O…ΠΑΝΑΘΗΝΑÏΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΚΙ Η ΙΛΑΡΟΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ «ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ» ΡΕΥΜΑΤΟΣ

Του askordoulakos

"Δεν ξαφνιάστηκα τόσο πολύ με την επιλογή του Βαρδινογιάννη. Περισσότερο ξαφνιάστηκα γιατί ο Κωνσταντόπουλος δέχθηκε το πόστο"

Παύλος Τσίμας, 14-07-2010 στο Ρ/Σ "ΣΕΝΤΡΑ 103,3 FM"

Τελικά, το πεπρωμένο των… επιφανών εκπροσώπων του αριστερού «ανανεωτισμού» είναι το πεπρωμένο όλων αυτών, οι οποίοι χαράζουν την πολιτική τους πορεία τυχοδιωκτικά, οπορτουνιστικά, βασιζόμενοι σε άνωθεν (πολιτικοοικονομικό κατεστημένο) κι έξωθεν (ΜΜΕ) βοήθειες.
Είναι η κατάληξη όσων πολιτεύονται άνευ ουσιαστικού πολιτικού λόγου, άνευ προσωπικής αξιοπρέπειας κι άνευ ξεκάθαρης προσωπικής κοσμοθεωρίας, παρά μόνον αναμασούν χιλιοειπωμένα και χαζοχαρούμενα κλισέ (προοπτική, ανανέωση, ρήξη με το παρελθόν, δημοκρατικό ήθος, σύγχρονος λόγος και λοιπά φληναφήματα της πλάκας)…

Είναι το πεπρωμένο της Δαμανάκη, που ξευτελίστηκε λαμβάνοντας εκείνο 16% αποκλειόμενη από τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών για το Δήμο της Αθήνας και παρόλα αυτά επέμενε να παραμένει στο πολιτικό προσκήνιο, στηριζόμενη στους ντερμπεντέρηδες και τους λογής λογής παπαγάλους. Αποτέλεσμα; Το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να την «παρκάρει», ως παρωχημένο όχημα, κάπου σε κάποια θέση στην Ε.Ε.

Είναι το πεπρωμένο του Ανδρουλάκη, ο οποίος διεγράφη από τον (ενιαίο τότε) Συνασπισμό, ένεκα του ότι διαφώνησε με τη στάση του ΣΥΝ στο ζήτημα της ρύθμισης των χρεών του Ολυμπιακού!
Καλά διαβάσατε: Ο…μέγιστος διανοητής της Αριστεράς, εκείνος που είχε βεβαιώσει ότι η ΕΣΣΔ οδεύει καλώς (θυμηθείτε το βιβλίο του: «ΕΣΣΔ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΟΥ 2000» εκδ. Σύγχρονη Εποχή 1985), θεώρησε ως κομβικό πολιτικό ζήτημα σύγκρουσης… τη στάση του ΣΥΝ στο ζήτημα της ρύθμισης των χρεών του Ολυμπιακού!
Αποτέλεσμα; Εξελίχθηκε στον πιο γραφικό τηλε-σαλτιμπάγκο και σ’ έναν απ’ τους πιο ελεεινούς απολογητές της εξουσίας, η παρέμβαση του οποίου περιορίζεται πλέον στην-όχι συχνή πλέον- συμμετοχή του σε στημένα και κουραστικά πάνελ των διαπλεκόμενων καναλιών.

Είναι το πεπρωμένο του Κουναλάκη, ο οποίος βολοδέρνει σήμερα μεταξύ Σκουφά και Π. Ιωακείμ, μεταξύ «JACKSON» «DA CAPPO»και «Φίλιον», με μόνη έγνοια το να γίνει αρεστός στους χρεοκοπημένους εκπροσώπους του υπό κατεδάφιση πολιτικού σκηνικού.

Είναι το πεπρωμένο του Μπίστη, του οποίου η τύχη αγνοείται, διότι απλά είναι απρόσφορος κι άχρηστος για οποιαδήποτε πολιτική παρουσία. Το πολύ πολύ να χρησιμεύσει ως υφυπουργός για κανένα τρίμηνο.

Είναι το πεπρωμένο του Κωνσταντόπουλου, ο οποίος καταδέχτηκε να υπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, όχι από μια «τιμητική» και τουλάχιστον «αξιοπρεπή» θέση (υπουργός, ανώτατο στέλεχος κάποιου οργανισμού κλπ), αλλά από τη θέση του προέδρου του ΠΑΝΑΘΗΝΑÏΚΟΥ καθιστώντας έτσι τον εαυτό του συνομιλητή κι ομόλογο του…Μπέου, του…Λούβαρη, του…Πανόπουλου και του κάθε λαμόγιου, το οποίο παροικεί την ελληνική ποδοσφαιρική Ιερουσαλήμ.

Ήδη οι «ανανεωτικές» μάσκες πέφτουν και πέφτουν γρήγορα. Μην απορήσετε αν αύριο ο Κουβέλης βρεθεί να καταπιάνεται με τα κοινά του Πανιωνίου, ή αν ο Ψαριανός τεθεί επικεφαλής του Απόλλωνα, ή του Ατρόμητου.

Για την ΑΕΚ δεν λέω, διότι ο Ψαριανός ήδη «τρώει» αρκετό «κράξιμο» (γεγονός το οποίο επιβεβαιώνω και με την προσωπική μου μαρτυρία) όταν κι αν πατήσει στο ΟΑΚΑ να δει την ομάδα του, την ΑΕΚ δηλαδή και για το λόγο αυτό η ενασχόλησή του με την ομάδα αυτή καθίσταται… ανασφαλής γι’ αυτόν.

Λιαν τραγικές οι προσωπικότητες, πάνω στις οποίες στηρίζει τις τελευταίες του ελπίδες το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα!