Μέχρι πότε θα είμαστε με την λογική του «σφάξε με αγά μ’ ν’ αγιάσω»;

Μέσα σε μόλις 24 μέρες δυο νέα παλληκάρια – ο 38χρονος Χρ. Δόσκορης, που άφησε την τελευταία του πνοή στις 2 Αυγούστου απ’ το καυτό μέταλλο που τον περιέλουσε και εχτές που ο βρικόλακας του εργοδοτικού κέρδους ρούφηξε το αίμα του 26χρονου εργάτη Κώστα Ντελή- δολοφονήθηκαν στα κάτεργα της ΛΑΡΚΟ.

Να μην παραλείψουμε να πούμε ότι και η ΛΑΡΚΟ ξεπουλιέται.

Και την στιγμή που θρηνούμε τα δολοφονημένα ταξικά μας αδέλφια οι πλουτοκράτες «σφάζονται» ποιοι θα γίνουν οι σύγχρονοι «Μποδοσάκηδες». Θα είναι ο όμιλος του Μπόμπολα, ο όμιλος του Μυτιληναίου ή κάποιο απ’ τα ξένα μονοπωλιακά συγκροτήματα που έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για την αγορά της ΛΑΡΚΟ;

Και είναι απόλυτα φανερό το τι είδους νέες νόρμες εργασίας θα επιβάλλουν τα νέα αφεντικά στη κατεύθυνση μεγιστοποίησης της κερδοφορίας με τις πλάτες του κράτους και των κυβερνήσεων. Περίπου θα δημιουργηθεί το ίδιο καθεστώς εργασίας που υπάρχει τώρα με τις «εργολαβίες».

Και να ξεφύγουμε από την ΛΑΡΚΟ. Απ’ την αρχή του 2009 το εργοδοτικό κέρδος έχει δολοφονήσει πάνω από 56 εργάτες. Μόνο σε ένα 24ωρο είχαμε τρία εργοδοτικά εγκλήματα!

Τι διάολο πια; Μέχρι πότε θα είμαστε με την λογική του «σφάξε με αγά μ’ ν’ αγιάσω»;