν καταλαβαίνουν από «λιτότητα» προκειμένου να υλοποιήσουν τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των ΗΠΑ, ξοδεύουν κάθε χρόνο γύρω στα 600 δισεκατομμύρια δολάρια για εξοπλισμούς και για να συντηρήσουν τις εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, στρατιωτικές βάσεις σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.
Αγνωστο παραμένει επίσης το χρηματικό κόστος που πλήρωσε ο Αμερικάνικος λαός για τις στρατιωτικές επεμβάσεις σε Ιράκ και Αφγανιστάν.

Ένα δημοσίευμα μόνο της USA Today μιλάει για τους «αναλώσιμους» -για την κυβέρνηση των ΗΠΑ- στρατιωτικών που έχασαν την ζωή τους στις τυχοδιωκτικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των Αμερικάνων.

«Ο συνολικός αριθμός των νεκρών αμερικανών στρατιωτών σε Ιράκ και Αφγανιστάν από την αρχή του πολέμου ξεπέρασε τους 5.000 πριν τελειώσει ο Ιούλιος. Αναλυτικότερα, όπως ανακοίνωσε το Πεντάγωνο, μέχρι στιγμής 4.332 στρατιώτες έχουν χάσει τη ζωή τους στο Ιράκ και 669 στο Αφγανιστάν.
Τουλάχιστον 30 αμερικανικοί σκοτώθηκαν στο Αφγανιστάν κατά τη διάρκεια του Ιουλίου, ένας από τους χειρότερους μήνες όσον αφορά τις απώλειες των κατοχικών στρατευμάτων στα σχεδόν 8 χρόνια από την εισβολή, συμπεριλαμβανομένων και των 4 που σκοτώθηκαν χθες από βόμβα.
Στο Ιράκ, τουλάχιστον 6 έχασαν τη ζωή τους αυτό το μήνα.
Επιπλέον, 14 υπάλληλοι του Υπουργείου Αμύνης έχασαν τη ζωή τους και στις δύο χώρες, ενώ 68 αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν σε σχετικές αποστολές σε άλλες χώρες. Επίσης, τουλάχιστον 55 στρατιώτες από αποστολές άλλων χωρών του ΝΑΤΟ έχασαν τη ζωή τους στο Αφγανιστάν μέσα στον ίδιο μήνα.

Στους νεκρούς δεν συνυπολογίζονται οι πολλές δεκάδες αμερικανών φαντάρων που αυτοκτόνησαν κατά τη διάρκεια της θητείας τους στις προαναφερόμενες δύο χώρες της Μέσης Ανατολής».

Ολοκληρώνουμε την ανάρτησή μας με τα λόγια του Ενγκελς για τον αμερικανικό δικομματισμό που περιέχονται στον πρόλογό του στο έργο του Μαρξ «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία».
Σημειωτέον ότι η παρακάνω «ακτινογραφία» - του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ, χρονολογείται εδώ και σχεδόν 130 χρόνια!

«Εδώ το καθένα από τα δυο μεγάλα κόμματα, που διαδέχονται το ένα το άλλο στην εξουσία, διευθύνεται με τη σειρά του από ανθρώπους που κάνουν την πολιτική προσοδοφόρα υπόθεση, που κερδοσκοπούν πάνω στις έδρες της νομοθετικής συνέλευσης (...) και που όταν το κόμμα τους νικήσει ανταμείβονται με θέσεις (...). Εχουμε δυο μεγάλες συμμορίες από πολιτικούς κερδοσκόπους, που παίρνουν διαδοχικά στα χέρια τους την κρατική εξουσία και την εκμεταλλεύονται με τα πιο διεφθαρμένα μέσα και για τους πιο διεφθαρμένους σκοπούς, ενώ το έθνος είναι ανίσχυρο μπροστά στους δυο μεγάλους αυτούς συνασπισμούς των πολιτικών που βρίσκονται δήθεν στην υπηρεσία του, μα που στην πραγματικότητα το εξουσιάζουν και το καταληστεύουν».