«Απ’ τα τσακάλια, δε γλυτώνεις μ’ εφκές ή παρακάλια»
-Κ. Βάρναλης
Λόγω έλλειψης χρόνου, μερικά πράγματα σε "τηλεγραφική" μορφή:
Για το χρέος της Ελλάδας, τα spreads, κτλ: Έχουμε ξαναπεί ότι αυτό το χρέος ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ να ξεπληρωθεί, ξεχάστε το. Αυτό το ξέρουν και οι δανειστές, και το προσεχές διάστημα θα δούμε πολλούς εξ αυτών να ζητούν "αναδιάρθρωση του χρέους". Ήδη υπάρχουν κάμποσοι που το ζητούν, παρά το ότι ο πρόεδρος της Ε (ποιος τον έβγαλε αυτόν πρόεδρο της ΕΕ είπαμε? Όχι πάντως ο "κυρίαρχος λαός", εγώ δε θυμάμαι να ερωτήθηκαν καν) το αρνείται (λέμε και κανά ψεματάκι, τόσο και τόσα τους έχουμε πει άλλωστε, προκειμένου να μην πάρει χαμπάρι ο κόσμος τι γίνεται):
Δεν τίθεται «κανένα θέμα αναδιάρθρωσης του χρέους» της Ελλάδας, δήλωσε σήμερα Τετάρτη από το Τόκιο ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χέρμαν βαν Ρόμπεϊ, ο οποίος ανακοίνωσε επίσης ότι συγκάλεσε σύνοδο των χωρών της Ευρωζώνης για την δημοσιονομική κρίση της Ελλάδας την 10η Μαΐου.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_a...04/2010_334888
ΟΜΩΣ, ένα σωρό τράπεζες το ζητούν αυτό το πράγμα (και επαναλαμβάνω ότι στο προσεχές διάστημα αυτές οι φωνές θα πολλαπλασιαστούν):
Deutsche Bank: Οι τράπεζες να διαγράψουν μέρος του ελληνικού χρέους
Οι τράπεζες και οι λοιποί πιστωτές της Ελλάδας θα μπορούσαν να μοιραστούν το κόστος διάσωσης της χώρας διαγράφοντας μέρος των χρημάτων που της έχουν δανείσει, πρότεινε την Τρίτη ο Τόμας Μάιερ, επικεφαλής οικονομολόγος της μεγαλύτερης ιδιωτικής τράπεζας της Γερμανίας Deutsche Bank.
«Αν μειωθεί το ύψους 300 δισ. ευρώ χρέος της Ελλάδας στο μισό, τότε η χώρα πιθανότατα θα μπορέσει να δανειστεί εκ νέου από τις αγορές», δήλωσε, τονίζοντας ότι τα χρήματα δεν είναι απαραίτητο να καλυφθούν από κρατικά ταμεία.
Ένα ποσό γύρω στα 50 δισ. ευρώ, δήλωσε, μπορεί να προέλθει από τον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή από τράπεζες και λοιπούς πιστωτές που θα πρέπει να διαγράψουν χρήματα που έχουν δανείσει στην Ελλάδα κι επομένως να τα εμφανίσουν ως ζημιές.
http://athenstock.blogspot.com/2010/...e-bank_28.html
C. Suisse: Η Ελλάδα θα αποφύγει την αναδιάρθρωση χρεών έως το Μάρτιο του 2011
Η Ελλάδα θα αποφύγει την αναδιάρθρωση των χρεών της τουλάχιστον έως το Μάρτιο του 2011 σύμφωνα με την Credit Suisse.
Όπως αναφέρει το Dow Jones Newswires, η ελβετική τράπεζα προειδοποιεί πως το haircut θα είναι 50% ή μεγαλύτερο.
“Είτε το ελληνικό χρέος θα εξυπηρετηθεί, ή θα υπάρξει 50% haircut… δεν βλέπουμε κάποια μέση κατάσταση,” αναφέρει η τράπεζα.
http://athenstock.blogspot.com/2010/...isse-2011.html
Citi’s global economist, Willem Buiter, has done some serious, serious thinking on the issue of sovereign debt problems in the eurozone.
In the ‘game’ between Greece and the Euro Area member states (EA) (where EA is shorthand for all the other parties at the other side of a potential conditional financial rescue effort for Greece), we argue that the only plausible outcome is where Greece does not default unilaterally but adjusts, most likely with restructuring of its debt, where the EA offers financial support with tough conditionality (‘tough love’).
http://ftalphaville.ft.com/blog/2010...-a-new-europe/
Τι σημαίνουν όλα αυτά? Γιατί μερικοί από τους μεγαλύτερους δανειστές της Ελλάδας θέλουν να μειωθεί "λιγάκι" το χρέος, παρότι χάνουν κάποια από τα κέρδη τους?
Το κάνουν άραγε αυτοί οι τραπεζίτες επειδή νοιάζονται για εμάς? Όχι βέβαια, απλά ξέρουν ότι είναι αδύνατον να αποπληρωθεί το χρέος, και απλά κοιτάζουν να αρπάξουν όσα περισσότερα μπορούν, να περιορίσουν τις ζημιές τους στο μικρότερο δυνατό βαθμό.
Θα αρμέξουν το λαό όσο μπορούν, "και μετά βλέπουμε".
Φοβούνται άλλωστε μήπως τυχόν ο κόσμος καταλάβει ότι τον αρμέγουν κανονικά (ο Simon Johnson του ΜΙΤ και πρώην στέλεχος του ΔΝΤ υπολόγισε ότι η Ελλάδα θα πρέπει να δίνει 8-9% του ΑΕΠ κάθε χρόνο στους ξένους πιστωτές, από το 2012 και μετά) και απλά αρνηθεί να πληρώσει.
Κάτι άκουσα ότι παρομοίασαν το ρήμαγμα μας με πικρό φάρμακο που πρέπει να πιούμε. Και η απάντηση είναι πως η στάση πληρωμών είναι το πικρό φάρμακο που θα πρέπει αυτοί να πιούνε.
Η φτωχοποίηση είναι δεδομένη, αλλά αν είναι να ματώσουμε, να ματώσουμε για χατήρι μας, όχι για χατήρι των κάθε λογής αρπαχτικών, ντόπιων και ξένων.
Η στάση πληρωμών θα είναι τρομερό χτύπημα για όλους αυτούς τους τραπεζίτες και τους κάθε λογής υποτακτικούς τους, που καθημερινά θα ζητούν να πάρουν ότι περισσότερο μπορούν.
Μεγάλο βάρος για έναν λαό, να πρέπει να δώσει το "πρώτο χτύπημα", τι να κάνουμε όμως, η Ελλάδα είναι ο αδύναμος κρίκος, εμείς είμαστε αυτοί που καλούμαστε κατά κύριο λόγο να πούμε ΟΧΙ μέσω της στάσης πληρωμών. Όχι χρεωκοπία, για να έρθουν μετά και να πάρουν κτίρια, ακίνητα, γη, κτλ, αλλά στάση πληρωμών.
Και μάλιστα όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα, ο χρόνος κυλά εναντίον μας από αυτή την άποΨη, με την έννοια ότι όσο το καθυστερούμε, τόσα περισσότερα μας αρπάζουν, και μετά από μερικά χρόνια απλά θα μας έχουν πιει "και την τελευταία σταγόνα αίματος".
Ποιος ο λόγος να δεχτεί κανείς να τον ρημάξουν για μερικά ακόμα χρόνια, και μετά να τον αφήσουν να χρεωκοπήσει, όταν μπορεί ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ να πει στάση πληρωμών και θα δώσει στους τοκογλύφους αυτό που τους αξίζει, δηλαδή μεγάλες ζημιές - και ακόμα περισσότερο, θα δώσει ώθηση και σε άλλους λαούς να κάνουν το ίδιο (το βλέπετε ήδη ότι η Ελλάδα είναι η "κορυφή του παγόβουνου", έχει συνέχεια το πράγμα).
Για την προχθεσινή μέρα, απλά οι δανειστές δε θέλουν να κρατούν στα χέρια τους το χρέος της Ελλάδας, διότι ξέρουν ότι θα χάσουν τα λεφτά τους, και έτσι το πουλάνε, εξ ου και η πτώση που σημειώθηκε.
Ο κόσμος "δεν ξέρει από που του ήρθε" (σε προσωπικό επίπεδο εγώ το βλέπω και από ανθρώπους που όταν τους έλεγε πριν κάποια χρόνια για καπιταλιστική κρίση και διάλυση της ευρωζώνης, κτλ με κοίταζαν περιφρονητικά ή σα να ήμουν εξωγήινους, τώρα με ρωτούν τι να κάνουν τις αποταμιεύσεις τους).
Εγώ τους απαντώ ότι και πριν τόσα χρόνια, δηλαδή χρυσό (άντε και κανά χωράφι σε κάποιες περιπτώσεις)
διάγραμμα χρυσού-ευρώ - ο χρυσός είναι σε επίπεδα ρεκόρ έναντι του ευρώ
Ο χρυσός, όπως τόσες και τόσες φορές έχουμε δει, είναι το υπέρτατο καταφύγιο αν κάποιος είναι ιδιοκτήτης χρήματος και δε θέλει να επενδύσει τα χρηματά του.
Το κεφάλαιο πρέπει να επενδύεται, αυτό λαχταρά, να επενδύεται ώστε να αυγατίζει, αυτός είναι ο καπιταλισμός. Πρέπει ο ιδιοκτήτης του χρήματος να πάρει τα λεφτά του και να πάρει μερικούς εργάτες και μερικά μέσα παραγωγής ώστε να παράγουν κάτι, και έτσι να βγάλει λεφτά.
Στη σημερινή συγκυρία όμως, υπάρχει το πρόβλημα ότι δεν επενδύει ο κεφαλαιοκράτης, διότι για να επενδύσει πρέπει να έχει προηγουμένως πειστεί ότι η επένδυση του αυτή θα "πιάσει τόπο" (δηλαδή θα τον κάνει πλουσιότερο).
Για να γίνει αυτό, για να πειστεί ο κεφαλαιοκράτης ζητά να πέσουν οι μισθοί και τα λοιπά δικαιώματα των εργατών σε επίπεδα Κίνας, ή έστω Βουλγαρίας. Έως ότου γίνει αυτό, ή έως ότου οι εργάτες καταλάβουν την εκμετάλλευση που υφίστανται και αποφασίσουν να δώσουν ένα τέλος, οι κεφαλαιοκράτες δε θα επενδύουν.
Το κεφάλαιο λοιπόν θα βρίσκεται σε κατάσταση "χειμερίας νάρκης", περιμένοντας να "βελτιωθούν οι συνθήκες" (δηλαδή να φτηνύνουν οι εργάτες ώστε οι εργοδότες να έχουν μεγαλύτερα ποσοστά κέρδους). Εδώ είναι που μπαίνει ο χρυσός, ως το καλύτερο αποθηκευτικό μέσο.
Ο χρυσός δεν ανεβαίνει, ούτε κατεβαίνει γενικά. Αυτά που λένε περί "ανόδου του χρυσού" είναι παραπλανητικά - στην πραγματικότητα, όπως έχουμε ξαναπεί, τα νομίσματα είναι αυτά που πέφτουν έναντι του χρυσού (που μένει σταθερός), και όχι το αντίθετο. Απλά τους βολεύει να το παρουσιάζουν έτσι, διότι ο κόσμος αισθάνεται καλύτερα, ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ότι το νόμισμα που έχει στην τσέπη του είναι σταθερό, και απλά υπάρχουν και κάποιοι "περίεργοι επενδυτές" που έχουν κέρδος με το χρυσό. "Άστους όμως αυτούς, αυτοί είναι επενδυτές, εμείς ας μείνουμε στο ευρώ/δολλάριο/γιεν, κτλ".
Δεν καταλαβαίνει δηλαδή ο κόσμος ότι και τα νομίσματα ΕΠΕΝΔΥΣΗ είναι, όλα στον καπιταλισμό μπορούν να ειδωθούν ως επένδυση.
Και τα νομίσματα πέφτουν διότι τα πληθωρίζουν, και έτσι πέφτει η αξία του μισθού του εργάτη, ώστε να γίνει πιο φτηνός ("ανταγωνιστικός").
Ο χρυσός επίσης δείχνει και κάτι άλλο, την ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, όταν ο κάτοχος κάποιου κεφαλαίου φοβάται, δεν επενδύει σε μετοχές, κτλ, το γυρίζει στο χρυσό. Όταν το κεφάλαιο φοβάται μήπως οι εργάτες καταλάβουν πόσο πολύ τους εκμεταλλεύονται και κινητοποιηθούν, το γυρίζει στο χρυσό, που αποδεικνύεται εκτός των άλλων και βαρόμετρο που μετρά την εμπιστοσύνη στο καπιταλιστικό σύστημα
Δεν είναι τυχαίο που έχουμε δει μέχρι και "ατυχήματα" που συμβαίνουν σε μάρτυρες δικών που αφορούν μανιπιουλάρισμα της τιμής του χρυσού, δε θέλουν να τον βλέπουν πολύ ψηλά.
Ειδικά για την Ελλάδα, παρότι "ποτέ μη λες ποτέ", προφανώς και ένα μέρος τουλάχιστον από τις αποταμιεύσεις του ο κόσμος πρέπει να τις έχει σε χρυσό, μιας και όπως είπαμε και πιο πάνω, οι δανειστές κρατούν την Ελλάδα επίτηδες σε ημιθανή κατάσταση, προκειμένου να αρπάξουν ότι μπορούν, και μετά θα την αφήσουν σε κατάσταση "καμμένης γης", με μια χούφτα ολιγάρχες να έχουν μαζέψει ότι υπάρχει και δεν υπάρχει και το λαό απελπισμένο να πεινάει. Και όσο δεν υπάρχει κινητοποίηση της κοινωνίας, έτσι θα πάει.
Πώς έχετε φανταστεί τη ζωή σας μετά από ένα χρόνο?
Μετά από 5 χρόνια?
Μετά από 10? Μετά από 20?
Για φανταστείτε μια κατάσταση συνεχούς ρημάγματος, non-stop, παρατεταμένη ανεργία, φτώχεια, εγκληματικότητα, προκειμένου να τρώνε και να πίνουν ο Μίχαλος και η Ντόιτσε Μπανκ.
Στάση πληρωμών τώρα, έξοδος-διάλυση του ευρώ (το ευρώ μάλιστα αν διαλυθεί θα μιλάμε και για μεγάλο ιδεολογικό πλήγμα, διότι πέρα από το καθαρά οικονομικό σκέλος, που το έχουμε δει, με τη Γερμανία να εξοντώνει όλους τους άλλους καθώς τους ανάγκασε να λειτουργούν με υπερβολικά ισχυρό νόμισμα για τις δυνατότητες τους, το ευρώ λειτουργούσε σε ιδεολογικό επίπεδο και σαν ένας τρόπος να αποκρυφτούν διαφορές που τώρα φαίνονται καθαρά - "είμαστε όλοι ευρωπαίοι" - μόνο που "μερικοί είναι πιο ευρωπαίοι από άλλους". Παρεμπιπτόντως, η Γερμανία μάλλον θα αναζητήσει άλλους καταναλωτές των προιόντων της, μιας και πολλοί θα φτωχύνουν στην ευρωζώνη. Μόνο που η Γερμανία, όπως και κάθε παραγωγός άλλωστε, θα έχει μεγάλο πρόβλημα τα επόμενα χρόνια σχετικά με το που θα πουλήσει τα προιόντα της, διότι οι εργαζόμενοι παγκοσμίως έχουν φτωχύνει σε επίπεδα 19ου αιώνα. Και γι' αυτό πολλοί καπιταλιστές πιέζουν την Κίνα να αυξήσει μισθούς (μέσω ανατίμησης του γουάν) στους εργάτες εκεί, ώστε να καταναλώνουν αυτοί, αλλά η Κίνα δεν το πολυδέχεται προς το παρόν, διότι αν ακριβύνουν τα μεροκάματα, θα χάσει επενδύσεις, αφού το κεφάλαιο θα μετακομίσει πχ σε Ινδία, κτλ που θα είναι πιο "ανταγωνιστικό" το "περιβάλλον", δηλαδή πιο μεγάλα τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών)
Σε δυο μέρες είναι και η εργατική Πρωτομαγιά - Για να δούμε ποιοι θα βγουν έξω.
Τα ΜΕΓΑΛΑ έργα, όπως πχ το 8ωρο, γίνονται από ΜΕΓΑΛΟΥΣ ανθρώπους. Οι εργάτες εκείνοι είχαν πίστη, αυπαπάρνηση, έδωσαν και το αίμα τους στο αγώνα για να βγουν και να χτίσουν μια καλύτερη ζωή.
Ούτε περίμεναν από το Θεό το "μάνα εξ ουρανού", ούτε κάθονταν μοιρολατρικά να τους ρημάζουν. Οργανώθηκαν, διάβασαν έγραψαν, πόνεσαν, βγήκαν στο δρόμο, έφτιαξαν συνδικάτα, πάλεψαν.
Σήμερα που είναι αυτά?
Οι κυβερνώντες και οι υποτακτικοί τους λένε στον κόσμο ΝΑ ΤΟ ΒΟΥΛΩΣΕΙ και να δεχτεί το βιασμό του, σαν τους βιαστές που ανοίγουν τα μπούτια της γυναίκας και της λένε την κλασσική φράση "μην παλεύεις, γιατί θα πονέσεις περισσότερο"
Εδώ μιλάμε για παρατεταμένο βιασμό όμως, σαν τις απαγωγές που παίρνουν κοριτσάκια και τα κλειδώνουν σε δωμάτια επί χρόνια και συνεχώς τους ρημάζουν τη ζωή.
Όσο και αν σήμερα οι νέοι δε μεγάλωσαν με την αφίσσα του Τσε Γκεβάρα αλλά κάποιου ποδοσφαιριστή, όσο απολιτίκ και αν είναι, όσο, όσο, όσο, είναι τέτοια η έκταση της εκμετάλλευσης που δε μπορεί να αγνοηθεί.
Πολλοί, είμαι σίγουρος, θα προσπαθήσουν όσο μπορούν να την αγνοήσουν, να μη βγουν στο δρόμο, άλλωστε οι ήττες και η οπισθοχώρηση της αριστεράς, του αγώνα, της διεκδίκησης είναι πολύ μεγάλη.
Για πόσο όμως?
Και τι να κάνουμε δηλαδή?
Να ζήσουμε σαν τους κολίγους?
Αυτό το ερώτημα θα απασχολήσει ολοένα και περισσότερο κόσμο, και θα τον απασχολήσει όχι ως ένα θεωρητικό ερώτημα, αλλά ως πρακτικό βίωμα.
Και ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΤΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
Αρκετά πια με το διαρκές σκύψιμο, η άρχουσα τάξη μας έχει φέρει σε συνθήκες φεουδαρχίας περασμένων αιώνων.
Υποχώρηση προς τα πίσω?
Πόσο πίσω?
Και μετά τι?
Οι φοβισμένοι εργάτες ούτε καν είχαν διανοηθεί ότι θα συνέβαιναν τέτοια πράγματα - αυτό εξάλλου ήταν και ένα βασικό όπλο της άρχουσας τάξης προκειμένου να τα πραγματοποιήσει όλα αυτά.
Να όμως που τώρα ερχόμαστε σε ζόρικες καταστάσεις, και παρά το αρχικό σοκ, θα πρέπει η αριστερά να βοηθήσει τον κόσμο να το ξεπεράσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα, και να πει ως εδώ.
Μπορεί ο άλλος να μην είχε καν διανοηθεί ότι θα έβγαινε σε πορείες, ή μπορεί να μην είχε διανοηθεί ότι θα έπρεπε να μιλήσει στους γύρω του για αιτήματα του στιλ "στάση πληρωμών" για να αντιπαλέψει ντόπιους και ξένους τοκογλύφους. Ούτε με κόμματα ούτε με πολιτική ίσως να μην φανταζόταν ότι θα ασχοληθεί, έτσι είναι όμως η πολιτική - αν δεν ασχοληθείς εσύ με αυτή, θα "ασχοληθεί" αυτή με εσένα.
Αυτά καλούνται να κάνουν οι λαοί, και είπαμε, τα ΜΕΓΑΛΑ έργα θέλουν ΜΕΓΑΛΟΥΣ ανθρώπους, όχι φοβισμένα ανθρωπάκια.
Τι από τα δύο είναι οι λαοί? Θα το δούμε
"Το ΠΑΣΟΚ δέν διαθέτει δημοκρατική νομιμοποίηση για τα μέτρα που θα ανακοινωθούν τα επόμενα 24ωρα. Να κάνουμε εκλογές; Δέν είμαστε αυτόχειρες. Αρα τι μένει; Μία κυβέρνηση σαν και εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή τον Ιούλιο του 1974, από όλους τους πολιτκούς χώρους. Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να έχει έκτακτες εξουσίες, για να το πώ πιο απλά η χώρα είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης χωρίς δικτατορία αλλά ορισμένα άρθρα του συντάγματος πρέπει να βγούν "εκτός" η να ερμηνευτούν ανάλογα."
-Σχόλιο του γνωστού δημοσιογράφου-παπαγάλου Τάσου Τέλλογλου
http://radicaldesire.blogspot.com/20...g-post_29.html
Και βέβαια ο Τέλλογλου δεν είναι ο μόνος, ο ΣΚΑΙ έκοψε τις ανακοινώσεις του ΚΚΕ (εντελώς).
Φαίνεται μόνο τους κατά συρροήν ψεύτες λωποδύτες και απατεώνες πρέπει να ακούμε, ΠΡΕΠΕΙ όλοι οι άλλοι να κοπούν, γιατί όπως ωραία το είχε θέσει και ο Όργουελ:
“During times of universal deceit, telling the truth becomes a revolutionary act”
(Σε εποχές πλήρους απάτης, το να λες την αλήθεια γίνεται επαναστατική πράξη)
Τι να κάνουμε λοιπόν, να βλέπουμε μπάλα (για τα αγοράκια) και κουτσομπολιό (για τα κοριτσάκια) , προσποιούμενοι πως "δεν τρέχει τίποτα"?
Μα αυτό το έκανε η κοινωνία εδώ και χρόνια, και πλέον μας έχουν ρημάξει.
Και ευτυχώς στην Ελλάδα η νεότερη γενιά έχει μια σχετική αγωνιστικότητα, όχι πολλά πράγματα βέβαια, εγώ δεν πετάω στα σύννεφα, αλλά σίγουρα κάτι υπάρχει:
Οι φοιτητές έκαναν μεγάλες κινητοποιήσεις, και απέκτησαν μεγάλη εμπειρία και γνώση για το πως οργανώνεσαι, πως απαντά το κράτος με λασπολογίες και αστυνομική βία.
Η εξέγερση το Δεκέμβρη έδειξε πως και οι πιο πιτσιρικάδες δεν πείθονται από το "όραμα" που τους "προσφέρουν".
Έδειξε βέβαια και το ότι είναι ανοργάνωτοι, χωρίς σχέδιο και κατεύθυνση, χωρίς θεωρητική κατάρτιση, κτλ. Κάπως σαν τα αδάμαστα άλογα που τρέχουν πιο γρήγορα, κλωτσάνε, κτλ, αλλά χωρίς σχέδιο και οργάνωση.
Αυτά όμως η αλήθεια είναι πως αν υπάρχει μια στοιχειωδώς σοβαρή αριστερά μπορούν να αποκτηθούν.
Αν κάποιος δεν έχει θεωρητικά κατάρτιση, μπορεί να διαβάσει μερικά άρθρα και βιβλία και να μάθει 5-6 βασικά πράγματα.
Αν δεν υπάρχει οργάνωση και σχέδιο, κάποιοι θα προτείνουν κάποιο, και θα το δοκιμάσουν, μέχρι κάποιο σχέδιο να πετύχει.
Όρεξη, διάθεση και πίστη στον αγώνα να υπάρχει, και τα υπόλοιπα γίνονται.
Και αυτό είναι τελικά που φοβούνται, δε φοβούνται τον σοκαρισμένο άβουλο παθητικό λαό (κάθε άλλο), αλλά έναν λαό που θα οργανωθεί με σκοπό να τους ανατρέψει.
Δημοσίευση σχολίου