Δούλοι των καπιταλιστών

Από την εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ"

Βαδίζοντας προς τις τελευταίες εκλογές, πριν ακόμα η νίκη διαφανεί ως σίγουρη, ο Γ. Παπανδρέου πήρε μέρος σ' ένα «μυστικό δείπνο» στην Εκάλη, το οποίο διοργάνωσε ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Eurobank Ν. Καραμούζης.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Βήματος» τότε, στο δείπνο, εκτός από τον οικοδεσπότη, παρακάθησαν εξέχοντες καπιταλιστές από ένα ευρύ φάσμα.
Ο Βασιλάκης της Aegean, ο Μυτιληναίος του ομώνυμου ομίλου (ΜΕΤΚΑ κ.λπ.), ο Παπαλεξόπουλος του «Τιτάνα», ο Σπανός της «Βιοϊατρικής», ο εφοπλιστής Λασκαρίδης, ο Θεοδωρόπουλος της «Vivartia», ο Σκλαβενίτης της ομώνυμης αλυσίδας σούπερ μάρκετ, ο Γεράρδος του «Πλαισίου», ο μεγαλοξενοδόχος Διβάνης, ο Μπελλές του «Νηρέα», ο Καλλιτσάντσης της «Ελληνικής Τεχνοδομική».

Σ' εκείνο το δείπνο δόθηκαν διαβεβαιώσεις, χτίστηκαν συμμαχίες, αναλήφθησαν δεσμεύσεις. Μάλιστα, πάντα σύμφωνα με δημοσιεύματα εφημερίδων του Συγκροτήματος, κάποιοι καπιταλιστές αναμίχθηκαν ακόμα και στη συγγραφή του προεκλογικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ.

Την περασμένη Δευτέρα ο Παπανδρέου, συνοδευόμενος

από το μισό σχεδόν υπουργικό συμβούλιο, οργάνωσε σύσκεψη με οκτώ «ομογενείς», εκπροσώπους πολυεθνικών ομίλων, προκειμένου να τους πείσει να μεσολαβήσουν για την προσέλκυση «επενδύσεων» στην Ελλάδα.
Η σύγκληση της σύσκεψης δεν μπορούσε να κρατηθεί μυστική, όμως οι πόρτες της αίθουσας παρέμειναν επτασφράγιστες.

Η σύνθεση των «ομογενών» παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Ο Πάρης Μουράτογλου, στέλεχος της EDF-Energies Novvelles France. Είναι το μεγαλύτερο μονοπώλιο ενέργειας της Γαλλίας, ενώ το συγκεκριμένο τμήμα του ασχολείται με τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας.

Ο Γιάννης Αναγνωστάκης, γενικός διευθυντής της, Jumeirah Emirates Towers, ξενοδοχειακού ομίλου με έδρα το Ντουμπάι.

Ο Τζορτζ Σακελλάρης, στέλεχος της αμερικάνικης Ameresco,, πολυεθνικής του κλάδου των βιοχημικών και βιογεννητικών υλικών.

Ο Αντριου Λιβέρης, στέλεχος της περιβόητης Dow Chemicals των Η ΠΑ.

Η Μαρία Λιβανός της General International Chambes of Commerce (Ελβετία).

Ο Κρις Παπαχριστοφόρου της Global Opportunistic Investments (Βρετανία).

Ο Μιχάλης Πάτσαλος της America's Region, McKinsey&Company (ΗΠΑ).
Και ο Ευάγγελος Σιμούδης της trident capital(ΗΠΑ).

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τέσσερις τελευταίοι «πατριώτες», διότι δεν εκπροσωπούν κάποιον βιομηχανικό όμιλο, που ενδεχομένως να θέλει να κάνει κάποια επένδυση στην Ελλάδα, αλλά χρηματοπιστωτικούς ομίλους, που ψάχνουν ανά τον κόσμο «ευκαιρίες» για να τις «πουλήσουν» στους πελάτες τους που τους εμπιστεύονται τα κεφάλαια τους.
Πρόκειται, δηλαδή, για αρπακτικά του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, που εντοπίζουν κράτη ή επιχειρήσεις που έχουν ζόρια για ρευστό και σπεύδουν να αγοράσουν περιουσιακά τους στοιχεία σε τιμές πολύ κάτω από την αξία τους. Αλλες φορές κρατούν τις επιχειρήσεις, άλλες φορές τις κλείνουν, άλλες τις «αναδιαρθρώνουν» και τις μεταπωλούν για να καρπωθούν υπεραξίες.

Μπορούμε, λοιπόν, να καταλάβουμε τι συζητήθηκε στην κλειστή σύσκεψη με τους εκπροσώπους των ξένων μονοπωλιακών ομίλων.
Μπορεί η κυβερνητική ανακοίνωση να λέει τα καθιερωμένα περί ανάπτυξης (υποτίθεται ότι τα είπε ο Παπανδρέου), όμως όταν συζητάς με μανατζαραίους, το περιεχόμενο της συζήτησης είναι καθορισμένο.
Εσύ πουλάς κι αυτοί αγοράζουν. Και βέβαια όταν ξέρουν ότι εσύ καίγεσαι να πουλήσεις, δεν είναι κορόιδα ν' αγοράσουν με του< δικούς σου όρους. Θ' αγοράσουν -αν αγοράσουν- με τους δικούς τους όρους. Κάποτε, ο Αλογοσκούφης κατηγορούσε την κυβέρνηση Σημίτη ότι πουλάει και τα ασημικά. Οταν η ΝΔ πουλούσε τον ΟΤΕ και την Ολυμπιακή το ΠΑΣΟΚ θυμήθηκε τη φράση του Αλογοσκούφη και την επαναλάμβανε. Τώρα τι να πούμε, ότι θα πουλήσουν και τα πρόχειρα μαχαιοοπήρουνα; Το δωσιλογικό Μνημόνιο με την τρόικα ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ αναφέρει ρητά και τα ποσό που πρέπει να μαζέψει η κυβέρνηση από ιδιωτικοποιήσεις. Επομένως, θα πουλήσουν όσο-όσο και θα πουλήσουν ό,τι θα θελήσουν ν' αγοράσουν οι υποψήφιοι αγοραστές. Από την άλλη, όσοι θέλουν να κάνουν οποιασδήποτε μορφής επένδυση στην Ελλάδα, βάζουν όρους σε σχέση με το κράτος (επιχορηγήσεις, φοροαπαλλαγές, απρόσκοπτη εξαγωγή κερδών κ.λπ.) και σε σχέση με του εργαζόμενους.

Ο Παπανδρέου είπε στους συνομιλητές του ότι στόχος του είναι «η Ελλάδα της επιχειρηματικότητας και της ευκαιρίας». Αυτές οι λίγες λέξεις δίνουν με χαρακτηριστικό τρόπο το κλίμα.