Να φτύσουμε το εκλογικό τους θέατρο

Οι δημοσκοπήσεις τέλειωσαν (οι ανακοινώσιμες) τα «ντιμπέιτ» κατέβασαν ρολά και στις λίγες μέρες που έμειναν οι μοντέρνοι Μαυρογιαλούροι θα παίζουν τα ρέστα τους.
Ενας ο βασικός τους στόχος. Να πάθουμε μαζική αμνηστία.

Οι μνήμες πρέπει να σβηστούν και η ελπίδα ν' ανθίσει πάνω σ' ένα βούρκο γεμάτο από ψέματα, όπως φυτρώνουν τα νούφαρα μέσα σ' ένα έλος.

Και στις 5 Οκτώβρη προσγείωση στην πραγματικότητα. Και επειδή το έργο το έχουμε δει τόσες φορές το σενάριο το ξέρουμε απ’ έξω κι ανακατωτά. Η νέα κυβέρνηση θα πει ότι παρέλαβε απ’ την προηγούμενη «καμένη γη» και θα ζητήσει καινούργιες θυσίες απ’ τον εργαζόμενο λαό.

Το έδαφος ήδη το προετοιμάζουν. «Θα προχωρήσουμε σε πλήρη καταγραφή των δημοσιονομικών για να ξέρουμε τι παραλάβαμε», μας είπε ο Γ. Παπανδρέου σε πρόσφατη τηλεοπτική αντιπαράθεση με τον Καραμανλή.
«Η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας είναι πάρα πολύ άσχημη», συμπλήρωσε ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, Γ. Ραγκούσης.
«Το πόσο θα αυξήσεις τους μισθούς και τις συντάξεις θα εξαρτηθεί από τις δημοσιονομικές συνθήκες», έριξε το καπάκι η υπεύθυνη του Τομέα Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ, Λ. Κατσέλη.

Αντε και να πούμε ότι πήγες στις κάλπες και ους μαύρισες την Ν.Δ. Τους τιμώρησες γκρεμίζοντάς τους από την κυβέρνηση και φέρνοντας πανηγυρικά τους άλλους, που έχει μαυρίσει το μάτι τους για εξουσία.

Τι θα αλλάξει; Το βράδυ που τελειώνει το εκλογικό πανηγύρι θα «κοιμηθείς κυρίαρχος λαός και ξυπνήσεις πάλι Μήτσος» όπως εύστοχα σατίρισε την εκλογική διαδικασία ο ΚΥΡ.
Παράλληλα μια χούφτας καπιταλιστικά παράσιτα θα εξακολουθούν να θησαυρίζουν λεηλατώντας τον τόπο και τους ανθρώπους της δουλειάς. Σαν συγκοινωνούντα δοχεία είμαστε συνδεδεμένοι εμείς μ' αυτούς. Εμείς παράγουμε, αυτοί θησαυρίζουν. Εμείς στερούμαστε, αυτοί ζουν μες στη χλιδή και τη σπατάλη. Ο,τι χάνουμε εμείς το κερδίζουν αυτοί και αντιστρόφως.

Να το πούμε καθαρά. Οι εκλογικοί συσχετισμοί δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία από κοινωνική-ταξική άποψη. Σίγουρα ενδιαφέρουν τα αστικά κόμματα και τους πολιτικάντηδες.
Ενδιαφέρονται, τα κόμματα, για τα εκλογικά ποσοστά τους γιατί απ’ αυτά εξαρτάτε τι λεφτά θα τσεπώνουν απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό. Ενδιαφέρονται οι πολιτικάντηδες για την προσωπική τους πολιτική επιβίωση.
Ένα σχολιάκι απ’ το σημερινό «Εθνος» τα λέει όλα: "Σας παρουσιάζουμε τα τρία στάδια του πασοκικού σοσιαλισμού: «Το πρώτο είναι να βγει το ΠΑΣΟΚ, το δεύτερο να εκλεγώ εγώ και το τρίτο να με προσέξει ο Γιώργος για να με βάλει στην κυβέρνηση!». Οπως αντιλαμβάνεστε, ο «πατέρας» της θεωρίας είναι υποψήφιος βουλευτής του Κινήματος".

Αν πραγματικά ενδιαφερόμαστε να αλλάξει κάτι στον βάρβαρο καπιταλισμό που μας πνίγει πρέπει να εγκαταλείψουμε το θανάσιμο εναγκαλισμό του κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Να σταθούμε στο μετερίζι της ταξικής πάλης. Να αναδείξουμε την κόκκινη γραμμή που χωρίζει τους εκμεταλλευτές από τη μια και τους εκμεταλλευόμενους από την άλλη. Την κεφαλαιοκρατία από τη μια και τα εργαζόμενα στρώματα από την άλλη.
Να φτύσουμε το εκλογικό τους θέατρο και να δώσουμε την δικιά μας μάχη μαζί με τις δυνάμεις της δουλειάς και της εκμετάλλευσης, τις δυνάμεις της αντίστασης, τις δυνάμεις της σύγκρουσης και της ανατροπής, τις δυνάμεις που δεν έχουν να χάσουν τίποτ' άλλο εκτός από τις αλυσίδες τους.

Και το πεδίο αυτής της μάχης, στις συγκεκριμένες συνθήκες δεν είναι οι συμμετοχή μας στο εκλογικό στημένο παιχνίδι, αλλά στους τόπους δουλειάς, στους δρόμους, εκεί που πνίγονται τα όνειρα της νεολαίας εκεί που χύνετε ο ιδρώτας και το αίμα της εργατιάς.