Εκτοτε πέρασαν πολλά-πολλά χρόνια μέχρι να φτάσουμε, εν έτει 2010, σε μια μοντέρνα εκδοχή της Αντιβασιλείας, με αντιβασιλιά τον ιταλό Τομάζο Πάντοα-Σιόπα, ο οποίος θα ελέγχει τον πρωθυπουργό και όλα τα βασικά υπουργεία της κυβέρνησης ως προς την εφαρμογή των ντιρεκτίβων της τρόικας. Ως προς αυτό, η ίδια η απόφαση διορισμού του Σιόπα ως συμβούλου του πρωθυπουργού (ΦΕΚ 264 ΥΕΘΟ, 2.8.2010), την οποία θα εξετάσουμε αναλυτικά παρακάτω, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία.
Το βιογραφικό του Σιόπα δείχνει βαρύ. Αν το προσέξει κανείς, όμως, θα διαπιστώσει ότι από άποψη σπουδών έχει να επιδείξει μόνο ένα πτυχίο Οικονομικής Σχολής της Ιταλίας και ένα μάστερ του ΜΙΤ. Αντίθετα, οι θέσεις του σε διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς είναι πολλές και διαδοχικές. Υπήρξε πάντοτε στέλεχος του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της ΕΕ, τραπεζών και άλλων ευαγών ιδρυμάτων του χρηματιστικού κεφάλαιου. Πολιτική θέση πήρε μόνο μια φορά. Το διάστημα 2006-2008 ορκίστηκε από τον Ρομάνο Πρόντι (πρώην επικεφαλής της Κομισιόν και πιο πριν διοικητή της Τράπεζας του Βατικανού) υπουργός Οικονομικών της βραχύβιας «κεντροαριστερής» κυβέρνησης της «Ελιάς». Στη διετία της υπουργίας του ο Σιόπα πρόλαβε να κάνει πολλά. Αύξησε τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση στα 67, μείωσε την κρατική χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων, πάγωσε μισθούς και συντάξεις, αύξησε το ποσοστό απολύσεων και μείωσε τις αποζημιώσεις, πετσόκοψε τις κοινωνικές δαπάνες, κατάργησε την οιονεί μονιμότητα των δημόσιων υπάλληλων, μετατρέποντας σε προσωρινές δεκάδες χιλιάδες μόνιμες θέσεις εργασίας. Επιχείρησε να καταργήσει ακόμα και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας! Τέλος, έβαλε μπροστά τις διαδικασίες πώλησης της Alitalia στο γαλλο-ολλανδικό κονσόρτσιουμ KLM-Air France, αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το ξεπούλημα, γιατί η κυβέρνηση Πρόντι έπεσε, ανοίγοντας το δρόμο στην επιστροφή του «καβαλιέρε».
Οπως βλέπετε, ο ντον Τομάζο έχει όλα τα προσόντα. Είναι ένα καπιταλιστικό γουρούνι, με όλη τη σημασία των λέξεων. Ενας ανάλγητος τεχνοκράτης, που δεν διστάζει μπροστά σε οτιδήποτε. Βλέπει μόνο τους αριθμούς που αφορούν την κερδοφορία του κεφάλαιου. Η δυστυχία των ανθρώπων των αφήνει παγερά αδιάφορο.
Αυτόν τον άνθρωπο πήρε ως υπερσύμβουλό του ο Παπανδρέου. Γιατί άραγε; Δεν μπορούσε να βρει έναν Ελληνα με τα ίδια προσόντα; Φυσικά και μπορούσε και το πιθανότερο είναι να το έκανε, όμως τον Σιόπα δεν τον επέλεξε ο Παπανδρέου, του τον επέβαλε η τρόικα και ειδικά το ΔΝΤ που κάνει το κουμάντο.
Είναι πάγια αρχή του ΔΝΤ να διορίζει έναν υπερ-επιτηρητή σε όλες τις χώρες με τις οποίες υπογράφει δανειακές συμβάσεις. Εναν υπερ-επιτηρητή ο οποίος ασκεί καθήκοντα συμβούλου του πρωθυπουργού, χωρίς να τρίβεται με τους υπουργούς και τις κρατικές υπηρεσίες. Παρεμβαίνει δηλαδή στο ανώτατο επίπεδο, ενώ τα καθήκοντα των επαφών με τους υπουργούς και του ελέγχου των συμφωνημένων με καθέναν από δαύτους ασκούν οι απλοί επιτηρητές που επισκέπτονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα τη χώρα. Για λόγους πολιτικού τακτ, ο υπερ-επιτηρητής δεν ονομάζεται έτσι, αλλά παίρνει πόστο συμβούλου του πρωθυπουργού, για να φαίνεται στους ιθαγενείς ότι υπήρξε ελεύθερη επιλογή του πρωθυπουργού και όχι επιβολή από το ΔΝΤ.
Το ΦΕΚ διορισμού του Σιόπα, παρά τις προσεκτικές διατυπώσεις του, δεν αφήνει αμφιβολία για το ρόλο που θα διαδραματίσει ο γκαουλάιτερ της τρόικας. Από την αρχή ακόμη της απόφασης διορισμού του Σιόπα από τον πρωθυπουργό, ο ιταλός τεχνοκράτης συνδέεται ευθέως όχι με γενικά καθήκοντα συμβούλου, αλλά με καθήκοντα που απορρέουν από το Μνημόνιο. Αναφέρεται συγκεκριμένα: «Ο πρωθυπουργός έχοντας υπόψη […] 2. Το εγκεκριμένο πρόγραμμα οικονομικής, δημοσιονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής της Ελλάδας στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, που χρηματοοικονομικά στηρίζεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΕ), την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), με το μεγαλύτερο διεθνές δανειακό πρόγραμμα. 3. Το γεγονός ότι το πρόγραμμα αυτό συνδυάζει μοναδικά και πρωτοφανή χαρακτηριστικά και απαιτήσεις. 4. Την κατά συνέπεια ανάγκη εξασφάλισης συμβουλευτικών υπηρεσιών υψηλοτάτου επιπέδου στον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση για θέματα που άπτονται της εφαρμογής του εν λόγω προγράμματος και ιδίως για θέματα μακροοικονομικής πολιτικής, χρηματοπιστωτικά και τραπεζικά θέματα, καθώς και θέματα δημοσιονομικής διαχείρισης. 5. Το γεγονός ότι είναι κρίσιμης σημασίας οι εν λόγω συμβουλευτικές υπηρεσίες για τα παραπάνω θέματα, να παρέχονται από φυσικά πρόσωπα ιδιαίτερα εγνωσμένου κύρους σε διεθνές επίπεδο και με σημαντική εμπειρία και αναγνώριση».
Ευθέως, λοιπόν, ο Σιόπα συνδέεται με το μηχανισμό «στήριξης» και τις απαιτήσεις του, για τα οποία προφανώς θεωρούνται ανίκανοι -ή έστω ανεπαρκείς- οι υπουργοί και υφυπουργοί και οι στρατιές συμβούλων στα υπουργεία (π.χ. το Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων) και στο μέγαρο Μαξίμου. Πιο χαρακτηριστικά για το ρόλο του είναι τα καθήκοντα που του ανατίθενται: «Δικαιούχοι της παροχής συμβουλών του ανωτέρω, εκτός του Πρωθυπουργού, είναι οι υπαγόμενες υπηρεσίες στον Πρωθυπουργό, ο Υπουργός Οικονομικών, ο Υφυπουργός Οικονομικών, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, ο Πρόεδρος του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, καθώς και οι υπηρεσίες του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους».
Ο Σιόπα, λοιπόν, διορίζεται γενικός δερβέναγας στην κυβέρνηση Παπανδρέου και έτσι η επιτήρηση παίρνει τα χαρακτηριστικά της οικονομικής κατοχής. Οσοι χαρακτηρίσαμε το περιβόητο Μνημόνιο, από τη στιγμή της υπογραφής του, δωσιλογικό, επιβεβαιωνόμαστε για μια ακόμη φορά. Πούλησαν τον ελληνικό λαό στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, το οποίο δεν τους έχει απόλυτη εμπιστοσύνη, γι' αυτό και τους διορίζει και έναν υπερ-επιτηρητή, ο οποίος θα ασκεί τα ουσιαστικά καθήκοντα του πρωθυπουργού.
Πηγή: Κόντρα
Δημοσίευση σχολίου