«Ουρλιάζοντας όλοι μαζί μ' εξανάγκασαν να γδυθώ κι ενώ ήμουν με το εσώρουχο, έλεγξαν τα χέρια μου, αλλά και τα ρούχα μου. Αφού δεν διαπίστωσαν κάτι επιβαρυντικό, μου επέτρεψαν να ντυθώ κι εξοργισμένοι, εξυβρίζοντάς με, με οδήγησαν εκ νέου στο δωμάτιο αναμονής».
«Κάτω απ' τη συνεχή κι αφόρητη ψυχολογική βία που μου ασκούσαν, αφού τέσσερις αγριεμένοι αστυνομικοί μ' εξύβριζαν διαρκώς χυδαιότατα και μ' απειλούσαν με διάφορες φανταστικές κατηγορίες και φυλάκιση, γδύθηκα και παρέμεινα με το εσώρουχο.
Ωστόσο, επιθυμώντας να ολοκληρώσουν τον βασανιστικό εξευτελισμό μου, αξίωσαν να γδυθώ ολοκληρωτικά με τα κάτωθι λόγια: "ξεβρακώσου και σκύψε να δω τι κρύβεις στον κώλο σου".
Το έπραξα, νιώθοντας ένα μηδενικό, κυριολεκτικά ψυχικό ράκος και παραδομένος απ' την αφόρητη πίεση που ασκούσαν πάνω μου».
«Οσο ο υφιστάμενος με χτυπούσε, ο προϊστάμενός του τον παρότρυνε κι όταν είδε πως παρά τη σωματική βία που μου ασκούσε δεν ομολογούσα κάτι που να τους ικανοποιεί, επανερχόταν, απειλώντας με κι εξυβρίζοντάς με: "θα σε γαμήσω, θα σε κάνω ρεζίλι σ' όλο το νησί, κωλόπαιδο έπρεπε να τρέμεις μέσα στο γραφείο μου, οι άλλοι έφυγαν κλαίγοντας, υπάρχει μάρτυρας πως το έκανες εσύ μπαστάρδι και μας πήρε τηλέφωνο"».
Τα παραπάνω δεν είναι αποσπάσματα από το βιβλίο του Περικλή Κοροβέση «Ανθρωποφύλακες». Είναι αποσπάσματα από την ατυχήσασα έως τώρα μήνυση πέντε ανήλικων παιδιών που έπεσαν στα χέρια των πραιτόρων προστασίας του πολίτη.
Μια αληθινή δυστυχώς ιστορία στο νησί της Πάτμου πέρασε στα ψιλά, όπως και εκατοντάδες άλλες παρόμοιες ιστορίες ελληνικής αστυνομικής βίας.
Στις 12/9/2009 κάποιοι χάλασαν το μηχανάκι ενός αστυνομικού στην Πάτμο και λίγες μέρες μετά, στις 16/9, δύο αστυνομικοί με πολιτικά άρπαξαν βίαια κάποια ανήλικα παιδιά από μια καφετέρια, τα έχωσαν σε περιπολικό που ακολουθούσε και τα μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα Πάτμου. Εστηναν μπροστά τους ένα ένα τα παιδιά με ακατονόμαστες βρισιές και βίαιες συμπεριφορές μέχρι του σημείου να τα ξεγυμνώσουν. Αφού δεν προέκυψε καμιά «ενοχή» των ανηλίκων παιδιών, τα άφησαν με χαραγμένα επάνω τους τα ανεξίτηλα σημάδια της ελληνικής -τρομάρα τους- αστυνομίας. Οι περιγραφές των παιδιών στις μηνύσεις που υπέβαλαν στην δυσκίνητη εισαγγελία είναι ανατριχιαστικές.
Οσο για τον γιατρό του νοσοκομείου όπου κατέφυγε το ένα παιδί για να πιστοποιήσει τις κακώσεις από το ξύλο, αρνήθηκε να τον εξετάσει εφόσον δεν... αιμορραγούσε. Οπως περιγράφουν στη μήνυσή τους τα παιδιά, «λόγω του αφάνταστα φορτικού κλίματος που μας είχαν δημιουργήσει και της πίεσης που μας ασκούσαν, προκειμένου να μας εκφοβίσουν και ν' αποσπάσουν πληροφορίες, ο τρίτος εξ ημών απώλεσε τις δυνάμεις του και σωριάστηκε σχεδόν λιπόθυμος σε μια καρέκλα. Εξαντλημένος δε απ' την αφόρητη ψυχολογική βία που μας ασκούσαν και το νοσηρό κλίμα πανικού που μας είχαν δημιουργήσει και σε εξόφθαλμη κατάσταση σοκ, έπαθε ακράτεια ούρων. Εκείνη τη στιγμή, χτύπησε το κινητό του τηλέφωνο και στο ερώτημα του πατέρα του, για το πού βρίσκεται, απάντησε κλαίγοντας, πως είναι στο τμήμα».
Οι γονείς των παιδιών που είναι και μηνυτές καταγγέλλουν ότι οι αστυνομικοί δικαιολογήθηκαν λέγοντας ότι «αυτά συμβαίνουν κάθε μέρα στην Ομόνοια». Οι γονείς ζητούν τη λήψη όλων των διοικητικών ενεργειών προκειμένου ν' απομακρυνθούν οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί απ' το Σώμα, το οποίο ντροπιάζουν κι εκθέτουν. Ολα αυτά το φθινόπωρο του 2009.
Πέντε μήνες μετά, όπως αποκάλυψε στην «Ελευθεροτυπία» η Κατερίνα Κατή («Ξέχασαν την ΕΔΕ του έδωσαν προαγωγή», 28/4/2010), όχι μόνο δεν είχε διενεργηθεί τακτική ΕΔΕ αλλά ο συγκεκριμένος προϊστάμενος και πρωταίτιος των καταγγελθέντων προήχθη ως διοικητής του Α.Τ. Πάτμου.
Θορυβημένη από τα δημοσιεύματα η ηγεσία του υπουργείου έσπευσε να εκδώσει -αμέσως μετά- ανακοίνωση που μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «όπως έχει ήδη δημοσιοποιηθεί με την από 7/1/2010 ανακοίνωσή μας είχε διαταχθεί άμεσα Προκαταρκτική Διοικητική Εξέταση για τη διερεύνηση καταγγελιών, που αφορούσαν βιαιοπραγία αστυνομικών του Αστυνομικού Τμήματος Πάτμου σε βάρος ιδιωτών. Με βάση τα στοιχεία της Προκαταρκτικής Διοικητικής Εξέτασης διατάχθηκε την 19/2/2010 από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου η μετατροπή της σε Ενορκη Διοικητική Εξέταση, η οποία δεν έχει ολοκληρωθεί. Επιπλέον όλα τα στοιχεία έχουν υποβληθεί στην αρμόδια Εισαγγελία για την ποινική διερεύνηση της υπόθεσης. Από τα προαναφερόμενα προκύπτει με σαφήνεια ότι το θέμα παρακολουθείται στενά από το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, και καμία προσπάθεια "κουκουλώματος" δεν υφίσταται. Επιπλέον, διευκρινίζεται (για έναν εκ των αστυνομικών ο οποίος φέρεται ότι προήχθη και επιστρέφει ως Διοικητής) ότι: Προήχθη σε χρόνο προγενέστερο των καταγγελιών και συγκεκριμένα την 27/7/2009, επέστρεψε στη θέση του Διοικητού, την οποία κατείχε, μετά από δίμηνη μετακίνησή του (από 2/1/2010 έως 8/3/2010) σε άλλη Υπηρεσία, όπου είχε αποσπασθεί κατόπιν αιτήσεώς του για σοβαρούς οικογενειακούς λόγους ενώ για τους ίδιους λόγους έχει ήδη δρομολογηθεί η μετακίνησή του σε άλλη Αστυνομική Διεύθυνση».
Ο δικηγόρος Διονύσης Γκούσκος που έχει αναλάβει την υπόθεση των ανήλικων παιδιών και των γονιών τους, απαντώντας στην ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. δίνει μια άλλη εικόνα για τα πραγματικά γεγονότα:
«α) Δεν διατάχθηκε άμεσα Προκαταρκτική Διοικητική Εξέταση όπως ισχυρίζονται, γιατί αν και ήταν γνωστά τα ατιμωτικά γεγονότα στην ηγεσία της Αστυνομίας απ' τον Οκτώβριο 2009 -καταγγελία παθόντος- κι οπωσδήποτε από τις 8/12/2009 που κατατέθηκαν οι μηνύσεις στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κι επιδόθηκαν επίσημα αντίγραφά τους στην ηγεσία της, αγνόησε το θέμα μέχρι τον Ιανουάριο 2010, οπότε και διέταξε προκαταρκτική ΕΔΕ, όταν πλέον έγκυρες εφημερίδες αναφέρθηκαν στο γεγονός, άρα δεν μπορούσε η ηγεσία της αστυνομίας να πράξει διαφορετικά.
β) Διέταξαν στις 19/12/10 τακτική ΕΔΕ, επειδή ακριβώς η προκαταρκτική πιστοποίησε τα γεγονότα, πλην όμως από τότε δεν έχει κινηθεί απολύτως τίποτε.
Ως εκ τούτου, αν "παρακολουθείται τόσο στενά το θέμα" απ' το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας -όπως ισχυρίζεται η ανακοίνωση- τούτο δεν γίνεται για να διαλευκανθεί σ' εύλογο χρόνο και να επιβληθούν κυρώσεις αλλά για διαιωνισθεί και παραπέσει όπως τόσα άλλα (ήδη παρήλθαν εφτά μήνες).
γ) Τα παιδιά - θύματα είναι εκείνα που προσέφυγαν στην Δικαιοσύνη και μόνον, επειδή ακριβώς περίμεναν τη "συναδελφικότητα" με την οποία η Αστυνομία αντιμετωπίζει ανάλογα περιστατικά.
δ) Τέλος είναι πράγματι προκλητική η διαβεβαίωση πως θα μετακινήσουν τον αστυνομικό για λόγους "οικογενειακούς", επιδεικτικά περιφρονώντας, όσα πρωτοφανή τα παιδιά υπέστησαν, όπως και την αλγεινή εντύπωση που προκάλεσαν στην κοινή γνώμη ενός ολόκληρου νησιού, διατυμπανίζοντας έτσι πως προτάσσουν τους πραγματικούς ή προσχηματικούς οικογενειακούς λόγους του υπόλογου αστυνομικού, απ' το αίσθημα δικαίου και την υποχρέωση νομιμότητας που θα 'πρεπε να διακατέχει τις ενέργειες τους. Ετσι αντιλαμβάνονται το χρέος τους να προστατέψουν τον πολίτη και μάλιστα τον ανήλικο».
Κατόπιν αυτού είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τι είναι χειρότερο: τα βασανιστήρια που υπέστησαν τα ανήλικα ή η κατοπινή συμπεριφορά της ηγεσίας του υπουργείου; Με μια μόνο απόσπαση λοιπόν, μια δρομολογημένη μετακίνηση (χαρά στο νησί που θα δεχτεί αυτόν το διοικητή) και μια ΕΔΕ που συνεχίζεται αορίστως «τιμωρούνται παραδειγματικά» έως τώρα οι 5-6 παλικαράδες πραίτορες που έκαναν απλά ό,τι... κάνουν και στην Ομόνοια οι ένστολοι συνάδελφοί τους.
Δημοσίευση σχολίου