Στους δρόμους, γιατί μόνο εκεί παίζεται το παιχνίδι.

Από την εφημερίδα "Κόντρα"

Την παραμονή της τελικής «διαπραγμάτευσης» με την τρόικα για το νέο ασφαλιστικό, ο υπουργός Εργασίας Α. Λοβέρδος έδωσε στη δημοσιότητα το πρώτο από τα Προεδρικά Διατάγματα που προβλέπει ο χουντικής έμπνευσης νόμος 3845/2010. Είναι χουντικής έμπνευσης ο συγκεκριμένος νόμος, γιατί μετατρέποντας σε νόμο του ελληνικού κράτους το δωσιλογικό μνημόνιο με τους εκπροσώπους του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου, εξουσιοδοτεί ταυτόχρονα τους υπουργούς, ως απόλυτους μονάρχες, να ρυθμίζουν με Αποφάσεις και Προεδρικά Διατάγματα όσα προβλέπει το Μνημόνιο. Δηλαδή, να ανατρέπουν με μια υπογραφή και χωρίς καν τον τυπικό κοινοβουλευτικό έλεγχο, ρυθμίσεις για την κατάκτηση των οποίων χρειάστηκαν σκληροί ταξικοί αγώνες δεκαετιών.

Μέσα στις 7 σελίδες αυτού του Προεδρικού Διατάγματος, η κυβέρνηση Παπανδρέου ικανοποιεί αιτήματα των καπιταλιστών διατυπωμένα εδώ και χρόνια, που καμιά κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν τόλμησε να ικανοποιήσει. Οπως ο υπερδιπλασιασμός του ποσοστού των απολύσεων και ο υποδιπλασιασμός της αποζημίωσης λόγω απόλυσης. Ταυτόχρονα, καταργεί ακόμη και αυτή την εξευτελιστική Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για τους νέους εργαζόμενους, ανοίγοντας το δρόμο για γενική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.

Ομως, ακόμα και αυτό το ανατριχιαστικό Προεδρικό Διάταγμα δεν είναι το τέλος. Είναι μόνο η αρχή. Διατάξεις του αναμένεται να γίνουν χειρότερες τις επόμενες μέρες (ο υπουργός Εργασίας παίζει ένα ακόμα προπαγανδιστικό παιχνίδι, επιδιώκοντας να φορτώσει στην τρόικα τα χειρότερα). Τις επόμενες εβδομάδες και μήνες θα έρθουν νέα ΠΔ και Υπουργικές Αποφάσεις, για να κάνουν ακόμα πιο εφιαλτικό το τοπίο των εργασιακών σχέσεων.

Η εργατική δύναμη μετατρέπεται στο πιο ευτελές εμπόρευμα της καπιταλιστικής αγοράς. Κάθε κανονικότητα στους όρους πώλησής της καταργείται. Σε λίγο θα καταργηθεί και η ίδια η Κοινωνική Ασφάλιση, όπως τη γνωρίσαμε κατά τις μεταπολεμικές δεκαετίες, για να αντικατασταθεί από ένα άθλιο σύστημα ατομικής ασφάλισης.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση εξαπολύει ένα καλοκαιρινό αντεργατικό μπαράζ, ελπίζοντας ότι θα «καθαρίσει» μια και καλή με τα «δύσκολα», ότι θα απλώσει την ηττοπάθεια και το φόβο, για να μπορέσει να συνεχίσει με μεγαλύτερες αξιώσεις από τους φθινοπωρινούς μήνες. Αυτό που ονομάζουμε πολιτική φθορά δεν την ενδιαφέρει. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μη βρει αντίσταση στους δρόμους. Αυτό είναι που τρέμει ολόκληρη η καπιταλιστική Ευρώπη, όπως φαίνεται από τις δηλώσεις και τα γραπτά των δημοσιολόγων και των πολιτικών τους. Εκεί φαίνεται, επίσης, και το πόσο υπολογίζουν στη βοήθεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.

Αν θέλουμε να βάλουμε ένα φραγμό, δεν έχουμε παρά να τους διαψεύσουμε. Στους δρόμους, γιατί μόνο εκεί παίζεται το παιχνίδι.