Στο διπλανό σχήμα απεικονίζεται η σημερινή σύνθεση των SDRs."Τι είναι αυτά πάλι?" ίσως να αναρωτιούνται κάποιοι. Τα SDRs όμως, είτε τα ξέρετε είτε όχι, προωθούνται [και] από τον ΟΗΕ ως διάδοχος του δολλαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, όσο μπορούμε:
Χθες λοιπόν έκανε το γύρο του κόσμου μια είδηση (πχ εδώ σχετιkό άρθρο του Reuters), σχετικά με μια έκθεση του ΟΗΕ (η οποία παραμπιπτόντως δεν είναι η πρώτη που καταλήγει σε αυτό το συμπέρασμα, υπήρχαν και παλιότερα ανάλογες εκθέσεις του ΟΗΕ) για το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα.
Στην έκθεση αυτή, ο ΟΗΕ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το δολλάριο δε μπορεί πλέον να παίξει το ρόλο του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Το ρόλο αυτό το δολλάριο τον απέκτησε μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο, όπου η κυριαρχία των ΗΠΑ μεταφράστηκε σε νομισματικό επίπεδο με την εξίσωση ουσιαστικά του δολλαρίου με το χρυσό (τότε ίσχυε ακόμα ο κανόνας του χρυσού, τα κράτη μπορούσαν να κόψουν νόμισμα ανάλογα με τα αποθέματα χρυσού που είχαν, όχι εντελώς ανεξέλεκτα όπως σήμερα).
Μετά την κατάρρευση του Bretton Woods, όπως ονομάστηκε αυτό το νομισματικό σύστημα, το 1973, το δολλάριο αποσυνδέθηκε από το χρυσό, και το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα νομίσματα.
Σήμερα, η κρίση φέρνει στην επιφάνεια την πτώση των ΗΠΑ, και την άνοδο της Κίνας. Σε νομισματικό επίπεδο, αυτό αντικατοπτρίζεται από τις πιέσεις για άνοδο του γουάν, του νομίσματος της Κίνας, και την πτώση του δολλαρίου.
Εξαιτίας αυτής της πτώσης, ο ΟΗΕ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το δολλάριο είναι "ακατάλληλο" μέσο για αποθήκευση πλούτου, και προτείνει ως αντικαταστάτη τα SDRs.
Τα SDRs (Special Drawing Rights) είναι δημιούργημα του ΔΝΤ. Είναι "λογιστικό" χρήμα, ή μάλλον μονάδα μέτρησης του χρήματος, δεν είναι χρήμα, και δεν κυκλοφορούν σε μορφή κερμάτων ή χαρτονομισμάτων. Υπάρχουν μόνο ως καταχωρήσεις στους υπολογιστές του διεθνούς τραπεζικού-χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Αρχικά, όταν το ΔΝΤ δημιούργησε τα SDRs το 1969, το 1 SDR ισοδυναμούσε με 0.888671 γραμμάρια χρυσού, που ήταν και η ισοτιμία του 1 δολλαρίου τότε.
Όταν το δολλάριο αποσυνδέθηκε από το χρυσό, άλλαξε και η ισοτιμία του SDR. Σήμερα, η ισοτιμία του SDR καθορίζεται με βάση την αξία των 4 "μεγάλων" νομισμάτων, του δολλαρίου, του ευρώ, της λίρας και του γιεν.
Από τη στιγμή βέβαια που τα SDRs δεν κυκλοφορούν καν, είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο να γίνουν παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Γιατί όμως ο ΟΗΕ τα προωθεί ως αντικαταστάτη του δολλαρίου?
Καταρχήν, σαφώς και από τη στιγμή που αμφισβητείται η ηγεμονία των ΗΠΑ από ένα άλλο ιμπεριαλιστικό μπλοκ (Κίνα-Ρωσσία), η αμφισβήτηση αυτή θα έχει και νομισματική διάσταση, και ειδικά μάλιστα τώρα που οι ΗΠΑ τυπώνουν δολλάρια από το πουθενά, όπως έχουμε δει σε παιλιότερες αναρτήσεις μας, για να καλύψουν έτσι τα χρέη τους. Με την εκτύπωση χρήματος από το πουθενά, το δολλάριο χάνει διαρκώς αξία (υποτίμηση), που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και σε υπερπληθωρισμό.
Αυτό ανησυχεί ιδιαίτερα την Κίνα, που εδώ και χρόνια εξάγει προιόντα στις ΗΠΑ, με αντάλλαγμα δολλάρια, και τώρα βλέπει ότι οι ΗΠΑ υποτιμούν την αξία τους, και αυτή θα μείνει με άχρηστα χαρτάκια.
Γι' αυτό και η πρόταση του ΟΗΕ για τα SDR έχει φιλοκινέζικη χροιά. Μάλιστα, η Κίνα έχει και αυτή (όπως και η Ρωσσία) ζητήσει να προωθηθούν τα SDR (πχ εδώ για σχετικό άρθρο από το 2009).
Εννοείται πως τελικός στόχος για κάθε ιμπεριαλιστή που θέλει να επιβληθεί είναι να γίνει το νόμισμα του παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Το γουάν όμως έχει πολύ δρόμο ακόμα, δε μπορεί καν να διακινηθεί ελεύθερα στην παγκόσμια αγορά, καθώς η Κίνα το κρατά χαμηλά, ώστε να είναι φτηνή η εργασία εκεί, και φτηνές (άρα και πιο ανταγωνιστικές) οι εξαγωγές της.
Ως εκ τούτου, η Κίνα ζητά ως "ενδιάμεση λύση" τα SDR, και μάλιστα ζητά να μεταβληθεί και η σύνθεση τους, με προτάσεις να συμπεριληφθεί στον υπολογισμό της ισοτιμίας του και το γουάν, αλλά, πιθανόν, και ο χρυσός, που κάνει ένα ιστορικό come-back στην παγκόσμια νομισματική σκηνή, και δεν είναι τυχαίο που Κίνα και Ρωσσία διαρκώς αγοράζουν χρυσό (ενώ το αμερικανοκίνητο ΔΝΤ τον πουλάει, αντικατοπτρίζοντας την πτωτική πορεία των ΗΠΑ), που ήταν είναι και θα είναι ο πιο σταθερός τρόπος αποθήκευσης πλούτου στο καπιταλιστικό σύστημα, ή σε οποιοδήποτε άλλο χρηματικό σύστημα.
Η αποθήκευση του πλούτου δεν σημαίνει πολλά όταν μπορείς ως κεφαλαιοκράτης να επενδύσεις το κεφάλαιο σου και να αυγατίσεις τον πλούτο σου. Όταν όμως - και αυτό είναι που συμβαίνει σήμερα- δε συμφέρει να επενδύσεις, διότι δε θα έχεις κέρδος (αν είναι να επενδύσεις, σμφέρει μόνο στην Κίνα, οπουδήποτε αλλού τα εργατικά κόστη είναι πολύ ακριβότερα, ενώ ο θάνατος του δυτικού καταναλωτή σημαίνει πως δεν υπάρχουν κάποιοι που θα καταναλώσουν αυτά που παράγουν οι εργάτες), τότε ο χρυσός είναι υπερπολύτιμος.
Επανερχόμενοι όμως στο θέμα των SDRs, τυχόν υιοθέτηση τους αν και όταν γίνει, σημαίνει για κάποιος παγκόσμιο νόμισμα, και άρα και παγκόσμια διακυβέρνηση.
Αυτό βέβαια έχει δώσει τροφή για άφθονα "σενάρια συνομωσίας", ωστόσο η θέση μας είναι πως τυχόν ενεργοποίηση του SDR δε θα οδηγήσει σε "μία παγκόσμια διακυβέρνηση", αλλά σε όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, καθώς όλοι θα θέλουν να αλλάξουν τη σύνθεση του ανάλογα με τα συμφέροντα τους. Εδώ το ευρώ και δημιουργεί τρομερές ανισορροπίες, φανταστείτε τι τσακωμούς θα έχουμε με τα SDR.
Σαφώς και δεν πρέπει να το δεχτούμε δηλαδή, καθώς θα χτυπήσει ακόμα περισσότερο τους λαούς.
Αν πχ δούμε μια πρόσφατη είδηση της "Καθημερινής' σχετικά με έρευνα του ίδιου του ΔΝΤ, διαβάζουμε ότι:
ΔΝΤ: Οι αναδυόμενες οικονομίες ξεπέρασαν ευκολότερα την κρίση
Μπορούσαν να κάνουν «διολίσθηση» στο νόμισμά τους.
Το ΔΝΤ βεβαίωσε, σήμερα στην Ουάσινγκτον, ότι όσες αναδυόμενες οικονομίες στον πλανήτη μπόρεσαν να κάνουν «διολίσθηση» στο νόμισμά τους, «τα κατάφεραν καλύτερα εν ώρα διεθνούς οικονομικής κρίσης».
Αυτό βέβαια το έχουμε δει εδώ στην Ελλάδα από πρώτο χέρι, καθώς η συμμετοχή της χώρας στο ευρώ την έχει "κλειδώσει" στο πιο σκληρό νόμισμα του κόσμου, κάτι που προφανώς δε μπορεί να το αντέξει, και υποφέρει.
Φανταστείτε τώρα μια κατάσταση με ακόμα περισσότερες χώρες, ακόμα πιο ανισσόροπες μεταξύ τους απόα υτές της ευρωζώνης, με κοινό νόμισμα. Αυτό και αν θα δημιουργήσει εκρηκτικές αντιθέσεις, έστω και αν ο ρόλος του SDR είναι αρχικά "λογιστικός"
Δημοσίευση σχολίου