Αντίδραση επίσημη δεν υπήρξε απ' την Χαμάς αν εξαιρέσουμε μια δήλωση που μεταδόθηκε και αποδίδετε σε ανώνυμο εκπρόσωπο της Χαμάς που μιλάει ότι όλο αυτό το σκηνικό οφείλετε σε επικοινωνιακή μεθόδευση του Ισραήλ.
Ουσιαστικά αυτό είχε προαναγγελθεί από προχτές με την δήλωση που είχε κάνει στο στρατιωτικό ραδιόφωνο ο Ισραηλινός υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων και Υπηρεσιών Ισαάκ Χέρτζοκ: «Πρέπει να καταλάβουμε πως ο αποκλεισμός που ισχύει μέχρι σήμερα είναι ξεπερασμένος και δεν μπορεί να εφαρμοστεί περισσότερο στο διεθνές και διπλωματικό κλίμα που επικρατεί σήμερα», είχε πει. Για το ίδιο θέμα ας παρακολουθήσουμε δυο σχετικά δημοσιεύματα βδομαδιάτικων εφημερίδων.
Αρση αποκλεισμού ή χαλάρωμα με Ισραηλινή εποπτεία;
Εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ"
Μετά από την ισραηλινή πειρατεία ενάντια στο Στόλο της Ελευθερίας, με τους εννέα νεκρούς, πολλά λέγονται και γράφονται για την «άρση του αποκλεισμού» της Λωρίδας της Γάζας.
Πέρα από τα ψηφίσματα που βγήκαν με το τσουβάλι, οι Αμερικάνοι, Ευρωπαίοι και λοιποί «δημοκράτες», χαρακτηρίζουν την κατάσταση πλέον «μη ανεκτή», ενώ ακόμα και οι Σιωνιστές φαίνονται πρόθυμοι να προχωρήσουν σε κάποια χαλάρωση με την αύξηση των προϊόντων που θα επιτραπούν να μπουν στη Γάζα, σύμφωνα με το σχέδιο του Τόνι Μπλερ (του πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας που έχει γίνει «ειδικός απεσταλμένος» της ΕΕ στην περιοχή).
Κατά το σχέδιο αυτό, θα επιτραπεί η μεταφορά ακόμα και οικοδομικών υλικών υπό την πλήρη εποπτεία και ευθύνη όμως του ΟΗΕ. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (Τετάρτη βράδυ) οι Σιωνιστές ακόμα το σκέφτονται και η προγραμματισμένη απόφαση του υπουργικού συμβουλίου, που θα λαμβανόταν την Τετάρτη αναβλήθηκε για τουλάχιστον μια μέρα ακόμα.
Οι Σιωνιστές βρίσκονται αντιμέτωποι με τη διεθνή κατακραυγή και θα πρέπει να δείξουν ότι κάτι κάνουν. Γι' αυτό και εμφανίζονται ότι θα παραδώσουν την ανθρωπιστική βοήθεια που μετέφεραν τα καράβια (για τα ίδια τα καράβια κάνουν την παπία) και έσπευσαν να κλείσουν συμφωνία με τον απεσταλμένο του ΟΗΕ, Ρόμπερτ Σέρι. Ο τελευταίος δήλωσε την Τρίτη, ότι ο ΟΗΕ είναι έτοιμος να αναλάβει την ευθύνη της μεταφοράς του φορτίου στη Γάζα, αυτό όμως θα γίνει «κατ' εξαίρεση».
Στο ράλι υποκρισίας που βλέπουμε να εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες νικητής σίγουρα είναι ο πρόεδρος του .Αραβικού Συνδέσμου, Αμρ Μούσα, ο οποίος επισκέφτηκε πρώτη φορά τη Γάζα μετά από τρία χρόνια από τότε δηλαδή που ξεκίνησε ο σχεδόν ολοκληρωτικός αποκλεισμός. Επρεπε να χυθεί το αίμα εννέα τούρκων αγωνιστών για να δεήσει ο πρόεδρος του Αραβικού Συνδέσμου να επισκεφτεί τη Γάζα!
Αλήθεια είναι ότι μετά τη σιωνιστική πειρατεία άρχισαν να μιλούν και οι... μουγγοί για την άρση του αποκλεισμού της Γάζας. Στην ουσία, όμως, λίγοι την εννοούν πραγματικά. Οι περισσότεροι ενδιαφέρονται για το πώς θα έχουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, σχεδιάζοντας ένα χαλάρωμα του αποκλεισμού και όχι την πλήρη άρση του.
Ενα χαλάρωμα υπό πλήρη ισραηλινή εποπτεία, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να δώσει τη θέση του ξανά στον αποκλεισμό που οι Γαζαίοι βιώνουν σήμερα. Το λένε σε όλους τους τόνους, άλλωστε, ότι πλήρης άρση του αποκλεισμού θα έρθει μόνο μέσα από την επικράτηση της Παλαιστινιακής Αρχής στη Γάζα. Αυτό λέει ο Ομπάμα, αυτό υποστηρίζουν η ΕΕ και το Κουαρτέτο. Αυτό όμως δε μπορεί να γίνει, γιατί απλούστατα ο παλαιστινιακός λαός δεν πρόκειται ποτέ να δεχτεί τους όρους του Κουαρτέτου: αναγνώριση Ισραήλ, αναγνώριση προηγούμενων «ειρηνευτικών συμφω-νιών», αποκήρυξη βίας.
Η εκτέλεση ενός ισραηλινού μπάτσου και ο τραυματισμός δύο άλλων στη Χεβρώνα από τις Ταξιαρχίες Μαρτύρων του Αλ Ακσα (ένοπλο της Φατάχ), τη Δευτέρα το πρωί, δείχνει ότι ακόμα και μέσα στη Φατάχ, ακόμα και μέσα στη Δυτική Οχθη, η αντίσταση κερδίζει έδαφος. Ισως γι' αυτό και η Παλαιστινιακή Αρχή ανέβαλε επ' αόριστο τις δημοτικές εκλογές που θα γίνονταν τον επόμενο μήνα, μιας και η Φατάχ δεν κατέληξε σε στήριξη κοινά αναγνωρισμένων υποψηφίων απ' όλες τις τάσεις της.
Ο προδότης δεν αλλάζει ποτέ
Δεν γνωρίζουμε αν ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς (του οποίου η θητεία έχει λήξει εδώ και ενάμιση χρόνο, αλλά ακόμα δεν έχει προκηρύξει εκλογές) υποστήριξε τη θέση να μην αρθεί ο αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας σε αυτή τη φάση, επειδή φοβάται ότι έτσι θα ισχυροποιηθεί η Χαμάς, όπως δημοσιεύτηκε στην ισραηλινή εφημερίδα «Χααρέτζ» την περασμένη Κυριακή.
Ούτε η επίσημη διάψευση από την Παλαιστινιακή Αρχή και τον Σαέμπ Ερεκάτ, που συνόδεψε τον Αμπάς στο ταξίδι του στην Ουάσιγκτον, σημαίνει τίποτα, γιατί υπάρχουν πράγματα που λέγονται μόνο στα παρασκήνιο. Ομως, τη Δευτέρα ο Αμπάς έδωσε συνέντευξη σε μια παλαιστινιακή εφημερίδα με έδρα τη Ραμάλα, την «Αλ Αγιάμ». Εκεί υποστήριξε ότι πριν από την άρση του αποκλεισμού θα πρέπει να προηγηθεί η «συμφιλίωση» μεταξύ της Φατάχ και της Χαμάς κι ότι η άρση θα πρέπει να γίνει μέσω της κυβέρνησης Φαγιάντ, την οποία περιέγραψε σαν τη μόνη νόμιμη για να εκπροσωπήσει τους Παλαιστίνιους στη Δυτική Οχθη και τη Γάζα!
Πέρα από το γελοίο του ισχυρισμού (να λες νόμιμη μια κυβέρνηση κι έναν πρωθυπουργό -τον Φαγιάντ-που δεν έχει ψηφίσει κανείς), η ουσία είναι ότι ο Αμπάς αποκαλύπτεται να υποστηρίζει ακριβώς αυτό που αποκαλύπτουν γι' αυτόν οι Σιωνιστές.
Η Δύση επανεξετάζει τον αποκλεισμό της Γάζας
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου - "Πριν"
Εντονη κινητικότητα, που προμηνύει ένα καλοκαίρι φορτωμένο με εξελίξεις, παρατηρείται σε αρκετές χώρες της Μέσης Ανατολής, στον απόηχο των σημαντικών γεγονότων του τελευταίου δεκαπενθήμερου και ιδιαίτερα της φονικής, ισραηλινής επιδρομής στον «Στόλο της Ελευθερίας», της στήριξης του Ιράν από το μέτωπο Λουλά - Ερντογάν και της επιμονής της Αμερικής να επιβάλει, παρ' όλα αυτά, στο Συμβούλιο Ασφαλείας νέες κυρώσεις εναντίον της Τεχεράνης.
Με την παγκόσμια κατακραυγή που προκάλεσε, το ιδιαζόντως ειδεχθές (και εν μέρει βλακώδες) έγκλημα των Ισραηλινών αποτέλεσε σημείο καμπής για το φονικό αποκλεισμό που έχει επιβάλει εδώ και τρία χρόνια το σιωνιστικό κράτος, με τη συνεργασία της Αιγύπτου και τη στήριξη της Δύσης, σε 1,5 εκατομμύριο Παλαιστινίους, το μοναδικό έγκλημα των οποίων ήταν ότι ψήφισαν «λάθος» στις μόνες δημοκρατικές εκλογές του αραβικού κόσμου.
Θέλοντας και μη, ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση συνειδητοποιούν ότι ο αποκλεισμός της Γάζας δεν έχει νόημα, αφού απέτυχε στον προφανή στόχο του, την ανατροπή της κυβέρνησης της Χαμάς και το μόνο που πετυχαίνει είναι να γαλβανίζει τα αντισιωνιστικά και αντιδυτικά συναισθήματα του αραβικού και ευρύτερα του μουσουλμανικού κόσμου.
Τούτων δοθέντων, επιδιώκουν μια μορφή άρσης του αποκλεισμού που θα διατηρεί τα προσχήματα για το Ισραήλ, αλλά και για τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς, ο οποίος δεν θα ήθελε να καρπωθεί μια σημαντική πολιτική νίκη η ισλαμική κυβέρνηση της Γάζας.
Η υπουργός Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Κάθριν Άστον, έριξε την ιδέα να ανατεθεί στην ΕΕ η διεθνής επιτήρηση της Γάζας, ώστε να αρθεί ο αποκλεισμός. Λόγος γίνεται όχι μόνο για ευρωπαίους παρατηρητές στο μεθοριακό σταθμό της Ράφα, στα σύνορα Αιγύπτου - Γάζας (κάτι που ίσχυε μέχρι τις εμφύλιες συγκρούσεις του 2007 μεταξύ Χαμάς και Φατάχ), αλλά και για την αποστολή ναυτικής δύναμης στα διεθνή ύδατα, ώστε να ελέγχονται τα φορτία πλοίων που θα κατευθύνονται προς τη Γάζα. Από την πλευρά της, η Χαμάς εμφανίζεται ανοιχτή σ' αυτές τις προτάσεις, θέτοντας ωστόσο ως όρους να μη συμμετέχει το Ισραήλ σε καμμία διαδικασία επιτήρησης και να μην τεθεί υπό αμφισβήτηση η παλαιστινιακή κυριαρχία.
Σοβαρή εξέλιξη αποτέλεσε και η επίσκεψη του γενικού γραμματέα του Αραβικού Συνδέσμου, Αμρ Μούσα, στη Γάζα, την περασμένη Κυριακή. Ο εκπρόσωπος του συνόλου των αραβικών κρατών επισκέφθηκε τον πρωθυπουργό της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια, γεγονός που μεταφράστηκε ως τερματισμός της «πολιτικής καραντίνας» για την ισλαμική οργάνωση, έστω κι αν η συνάντηση έγινε στο σπίτι και όχι στο πρωθυπουργικό γραφείο του Ι. Χανίγια, για να μη λάβει το χαρακτήρα της επίσημης αναγνώρισης.
Σε κάθε περίπτωση, αρχίζει να παίρνει το πάνω χέρι -όχι μόνο στον αραβικό κόσμο, αλλά και στη Δύση-η εκτίμηση ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει οποιαδήποτε ουσιώδης εξέλιξη στο Παλαιστινιακό αν δεν μπει, με κάποιο τρόπο, στο παιχνίδι και η Χαμάς.
Η όλη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη Γάζα διαχέει τα καινά δαιμόνια στη γειτονική χώρα των Φαραώ, όπου ο πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ, δεν πρέπει να νοιώθει πολύ ήσυχος. Η επιρροή των Αδελφών Μουσουλμάνων, κινήματος από τους κόλπους του οποίου ξεπήδησε η Χαμάς, επεκτείνεται διαρκώς, ενώ ενδημική είναι η εργατική δυσαρέσκεια, που συχνά εκδηλώνεται με τη μορφή άγριων
απεργιών. Ο Χ. Μουμπάρακ επιδιώκει πάση θυσία να διατηρήσει την υποστήριξη των Αμερικανών, αφενός για να διατηρήσει την εξαιρετικά σημαντική οικονομική τους βοήθεια, αφετέρου για να μεταβιβάσει, όπως σχεδίαζε την εξουσία στο γιο του Τζαμάλ.
Ωστόσο, δεν μπορεί να αγνοεί και εντελώς τη γενοκτονία της Γάζας, γιατί κάτι τέτοιο μηδενίζει το ρόλο της Αιγύπτου και ωθεί τοι ομοεθνείς του να βλέπουν τον Ερντογάν ως Νάσερ και τον Μουμπάρακ ως Φαραώ. Ακόμη περισσότερο που δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο στρατός θα στηρίξει τη λύση του Τζαμάλ Μουμπάρακ, τη στιγμή που είναι κοινό μυστικό ότι ο μέχρι πρότινος διευθυντής της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, Μοχί μεντ ελ Μπαραντέι, αλλά και ο Αμρ Μούσ -Νασερικός πρώην υπουργός Εξωτερικών ττ Αιγύπτου και πολύ ισχυρή προσωπικότητα- έχουν φιλοδοξίες για το προεδρικό αξίωμα, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου.
Στο μεταξύ, το καθεστώς του Ιράν πέρασε τον «κάβο» της επετείου του ενός χρόνου απ την αμφισβητούμενη επανεκλογή Αχμεντινιτζάντ χωρίς η αντιπολίτευση να καταφέρει να κινητοποιήσει, έστω και στοιχειωδώς, λαϊκές μάζες.
Σ' αυτό το φόντο, ΗΠΑ και Ισραήλ αντιμετωπίζουν το δίλημμα είτε να έρθουν σε κάποιου είδους συνδιαλλαγή με το καθεστώς τη Τεχεράνης, ή να προχωρήσουν σε μια απίθανη τυχοδιωκτική, πολεμική ενέργεια. Δεν αποκλεεται, πάντως, να επιχειρήσουν να αποδυναμώσουν το Ιράν όχι άμεσα, αλλά έμμεσα π .χ. μ μια τεχνητή κρίση στο Λίβανο, ώστε να πληγεί σοβαρά η Χεζμπολάχ, ένα είδος ρεβάνς του ατυχέστατου για το Ισραήλ πολέμου του 2006.
Αν και πέρασε απαρατήρητη από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, η συνάντηση του Μουμπάρα με τον αρχισφαγέα Φαλαγγίτη του Λιβάνο Γκαγκάα, την περασμένη Κυριακή, δεν προδιαθέτει τίποτα καθησυχαστικό...
Δημοσίευση σχολίου