Ανεμοδέρνουν μέρα νύχτα απάνουσε στύλους σταυροσήμαδα φτερά σου,
να γελιέσαι πως ειν᾿ Ελλάδα ο τόπος σου.
Μα δίπλα τ᾿ αγκαλιάζει να τα σπάσει
του ξένου η αστερομάτισσα κατάρα.
Αν φαρμάκωνε μόνη τον αέρα,
ίσως, ραγιά να ξύπναγες κάποιαν ώρα:
«Στη χώρ᾿ αυτή που την λέω δικιά μου
ξένος είμαι και τυχερός που ζω!»
Κώστας Βάρναλης
Δημοσίευση σχολίου