Θυμόσαστε πώς ξέσπασε η κρίση των στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ; Τότε που οι τράπεζες δάνειζαν σαν τρελές τους Αμερικάνους για να αγοράσουν σπίτι, ακόμα κι αυτούς που δεν μπορούσαν να το ξεπληρώσουν (τους «κακοπληρωτές» δηλαδή); Για το ρίσκο τους αυτό, οι τράπεζες ασφαλίζονταν με τα κακόφημα Credit Default Swaps (CDS), τις λεγόμενες «πιστωτικές συμφωνίες ανταλλαγής» ή ακριβέστερα «συμφωνίες αντιστάθμισης πιστωτικών κινδύνων». Πήγαιναν, δηλαδή, σε άλλες τράπεζες και τους έδιναν ασφάλιστρα, με την προϋπόθεση ότι οι «ασφαλιστές» τους θα τους έδιναν όλα τα χρήματα που είχαν δανείσει σε περίπτωση πτώχευσης του δανειολήπτη. Το παιχνίδι που έγινε γύρω από αυτά τα προϊόντα ήταν τεράστιο. Κάποιοι κέρδισαν χοντρά λεφτά πουλώντας «προστασία» σαν κοινοί οικονομικοί νταβατζήδες.Η αγορά των CDS ήταν τεράστια και δεν περιοριζόταν μόνο στην αντασφάλιση των στεγαστικών δανείων. Αρκεί να αναφέρουμε ότι από τα 900 δισ. δολάρια που ήταν η αγοραία αξία αυτών των ομολόγων το 2000, στις αρχές του 2008 έφτασε στα 45.5 τρισ. δολάρια, δηλαδή 50πλασιάστηκε, αντιστοιχώντας στο διπλάσιο περίπου του συνόλου των μετοχών της αμερικάνικης χρηματαγοράς ή πάνω από 3 φορές το αμερικάνικο ετήσιο ΑΕΠ
Το ίδιο συμβαίνει σήμερα με την Ελλάδα, όπου το χρηματιστικό κεφάλαιο (αυτοί δηλαδή που οι φυλλάδες αποκαλούν «διεθνείς κερδοσκόπους») βρήκε πεδίο δόξης λαμπρό, ευκαιρία για χοντρά κέρδη. Ολοι, βέβαια, γνωρίζουν ότι σε αντίθεση με τους… κακόμοιρους αμερικάνους κακοπληρωτές, η Ελλάδα δεν πρόκειται να πτωχεύσει.
Γιατί αν γίνει αυτό, θα προκαλέσει αλυσιδωτές εκρήξεις στην Ευρωζώνη, ενώ διεθνώς υπάρχουν χώρες με μεγαλύτερο δημόσιο χρέος από την Ελλάδα που δεν έχουν πτωχεύσει (όπως η Ιαπωνία, όπου το δημόσιο χρέος ανέρχεται στο 198% του ΑΕΠ, ενώ της Ελλάδας είναι 125%, και η Ιταλία που έχει δημόσιο χρέος 117%).
Απλά η κρίση που αγκάλιασε και τον ελληνικό καπιταλισμό (αυτή τη «νησίδα ανάπτυξης», που διαφήμιζαν οι κυβερνήσεις χρόνια τώρα) αποτελεί μια ευκαιρία για δύο πράγματα. Πρώτον για να τσακιστούν τα εργατικά δικαιώματα και να τρομοκρατηθεί ο «αδαής λαός» για να απεμπολήσει και τα τελευταία δικαιώματα που του έχουν απομείνει και δεύτερον για να κονομήσουν τα παράσιτα του χρηματιστικού κεφαλαίου που τζογάρουν στο χαρτί «πτώχευση του ελληνικού κράτους».
Πώς τζογάρουν; Οχι μόνο με τα επιτόκια (όπως αναφέραμε στο προηγούμενο φύλλο, δανείζονται με 1% από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και δανείζουν με 6.2% το ελληνικό κράτος αγοράζοντας τα κρατικά ομόλογα), αλλά και με τα CDS, τα παράγωγα ομόλογα δηλαδή, που λειτουργούν ως ασφάλιστρα σε περίπτωση πτώχευσης των ομολόγων που ασφαλίζουν. Αν δηλαδή κάποιος έχει στα χέρια του ελληνικά ομόλογα αξίας 10 εκατ. ευρώ, τότε αγοράζοντας ένα CDS αγοράζει προστασία από κάποιον άλλο, πληρώνοντάς του ασφάλιστρα 376.200 ευρώ (αφού η τιμή των CDS για την Ελλάδα είναι 376.2 μονάδες βάσης, δηλαδή 3.762% του ποσού που ασφαλίζεται). Σε περίπτωση που το ελληνικό κράτος αδυνατεί να πληρώσει το ομόλογο στον αγοραστή του, όταν αυτό λήξει (μετά από 5 χρόνια για τα πενταετή ομόλογα του ελληνικού δημοσίου), τότε ο ασφαλιστής (που τσέπωσε τα 376.200 ευρώ) πρέπει να δώσει αυτός τα 10 εκατ. ευρώ στον αγοραστή του CDS. Επειδή όμως όλοι ξέρουν ότι το ελληνικό κράτος θα πληρώσει τελικά, οι ασφαλιστές θα βγουν κερδισμένοι με 376.200 ευρώ στην πενταετία.
Γι’ αυτό και το χρηματιστικό κεφάλαιο σπεύδει να επενδύσει σε αυτή τη μπίζνα, εξασφαλίζοντας σίγουρα κέρδη. Τι χρειάζεται για να πάρουν φωτιά τα ασφάλιστρα; Το απαιτούμενο περιβάλλον, μπόλικη κινδυνολογία δηλαδή για επικείμενη πτώχευση, όπως έκαναν και με άλλα «προϊόντα» (θυμηθείτε το πετρέλαιο, που κάποιοι μιλούσαν για εκτίναξη στα 200 δολάρια το βαρέλι λόγω… εξάντλησης της παραγωγής, ή τα τρόφιμα, οι τιμές των οποίων εκτινάχτηκαν τεχνητά στα «καζίνο» των χρηματιστηρίων).Αυτή η κινδυνολογία έχει πιάσει τόπο για τα καλά. Σύμφωνα με τον «Κόσμο του Επενδυτή» (30-31/1/2010), στις αρχές του περσινού Νοέμβρη οι τιμές των CDS ήταν στις 170 μονάδες βάσης (δηλαδή για κάθε 10 εκατομμύρια ευρώ ομόλογα, τα ασφάλιστρα ήταν 170.000 ευρώ), ενώ σήμερα έχουν υπερδιπλασιαστεί στις 376.2 μονάδες βάσης και… έχει ο Θεός! Οπως επισημαίνει η εφημερίδα, η προστασία μέσω CDS είναι αντικείμενο αγοραπωλησίας και οι μεγάλοι παίκτες (αμερικάνικοι οίκοι ως επί το πλείστον) είναι σε θέση να «χειραγωγούν» τις τιμές κατά το δοκούν. Στις 28 Γενάρη, το βρετανικό οικονομικό περιοδικό Money Week, σε σχετικό του άρθρο, υποσχόταν να δώσει πληροφορίες στο άμεσο μέλλον για το πώς θα βγάλει κανείς κέρδος από τις πληγές του χρέους της Ελλάδας! Θα περιμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτές τις πληροφορίες (αν δοθούν τελικά). Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε είναι άλλο.
Το κεφάλαιο δεν κάνει παρά τη δουλειά του. Τζογάρει, κερδοσκοπεί, απειλεί, περικόβει δικαιώματα. Καιρός είναι και οι εργαζόμενοι να κάνουν τη δική τους… δουλειά. Αντί να ακούν «παγωμένοι» τα παπαγαλάκια της οικονομικής τρομοκρατίας να κινδυνολογούν για «ελληνική πτώχευση» (αβγαταίνοντας τα κέρδη του χρηματιστικού κεφαλαίου), ας βγουν στους δρόμους, όχι για ελεημοσύνη, αλλά για διεκδίκηση. Οπως έκαναν εκείνοι που πριν μερικές δεκαετίες, σε εποχές που το ελληνικό κράτος συνεχώς… «επτώχευε», επέβαλαν το οχτάωρο, την πληρωμένη άδεια, την κοινωνική ασφάλιση (άσχετα αν τώρα όλα αυτά ξεθεμελιώνονται). Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται…
Εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ
Σ.Σ: Οι φωτο είναι απ΄την σημερινή ειδησεογραφία
Δημοσίευση σχολίου